Czy może całą wartość wierzytelności wraz z kosztami egzekucji w kwocie 32.258,77 zł. zaliczyć (...)

Uzasadnienie

W dniu 08.12.2006r. do tutejszego organu podatkowego wpłynęło pismo Pana, z prośbą o udzielenie pisemnej interpretacji w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych, w kwestii możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wartości nie odzyskanej wierzytelności wraz z kosztami egzekucji w kwocie 32.257,77 zł. (w tej kwocie zawiera się również podatek VAT, który został odprowadzony terminowo do urzędu skarbowego). Pismem z dnia 02.01.2007r. (wpływ do tut. Organu podatkowego 04.01.2007r.) uzupełnił Pan przedmiotowy wniosek o własne stanowisko w sprawie.

W złożonych pismach informuje Pan, że Pana firma PW ... wystawiła firmie P.P.H.U. ... cztery faktury VAT o wartości brutto 29.890,23 zł., z czego 25.390,23 zł. stanowi zaległa należność netto, a podatek od towarów i usług wynosi 5.390,04 zł. Wierzytelności te zostały zarachowane jako przychody należne, został odprowadzony podatek dochodowy i podatek od towarów i usług. Zaległej należności w kwocie 25.390,23 zł. kontrahent nie zapłacił. W związku z tym wystąpił Pan do Sądu Rejonowego w Toruniu z pozwem o zapłatę zaległej należności oraz kosztów procesowych. W dniu 19.06.2006r. Sąd Rejonowy Wydział V Gospodarczy w Toruniu wydał Nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym Sygn. akt V GNc 2157/06 w stosunku do Pana kontrahenta na kwotę 25.390,23 zł. oraz kwotę 2.733,00 zł. tytułem kosztów procesowych. Po uprawomocnieniu się Nakazu wystąpił Pan do Komornika Sądowego Rewiru III przy Sądzie Rejonowym w Toruniu o egzekucję należności. Postanowieniem z dnia 13.11.2006r. znak: III KM 1503/06 Komornik Sądowy Rewiru III przy Sądzie Rejonowym w Toruniu umorzył postępowanie egzekucyjne z uwagi na bezskuteczność egzekucji. Ponadto wystąpił Pan z pismem do Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Toruniu z zapytaniem, czy dłużnik jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Otrzymał Pan odpowiedź, że P.P.H.U. ... nie figuruje jako podatnik podatku od towarów i usług. Razem kwota wierzytelności, o którą wystąpił Pan wraz z kosztami egzekucyjnymi wyniosła 32.258,77 zł. - zgodnie z Postanowieniem Komornika Sądowego Rewiru III w Toruniu.

W złożonych w tutejszym organie podatkowym pismach pyta Pan, czy może całą wartość wierzytelności wraz z kosztami egzekucji w kwocie 32.258,77 zł. zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów ( w kwocie tej zawiera się również podatek VAT, który został terminowo odprowadzony do urzędu skarbowego).

Pana zdaniem wierzytelności w kwocie 32.258,77 zł., na które składają się: wartość netto faktur VAT, zapłacony w terminie podatek VAT, koszty egzekucji, koszty sądowe oraz koszty zastępstwa procesowego związane z nieściągalną wierzytelnością ma Pan prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów roku 2006.

W niniejszej sprawie nie toczy się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa, ani postępowanie przed sądem administracyjnym.

Oceniając pod względem prawnym stanowisko Pana, w oparciu o przedstawiony stan faktyczny tutejszy organ podatkowy stwierdza, co następuje:

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity Dz.U. z 2000r. nr 14, poz. 176 ze zmianami) kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 (w brzmieniu obowiązującym w 2006 roku).

Przepis art. 23 ust. 1 pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, iż nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wierzytelności odpisanych jako nieściągalne, z wyjątkiem takich wierzytelności nieściągalnych, które uprzednio na podstawie art. 14 zostały zarachowane jako przychody należne i których nieściągalność została uprawdopodobniona.

W myśl art. 23 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za wierzytelności, o których mowa w ust. 1 pkt 20, uważa się te wierzytelności, których nieściągalność została udokumentowana:

1) postanowieniem o nieściągalności, uznanym przez wierzyciela jako odpowiadające stanowi faktycznemu, wydanym przez właściwy organ postępowania egzekucyjnego, albo

2) postanowieniem sądu o:

1. oddaleniu wniosku o ogłoszenie upadłości obejmującej likwidację majątku, gdy majątek niewypłacalnego dłużnika nie wystarcza na zaspokojenie kosztów postępowania lub
2. umorzeniu postępowania upadłościowego obejmującego likwidację majątku, gdy zachodzi okoliczność, o której mowa w lit. a) lub
3. ukończeniu postępowania upadłościowego obejmującego likwidację majątku, albo

3) protokołem sporządzonym przez podatnika, stwierdzającym, że przewidywane koszty procesowe i egzekucyjne związane z dochodzeniem wierzytelności byłyby równe albo wyższe od tej kwoty.

W myśl powołanych powyżej przepisów, ma Pan prawo zaliczyć w ciężar kosztów uzyskania przychodów kwotę nieodzyskanych należności, które wcześniej zostały zarachowane jako przychód należny, gdyż uprawdopodobnił Pan nieściągalność wierzytelności, przedkładając Postanowienie Komornika Sądowego Rewiru III przy Sądzie Rejonowym w Toruniu o bezskuteczności egzekucji.

W myśl ogólnej zasady zawartej w cytowanym powyżej art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (w brzmieniu obowiązującym do dnia 31.12.2006r.), aby wydatek mógł być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, musi zostać poniesiony w celu osiągnięcia przychodów. Zapis ten oznacza, iż podatnik do kosztów uzyskania przychodów może zaliczyć wydatki, jeżeli istnieje między tymi wydatkami a osiąganymi przychodami związek przyczynowo-skutkowy, a więc że są to wydatki ekonomicznie uzasadnione z punktu widzenia prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej. Koszty działalności egzekucyjnej komornika obejmują wszelkie koszty ponoszone w związku z wszczęciem i prowadzeniem egzekucji. Poniesione więc przez wierzyciela koszty postępowania egzekucyjnego oraz postępowania sądowego wiążą się niewątpliwie z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą i mają na celu odzyskanie długu, a więc wydatki te spełniają warunki określone w art. 22 ust. 1 cytowanej ustawy.

Zgodnie z art. 22 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych koszty uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 5 i 6, są potrącane tylko w tym roku podatkowym, w którym zostały poniesione.

Zgodnie z art. 22 ust.

5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (w brzmieniu obowiązującym do 31.12.2006r.) u podatników prowadzących księgi rachunkowe (handlowe) koszty uzyskania przychodów objętych tymi księgami są potrącane tylko w tym roku podatkowym, którego dotyczą, tj. są potrącalne także koszty uzyskania poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy, lecz dotyczące przychodów roku podatkowego oraz określone co do rodzaju i kwoty koszty uzyskania, które zostały zarachowane, chociaż ich jeszcze nie poniesiono, jeżeli odnoszą się do przychodów danego roku podatkowego, chyba że zarachowanie ich nie było możliwe; w tym wypadku są one potrącalne w roku, w którym zostały poniesione.

Zasada określona w ust. 5 ma zastosowanie również do podatników prowadzących podatkowe księgi przychodów i rozchodów, pod warunkiem że stale w każdym roku podatkowym księgi te będą prowadzone w sposób umożliwiający wyodrębnienie kosztów uzyskania odnoszących się tylko do tego roku podatkowego - art. 22 ust. 6 cytowanej ustawy.

W 2006 roku wierzytelności zostały uznane za nieściągalne oraz poniósł Pan koszty procesowe i egzekucyjne, w związku z tym do kosztów uzyskania przychodów należy je zaliczyć w 2006 roku.

Problematykę zaliczania podatku od towarów i usług do kosztów uzyskania przychodów regulują przepisy art. 14 ust. 1 i art. 23 ust. 1 pkt 43 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w związku z art. 88 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Wynika z tego, że część ceny towaru stanowiąca podatek od towarów i usług nie jest przychodem podatnika, wobec czego nie jest możliwe również zaliczenie tego podatku do kosztów uzyskania przychodów w podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 43 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów podatku od towarów i usług, z tym że jest kosztem uzyskania przychodów:

a) podatek naliczony:

• jeżeli podatnik zwolniony jest od podatku od towarów i usług lub nabył towary i usługi w celu wytworzenia albo odsprzedaży towarów lub świadczenia usług zwolnionych od podatku od towarów i usług,
• w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług - jeżeli naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej,

b) podatek należny w przypadku:

• importu usług oraz wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, jeżeli nie stanowi on podatku naliczonego w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług; kosztem uzyskania przychodów nie jest jednak podatek należny w części przekraczającej kwotę podatku od nabycia tych towarów i usług, która mogłaby stanowić podatek naliczony w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług,
• przekazania lub zużycia przez podatnika towarów lub świadczenia usług na potrzeby reprezentacji i reklamy, obliczony zgodnie z odrębnymi przepisami,

c) kwota podatku od towarów i usług, nieuwzględniona w wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, podlegających amortyzacji zgodnie z art. 22a - 22o, lub dotycząca innych rzeczy lub praw niebędących środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi podlegającymi tej amortyzacji - w tej części, w jakiej dokonano korekty powodującej zmniejszenie podatku odliczonego zgodnie z art. 91 ustawy o podatku od towarów i usług.

Z powyższych uregulowań wynika, że stan faktyczny niniejszej sprawy nie jest objęty dyspozycją art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w związku z czym brak jest podstaw prawnych do zaliczenia należnego podatku od towarów i usług z tytułu nie odzyskanych wierzytelności do kosztów uzyskania przychodów.

W związku z powyższym tutejszy organ podatkowy stwierdza, iż stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 08.12.2006r. jest nieprawidłowe.

Niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Pana w rozpatrywanym wniosku oraz stanu prawnego obowiązującego do dnia 31.12.2006r.

Zgodnie z art. 14b § 1 i § 2 Ordynacji podatkowej niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla Pana, jest wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej właściwych dla Wnioskodawcy.

Na niniejsze postanowienie, zgodnie z art. 14a § 4 Ordynacji podatkowej, Stronie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy za pośrednictwem Naczelnika tutejszego Urzędu Skarbowego.

Zażalenie wnosi się w terminie 7 dni od dnia otrzymania postanowienia.