Czy odsetki od kredytu bankowego uzyskanego na remont i rozbudowę budynku mieszkalnego, stanowią koszt (...)
Czy odsetki od kredytu bankowego uzyskanego na remont i rozbudowę budynku mieszkalnego, stanowią koszt uzyskania przychodu z tytułu najmu znajdujących się w nim lokali?
Wątpliwość wnioskodawcy budzi możliwość zaliczenia w 2004 roku do kosztów uzyskania przychodu z tytułu najmu zapłaconych w tymże roku odsetek od powyższego kredytu bankowego.
Wnioskodawca nie widzi przeszkód, by wartość odsetek zaliczyć jako koszt uzyskania przychodu przed wpisaniem budynku do ewidencji środków trwałych, gdyż uzyskiwał w tym okresie przychody.
Wnioskodawca oświadczył, że w sprawie będącej przedmiotem wniosku nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa bądź też postępowanie przed sądem administracyjnym.
Po rozpatrzeniu powyższego stanu faktycznego stwierdzono, co następuje:
Zgodnie z treścią art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (j. t. Dz.U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:
1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty
o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.
Jednocześnie, zgodnie z przepisami art. 22c ust. 2 ww. ustawy, amortyzacji nie podlegają budynki mieszkalne wraz ze znajdującymi się w nich dźwigami lub lokale mieszkalne, służące prowadzonej działalności gospodarczej lub wydzierżawiane albo wynajmowane na podstawie umowy, jeżeli podatnik nie podejmie decyzji o ich amortyzowaniu.
Oznacza to, że podatnicy we własnym zakresie mogą podjąć decyzję o amortyzowaniu tych budynków lub lokali.
Wartość początkową takich budynków i lokali ustala się wtedy dla celów amortyzacji podatkowej:
- zgodnie z zasadami ogólnymi, tj. w myśl przepisów art. 22g ust. 1-9 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych lub
- według zasady szczególnej (uproszczonej) określonej w art. 22g ust. 10 tejże ustawy.
Przedstawiony stan faktyczny wskazuje, iż wnioskodawca podjął decyzję o amortyzacji środka trwałego od początku 2005 roku i przyjął jako wartość początkową kwotę ustaloną według opinii rzeczoznawcy, a więc na podstawie przepisu art. 22g ust. 9 ww. ustawy. Przepis ten stanowi, że jeżeli podatnik nie może ustalić kosztu wytworzenia, o którym mowa w ust. 4, wartość początkową środków trwałych ustala się w wysokości określonej z uwzględnieniem cen rynkowych, o których mowa w ust. 8, przez biegłego, powołanego przez podatnika.
Zgodnie z wyżej wzmiankowanym art. 22g ust. 4 ww. ustawy, za koszt wytworzenia uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się wartości własnej pracy podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci, kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania. Powyższy zapis wskazuje, iż odsetki i prowizje naliczone do dnia przekazania środka trwałego do używania zalicza się do kosztu wytworzenia środka trwałego, a więc - idąc dalej - odsetki i prowizje naliczone po dniu przekazania środka trwałego do używania mogą stanowić bezpośrednio koszt uzyskania przychodów.
Tak jednak dzieje się w przypadku ustalenia wartości początkowej na podstawie art. 22g ust. 4 ww. ustawy. Zapis ten jednak nie ma zastosowania, gdy podatnik sam podejmie decyzje o ustaleniu wartości początkowej nie w drodze art. 22g ust. 4, lecz na podstawie art. 22g ust. 9 - tj. według wyceny biegłego, co miało miejsce w omawianym stanie faktycznym.
Według przedstawionego stanu faktycznego biegły dokonał wyceny w grudniu 2004 roku. Można więc domniemywać, iż wziął on pod uwagę wszystkie elementy współtworzące wartość wycenianego budynku na dzień przeprowadzenia wyceny, a więc wszystkie poniesione do tego momentu koszty - w tym także zapłacone do tego momentu odsetki od kredytu bankowego. Tak więc zdaniem tut. organu w stanie faktycznym przedstawionym we wniosku odsetki od kredytu bankowego zapłacone w 2004 roku, tj. przed ustaleniem wartości początkowej środka trwałego, nie mogą stanowić kosztu uzyskania przychodów w 2004 roku.
Wobec powyższego Naczelnik Urzędu Skarbowego w Kościanie uznał wyrażone we wniosku stanowisko za nieprawidłowe.
Powyższa interpretacja została wydana w oparciu o stan faktyczny przedstawiony we wniosku podatnika oraz stan prawny obowiązujący w dniu jej wydania.