Dotyczy zastosowania 10 letniej amortyzacji lokalu usytuowanego w A, wybudowanego na początku XX wieku (...)
Dotyczy zastosowania 10 letniej amortyzacji lokalu usytuowanego w A, wybudowanego na początku XX wieku i w B wybudowanego w latach 50-tych XX wieku.
Uzasadnienie
W dniu 19.09.2006r. wpłynął do tutejszego organu podatkowego Pana wniosek o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych w części dotyczącej zastosowania 10 letniej amortyzacji w przypadku, gdy lokal w A został wybudowany na początku XX wieku, a w B w latach 50-tych XX wieku.
W piśmie tym, informuje Pan, że nabył wspólnie z żoną mieszkanie na kredyt hipoteczny, które jest zlokalizowane w A przy ul. .... Ponadto w Pana posiadaniu znajduje się drugie mieszkanie w B. Oba mieszkania chce Pan wynająć.
Pana zdaniem może Pan zastosować 10 letnią amortyzację, na poparcie tego stanowiska przywołuje Pan art. 22j ust. 1 pkt 1) lit. c), art. 22j ust 1 pkt 3), art. 22j ust 2 pkt 1) i art 22j ust. 3 pkt 1) ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity z 2000r. Dz. U. Nr 14, poz. 176 ze zmianami).
W sprawie nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.
Oceniając pod względem prawnym stanowisko Pana, w oparciu o przedstawiony stan faktyczny tutejszy organ podatkowy stwierdza, co następuje:
Art. 22j ust. 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity Dz. U. z 2000r. Nr 14 poz. 176 ze zmianami) stanowi, że środki trwałe, o których mowa w ust. 1 pkt 3, uznaje się za: 1) używane - jeżeli podatnik wykaże, że przed ich nabyciem były wykorzystywane co najmniej przez okres 60 miesięcy, lub 2) ulepszone - jeżeli przed wprowadzeniem do ewidencji wydatki poniesione przez podatnika na ulepszenie stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
Zatem jeżeli Podatnik wykaże, że budynek przed nabyciem był wykorzystywany przez 60 miesięcy albo że przed wprowadzeniem po raz pierwszy do ewidencji środków trwałych wydatki poniesione w celu ich ulepszenia stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej, to stawka amortyzacji może wynosić 10% i wówczas w świetle przepisu art. 22j ust. 1 w/w ustawy, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22l, mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika, z tym że dla budynków (lokali) i budowli okres amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat.
Ustalenie przez ustawodawcę minimalnego okresu amortyzacji środka trwałego na 10 lat oznacza, że maksymalna wysokość rocznej stawki amortyzacji będzie wynosić 10%. Powyższy zapis należy rozumieć, iż indywidualne stawki amortyzacyjne mogą być ustalane jedynie dla takich środków trwałych, które - w rozumieniu ustawy - są albo używane albo ulepszone, a ponadto nie były wcześniej wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, prowadzonej przez podatnika.
W świetle powyższego stanowisko zajęte we wniosku, po spełnieniu warunku określonego w art. 22j ust. 3 jest prawidłowe.
Zatem należy stwierdzić, iż stanowisko Pana w tej sprawie jest prawidłowe.
Niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Pana w rozpatrywanym wniosku oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie jej sporządzenia.
Ponadto Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w Toruniu informuje, iż pozostałe zagadnienia przedstawione w piśmie z dnia 19.09.2006r. rozpatrzone zostaną odrębnym postanowieniem.
Zgodnie z art. 14b § 1 i § 2 Ordynacji podatkowej niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika i inkasenta, jest wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej właściwych dla wnioskodawcy.
Na niniejsze postanowienie, zgodnie z art. 14a § 4 Ordynacji podatkowej, Stronie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy za pośrednictwem Naczelnika tut. Urzędu. Zażalenie wnosi się w terminie 7 dni od dnia otrzymania postanowienia.
Zażalenie powinno zawierać zarzuty przeciw postanowieniu, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie.