Czy można dokonywać odpisów amortyzacyjnych od urządzeń, które zostały zakupione w celu dalszej (...)

Pismem z dnia 25 maja 2007r. (data wpływu do tut. urzędu 30.05.2007r.), uzupełnionego kolejno pismem z dnia 10 lipca 2007r. oraz z dnia 17 sierpnia 2007r. Pełnomocnik Spółki zwrócił się do tut. organu podatkowego o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w Jej indywidualnej sprawie, w której nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

Przedstawiony przez Spółkę stan faktyczny jest następujący:

Spółka w ramach prowadzonej działalności dokonuje dostawy dozowników (urządzeń dozujących) oraz innych produktów m.in. farb. Przy zakupie Spółka nie zalicza wartości kupionych dozowników w ciężar kosztu podatkowego. Ponadto przy zakupie dozowników ponosi wydatki związane z montażem, których również nie zalicza do kosztów uzyskania przychodów. Po zakupie urządzeń dozujących (dozowników) Jednostka w ramach prowadzonej działalności dokonuje ich najmu lub użyczenia. Czas trwania powyższych umów w większości przypadków trwa co najmniej 12 miesięcy. Po zakończeniu tych umów urządzenia dozujące są sprzedawane. Po przekroczeniu okresu 12 miesięcy od chwili nabycia Spółka co do zasady nie dokonywała odpisów amortyzacyjnych od zakupionych urządzeń dozujących. Nie dokonując odpisów amortyzacyjnych, Spółka zaniżyła koszty uzyskania przychodów oraz zawyżyła podstawę opodatkowania w okresie, kiedy mogła zaliczać odpisy amortyzacyjne do kosztów uzyskania przychodów. Zakwalifikowanie wydatków związanych z zakupem urządzeń dozujących oraz kosztów montażu przez Spółkę jako kosztów podatkowych dopiero w momencie ich sprzedaży powoduje, iż cena rynkowa sprzedaży jest pomniejszona o koszt zakupu takiego urządzenia. Zdaniem Spółki takie ujęcie ponoszonych wydatków może spowodować zaniżenie podstawy opodatkowania poprzez zawyżenie kosztów uzyskania przychodów. W związku z powyższym Spółka jest zdania, iż brak dokonywania odpisów amortyzacyjnych od nabytych dozowników pozbawia ją prawa do zaliczenia poniesionych wydatków na zakup przedmiotowych dozowników oraz ich montażu do kosztów uzyskania przychodów w momencie sprzedaży dozowników.

Naczelnik Opolskiego Urzędu Skarbowego po przeanalizowaniu stanu faktycznego przedstawia następujące stanowisko:

Podstawę prawną kwalifikacji poszczególnych wydatków do kosztów uzyskania przychodów stanowi przepis art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm. ? zwanej dalej ?ustawą?), w myśl którego kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust.

1 ustawy. Natomiast z art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy wynika, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie środków trwałych, przy czym wydatki te pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych, bez względu na czas ich poniesienia. Uregulowania art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy wskazują, że odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu , w którym środek ten wprowadzono do ewidencji, do końca miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym m.in. je zbyto.
Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy kosztem uzyskania przychodów są m.in. odpisy z tytułu zużycia środków trwałych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16. Zgodnie natomiast z art. 16a ust. 1 ustawy amortyzacji podlegają m.in. stanowiące własność podatnika, nabyte, kompletne i zdatne do użytku w momencie przyjęcia do używania maszyny, urządzenia i inne przedmioty o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy, zwane środkami trwałymi.
Z przepisów powyższych wynika, że Jednostka zakupując dozowniki wraz z usługą ich montażu, które następnie są przedmiotem umowy najmu lub użyczenia trwającego powyżej 12 miesięcy powinna zaliczyć te dozowniki do środków trwałych i po wprowadzeniu ich do ewidencji dokonywać odpisów amortyzacyjnych, które po spełnieniu wszystkich warunków określonych w art. 16a do 16m ustawy mogłyby stanowić koszty uzyskania przychodów. Jednakże fakt, że Jednostka takich odpisów nie dokonywała nie pozbawia Ją możliwości zaliczenia wydatków związanych z nabyciem przedmiotowych dozowników do kosztów uzyskania przychodów w momencie sprzedaży. Dozowniki te, mimo że nie zostały wprowadzone do ewidencji są środkami trwałymi, a z uregulowań art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy jednoznacznie wynika, że wydatki na nabycie środków trwałych są kosztem uzyskania przychodów w przypadku odpłatnego zbycia tych środków; co prawda przepis ten wskazuje, że wydatki te powinny zostać skorygowane o odpisy amortyzacyjne, ale w przypadku gdy nie były one dokonywane korekta wynosi ?0? (zero).

Wobec powyższego postanowiono jak w sentencji.

Naczelnik Opolskiego Urzędu Skarbowego informuje, iż przedmiotowa interpretacja o zakresie stosowania prawa podatkowego ma zastosowanie wyłącznie w przedmiotowym stanie faktycznym i w stanie prawnym obowiązującym na dzień jej wydania.Zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14b § 2 Ordynacji podatkowej w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 lipca 2007r. w związku z art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 16 listopada 2006r. o zmianie ustawy ? Ordynacja podatkowa oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 217, poz. 1590) niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla Spółki, natomiast jest wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej właściwych dla Spółki. Zgodnie natomiast z art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 16 listopada 2006r. o zmianie ustawy ? Ordynacja podatkowa oraz o zmianie niektórych innych ustaw niniejsza interpretacja wygasa z mocy prawa w razie zmiany przepisów, które były jej przedmiotemStosownie do postanowień art. 14a § 4 w związku z art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 16 listopada o zmianie ustawy - Ordynacja podatkowa oraz o zmianie niektórych innych ustaw, art. 236 § 2 pkt 1 oraz art. 223 § 1 w związku z art. 239 ustawy ? Ordynacja podatkowa, na niniejsze postanowienie służy Stronie zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Opolu, za pośrednictwem Naczelnika Opolskiego Urzędu Skarbowego, w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia.