Dotyczy skorygowania ilości towaru w dokumentacji księgowej, w przypadku niezgodności między stanem (...)

Z powodu nierzetelności koszalińskiego kontrahenta okazało się, iż ilość towaru faktycznie Panu sprzedana nie zgadza się z ilością wskazaną na fakturze.

Wobec powyższego zwrócił się Pan z zapytaniem w jaki prawnie dozwolony sposób należy doprowadzić do skorygowania ilości obuwia w dokumentach księgowych w przypadku niezgodności między stanem magazynowym a stanem księgowym?

Pana zdaniem prawidłowe jest sporządzenie inwentaryzacji i na jej podstawie wystornowanie teoretycznej nadwyżki do poziomu wynikającego z inwentaryzacji oraz załączenie wyjaśnień dotyczących powstałych różnic.

W sprawie niniejszej nie toczy się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa, ani postępowanie przed sądem administracyjnym.

Oceniając pod względem prawnym stanowisko Pana w oparciu o przedstawiony stan faktyczny, tutejszy organ podatkowy stwierdza co następuje:

Obowiązek sporządzania spisu z natury przez podatników opłacających ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynika z art. 20 ustawy z dnia 20 listopada 1998 roku o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz.U. Nr 144, poz. 930 ze zm.). Stosownie do tego przepisu podatnicy, uzyskujący przychody wymienione w art. 6 ust. 1, są obowiązani sporządzić spis z natury towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, wyrobów gotowych, braków i odpadków, zwany dalej 'spisem z natury', na dzień zaprowadzenia ewidencji oraz na koniec każdego roku podatkowego. Spis z natury należy sporządzić również w razie zmiany wspólnika lub zmiany umowy spółki, a także na dzień likwidacji działalności. W razie zawiadomienia naczelnika urzędu skarbowego o likwidacji działalności gospodarczej, podatnicy są obowiązani objąć spisem z natury również rzeczowe składniki majątku związane z wykonywaną działalnością, niebędące środkami trwałymi, zaliczane do wyposażenia.

Remanent na dzień zaprowadzenia ewidencji, zwany potocznie remanentem początkowym, podlega wpisaniu jako pierwsza pozycja ewidencji, natomiast remanent końcowy (na koniec roku podatkowego) jako pozycja ostatnia.

Wartości wynikających ze spisu z natury nie należy sumować z przychodami wynikającymi z ewidencji. Mając na uwadze, że wartość sporządzonego spisu z natury nie ma wpływu na wysokość przychodu, nie należy jego wartości wykazywać w składanym po zakończeniu roku zeznaniu o wysokości uzyskanego przychodu, wysokości dokonanych odliczeń i należnego ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych. Pomimo, że remanent nie ma wpływu na wysokość zobowiązania u podatnika opłacającego podatek w formie zryczałtowanej, okoliczność ta nie zwalnia z konieczności jego sporządzenia zgodnie z wymogami określonymi w art. 20 ust. 2 cytowanej wyżej ustawy.

Wartość sporządzonego remanentu nie ma wpływu na ewidencjonowanie towaru, ma wpływ natomiast na wysokość marży, a tym samym na wysokość przychodów.

W przedstawionym przez Pana pytaniu, wskazuje Pan, iż w stanie faktycznym ilość towaru faktycznie Panu sprzedana nie zgadza się z ilością wskazaną na fakturze. W związku z powyższym istnieją niezgodności pomiędzy stanem magazynowym a stanem księgowym.

Fakt poniesienia strat w towarach, który może powstać na wskutek zaistnienia nadzwyczajnych okoliczności przy wykonywaniu czynności w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, powinien być należycie udokumentowany, np.: komisyjnym protokołem zniszczeń, protokołem policyjnym, protokołem strat potwierdzonym przez instytucję ubezpieczeniową, straż pożarną, rozliczeniem różnic remanentowych. Wiarygodnym dowodem poniesienia straty nie jest natomiast samo oświadczenie podatnika.

Należy również zauważyć, iż podatnik ma prawo uwzględnić wartość utraconych towarów w sporządzonym spisie z natury, pod warunkiem, że poniesiona strata nie powstała na skutek niestaranności czy zaniedbania podatnika.

W przyjętym stanie faktycznym należy stwierdzić, iż nie zabezpieczył się Pan przed poniesionymi stratami. Faktu, iż nie dokonał Pan przeliczenia towaru po zakupie, a przed jego dalszą odsprzedażą, nie można nazwać zwykłą praktyką handlową, jak również nie można usprawiedliwiać zasadami współżycia społecznego.

Samo oświadczenie podatnika - przy braku oparcia w innych dokumentach - nie może stanowić podstawy do uwzględnienia strat powstałych w zakupionych towarach.

Podatnik powinien dołożyć wszelkich starań, aby udokumentowanie niedoboru było zawsze rzetelne i wiarygodne. Od tego bowiem zależy czy powstałe niedobory w towarach handlowych nie będą podważane.

W myśl powyższego Pana stanowisko odnośnie skorygowania ilości towaru w dokumentacji księgowej, w przypadku niezgodności między stanem magazynowym a stanem księgowym należy uznać za nieprawidłowe.

Niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Pana w rozpatrywanym wniosku oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania niniejszego postanowienia.

Zgodnie z art. 14b § 1 i § 2 Ordynacji podatkowej niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla Pana, jest wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej właściwych dla wnioskodawcy.

Na niniejsze postanowienie, zgodnie z art. 14a § 4 Ordynacji podatkowej, Stronie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy za pośrednictwem Naczelnika tut. Urzędu. Zażalenie wnosi się w terminie 7 dni od dnia otrzymania postanowienia.

Zażalenie powinno zawierać zarzuty przeciw postanowieniu, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie.