Czy w przypadku, gdy wspólnik z indywidualnej działalności wystawi fakturę w wysokości rat leasingowych (...)

Czy w przypadku, gdy wspólnik z indywidualnej działalności wystawi fakturę w wysokości rat leasingowych oraz innych kosztów z tym związanych na spółkę, to spółka będzie miała prawo zaliczyć ten wydatek w koszty?

Wnioskodawca w złożonym wniosku dnia 25.01.2006r., uzupełnionym pismem z dnia 15.02.2006r. przedstawił stan faktyczny, z którego wynika, że wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w formie spółki cywilnej wraz z bratem. Poza tym wspólnicy tejże spółki mają zarejestrowane odrębne działalności gospodarcze. W ramach odrębnych działalności podatnicy nie uzyskują przychodów, ani nie ponoszą kosztów. Wnioskodawca wraz z bratem postanowili wziąć w leasing samochód ciężarowy. Jednakże firmy leasingowe nie chciały podpisać umowy leasingowej ze spółką cywilną. W związku z tym umowę taką podpisał jeden ze wspólników, brat wnioskodawcy, w ramach swojej odrębnej działalności gospodarczej.

Porady prawne

Podatnik zwraca się z pytaniem czy w przypadku, gdy wspólnik z indywidualnej działalności wystawi fakturę w wysokości rat leasingowych oraz innych kosztów z tym związanych na spółkę, to spółka będzie miała prawo zaliczyć ten wydatek w koszty.Wnioskodawca uważa, że spółka ma prawo zaliczyć 'refakturowane' koszty leasingu w koszty, gdyż będą one służyły uzyskiwaniu przychodu.

Pojęcia refakturowania nie definiują przepisy prawa podatkowego, jak również żadne inne przepisy prawa. Przepisy prawa nie znają również pojęcia 'fakturowania', które można by uznać za pojęcie pierwotne względem 'refakturowania'. Pojęcie to zostało ukute przez doktrynę i praktykę.

W przypadku 'refakturowania' kluczowe znaczenie ma nie tyle czynność wystawienia faktury, co raczej czynność 'odprzedaży', która jest dokumentowana tą fakturą. Obowiązek podatkowy - co do zasady nie jest bowiem związany z wystawieniem faktury - lecz jest związany przede wszystkim z wykonywaniem podlegających opodatkowaniu czynności.

W wielu orzeczeniach sądy - odnosząc się do istniejącej praktyki - stwierdzały, że refakturowanie w praktyce polega na zafakturowaniu odprzedaży usług bez doliczania jakiejkolwiek marży (por. np. wyrok NSA z dnia 22 marca 1999 r., I SA/Ka 1375/97, POP 2000, nr 4, poz. 120).

W piśmiennictwie wskazuje się również na techniczny charakter samej czynności refakturowania. Samo refakturowanie nie stanowi odrębnej czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Stanowi ono bowiem przeniesienie kosztu świadczonej usługi na inny podmiot związany z wystawiającym 'refakturę' więzią prawną (np. umową dotyczącą kosztów transportu).

Zauważyć należy, że w obecnym stanie prawnym - po wstąpieniu Polski do Unii Europejskiej i wejściu w obszar prawa unijnego - możliwość refakturowania należy oceniać przede wszystkim w kontekście przepisów unijnych.

Zgodnie z art. 6(4) VI Dyrektywy Rady UE z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji Państw Członkowskich dotyczących podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (77/388/EEC) - VI Dyrektywa, w przypadku, gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rachunek kogo innego bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że sam przyjął i świadczył daną usługę. Konsekwencją uznania podatnika biorącego udział w odprzedaży usługi za świadczącego skutkuje wystawieniem przezeń faktury dokumentującej wyświadczenie tej usługi.

Tym samym brzmienie art. 6(4) VI Dyrektywy stanowi potwierdzenie wskazanej powyżej linii orzecznictwa, zgodnie z którą refakturowanie stanowi fakturowanie usługi świadczonej przy pomocy osoby trzeciej. Co istotne - przepis powyższy ma zastosowanie niezależnie od tego czy podatnik ten odsprzeda usługę bez doliczania marży, czy też zdecyduje się taką marżę pobrać. W obu przypadkach podatnika tego uważa się za świadczącego 'daną usługę' (a nie usługę odprzedającego jedną usługę oraz wykonującego dodatkowo usługę pośrednictwa).

Refakturowanie może być dopuszczalne pod warunkiem spełnienia pewnych warunków:

- gdy jej przedmiotem są usługi,

- gdy z usługi nie korzysta (lub korzysta w części) podmiot, na który wystawiona jest pierwotna faktura lecz podmiot taki odbiera fakturę,

- gdy sprzedaż (odsprzedaż) jest dokonywana po cenie zakupu (bez jakiejkolwiek marży),

- gdy podmiot refakturujący wystawia na rzecz nabywcy fakturę z uwzględnieniem tej samej stawki VAT co na fakturze pierwotnej,

- gdy została zawarta umowa o refakturowanie danej czynności.

Podatnik refakturując usługi, dokonuje ich odprzedaży, zgodnie z regułami wynikającymi z VI Dyrektywy VAT, sam bowiem świadczy odprzedawane usługi. W związku z tym w podatku dochodowym - u podatnika 'refakturującego' wystąpi z tego tytułu przychód, a u ostatecznego odbiorcy, jakim jest spółka, faktura ta może zostać zaliczona do kosztów uzyskania przychodów, przy spełnieniu warunków z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26.07.1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (j.t. Dz.U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia. Zgodnie z art. 14b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Na niniejsze postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Olsztynie za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego w Iławie w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia zgodnie z art. 14a § 4, art. 236 oraz art. 239 ustawy Ordynacja podatkowa.


Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika