Czy wykonywane usługi w zakresie kierowania pojazdem, mogą być uznane za pozarolniczą działalność (...)

Wnoszący w zapytaniu przedstawił stan faktyczny, z którego wynika, że prowadzi działalność gospodarczą w zakres której wchodzi świadczenie usług transportowych na terenie kraju i za granicą. Do wniosku dołączono druk umowy o świadczenie usług transportowych w zakres których wchodzi kierowanie pojazdem (samochodem ciężarowym). Umowa ta ma być zawarta z osobą fizyczną posiadającą wpis do ewidencji działalności gospodarczej jako jednoosobowy podmiot, z oznaczeniem rodzaju działalności ? transport drogowy?.

Według Pana są spełnione łącznie warunki określone w art. 5b wyżej podanej ustawy.

Z dniem 1 stycznia 2007 roku weszły w życie zmienione przepisy dotyczące pozarolniczej działalności gospodarczej . Regulacje te wprowadziła ustawa z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 217, poz 1588).

Zgodnie z obowiązującym obecnie art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przez działalność gospodarczą należy rozumieć działalność zarobkową:
a. wytwórcza, budowlaną, handlową, usługową,
b.polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu, wydobywaniu kopalin ze złóż,
c.polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych
- prowadzą we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1,2 i 4-9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z przepisu art. 5b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że z zakresu przedmiotowego działalności gospodarczej wyłączone są czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:
1.odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności
2.są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności
3.wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Do stwierdzenia, że podatnik nie wykonuje pozarolniczej działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy konieczne jest wystąpienie łącznie wszystkich przesłanek określonych w art. 5b ust. 1 pkt 1 do 3.

Mając powyższe na uwadze należy przyjąć, iż jedną z trzech okoliczności, która przemawia za przyjęciem, że podatnik osiąga przychody z działalności gospodarczej, a nie z działalności wykonywanej osobiście lub z pracy, jest wykazanie, że ponosi on choćby część (tym bardziej całość) odpowiedzialności wobec osób trzecich, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, za rezultat oraz wykonywanie czynności stanowiących treść umowy. Niewątpliwie dyskwalifikującą jest okoliczność, w której wszelką odpowiedzialność wobec osób trzecich za ich rezultat oraz wykonywanie ponosi zlecający wykonanie tych czynności. Pojęcie ,,ponosi wszelką odpowiedzialność?? oznacza, że jeśli tylko zleceniodawca ze zleceniobiorcą podzieli się choćby tylko częścią tej odpowiedzialności, nie będzie podstaw do zakwestionowania, że przychody, które zleceniodawca uzyskuje na podstawie takiej umowy, mogą być rozliczane jak każde inne pochodzące z pozarolniczej działalności gospodarczej. Oznacza to, że w umowie określającej zasady współpracy między podmiotem zlecającym wykonywanie określonych prac a osobą działającą w ramach samozatrudnienia powinien widnieć nie tylko zapis, że odpowiedzialność za rezultat tej działalności oraz w ogóle za wykonywanie umowy ponoszą obie jej strony (ewentualnie tylko zleceniodawca), ale ? dla pewności powinno być wyszczególnione, kiedy i w jakich okolicznościach zleceniobiorca ponosi odpowiedzialność za swoje działania oraz ich rezultat (produkt czyli towar lub usługę).

Następnie należy zwrócić uwagę na kwestię miejsca wykonania zleconych czynności, sposób sprawowania nadzoru nad zleceniobiorcą oraz czas ich wykonania. Dla przyjęcia, iż mamy do czynienia po stronie zleceniobiorcy z samozatrudnieniem (prawidłowo zalicza osiągane przychody do pozarolniczej działalności gospodarczej) zlecone czynności nie mogą być wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez zlecającego te czynności.

Jeśli w danym przypadku o wszystkich tych kwestiach zleceniodawca decyduje na warunkach identycznych jak w stosunku do osób, względem których jest pracodawcą, to niewątpliwie jest to argument przemawiający za tym ,że samozatrudniony nie powinien rozliczać się jako przedsiębiorca. Oczywiście, by podatnik był pozbawiony całkowicie prawa do rozliczania się na zasadzie działalności gospodarczej musiałby jednocześnie nie spełniać dwóch pozostałych warunków (ryzyka i odpowiedzialności). Odnośnie miejsca wykonywania zleconych czynności jeśli nie da się uniknąć sytuacji, w której zlecenie musi być przez samozatrudnionego realizowane w siedzibie zleceniodawcy, to zleceniodawca nie powinien mieć przynajmniej formalnego prawa do bieżącego nadzorowania wykonywanej pracy ani też decydowania o czasie jej wykonywania.

Zatem w ramach prowadzonej kontroli w stosunku do samozatrudnienia musi on wykazać, że sposób zarobkowania jest działalnością prowadzoną we własnym imieniu w sposób ciągły i zorganizowany, ale jednocześnie usługi wykonywane w ramach umowy o współpracy gospodarczej są wykonywane na ryzyko gospodarcze zleceniobiorcy. Należy w tym miejscu zaznaczyć, iż nie wystarczy tylko w samej umowie zawrzeć odpowiednich klauzul, ale podczas czynności wyjaśniających podatnik będzie zobligowany dowieść, że ponosi ryzyko gospodarcze związane z wykonywanym zleceniem.

Podstawowym obowiązkiem strony dającej zlecenie jest wynagrodzenie zleceniobiorcy. W uwagi, na to iż w kodeksie cywilnym zostały kompleksowo uregulowane zasady rozliczeń między kontrahentami, w umowie o świadczenie usług można poprzestać na ogólnym sformułowaniu zasad wypłaty należności: jego wysokości oraz terminu.

W świetle powyższego stanowisko Podatnika wyrażone w zapytaniu i dołączonym druku umowy należy uznać za prawidłowe.

POUCZENIE:
Powyższa interpretacja w zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, jeżeli jednak wnioskodawca zastosuje się do niej, organ nie może wydać decyzji o określającej lub ustalającej jego zobowiązanie podatkowe bez zmiany albo uchylenia niniejszego postanowienia, jeżeli taka decyzja była by niezgodna z interpretacją zawartą w postanowieniu.
Zgodnie z art. 14b § 2 ww. ustawy niniejsza interpretacja jest wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej właściwych dla wnioskodawcy i może zostać zmieniona albo uchylona wyłącznie w drodze decyzji.

Na postanowienie zawierające interpretację służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego w Miechowie w terminie 7 dni od daty doręczenia powyższego postanowienia (art. 236 § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej).

Zażalenie powinno zawierać zarzuty przeciw postanowieniu, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie.

W dacie wydania postanowienia nie toczyło się postępowanie podatkowe, kontrola skarbowa, postępowanie przed sądem administracyjnym.