Czy kwoty uznane jako niedobór gotówki (spowodowane kradzieżą) i potrącane przez 'RUCH'S.A. z prowizji (...)
Czy kwoty uznane jako niedobór gotówki (spowodowane kradzieżą) i potrącane przez 'RUCH'S.A. z prowizji można uznać jako koszt uzyskania przychodu w datach tych potrąceń.
P O S T A N O W I E N I E;
Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (j. t. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) Naczelnik Urzędu Skarbowego w Lubinie stwierdza, że stanowisko Pani - przedstawione we wniosku z dnia 11.03.2006 r. (data wpływu do urzędu 13.03.2006 r.) co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych (w kwestii zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu straty powstałej w związku z kradzieżą gotówki za sprzedane towary)- jest nieprawidłowe.
U Z A S A D N I E N I E ;
W dniu 13.03.2006 r. do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Lubinie wpłynął wniosek o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.
Jak stanowi art. 14a § 1 ustawy ordynacja podatkowa stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz(prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. W myśl art. 14a § 4 cytowanej ustawy, udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które służy zażalenie.
Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że prowadzi Pani działalność gospodarczą w zakresie usług agentów zajmujących się sprzedażą towarów różnego rodzaju. Na podstawie umowy zawartej z firmą RUCH S.A. Oddział Dolnośląski we Wrocławiu zajmuje się Pani obsługą Hurtowni 'RUCH' S.A. w Lubinie. W dniu 07 września 2005 r. w wyniku przestępczego napadu dokonano kradzieży gotówki w wysokości 2.970 zł z szuflady biurka w Hurtowni. Sprawca wykorzystał moment, w którym zajmowała się Pani obsługą klienta na terenie hurtowni.
W wyniku przeprowadzonej inwentaryzacji stwierdzono niedobór gotówki w wysokości 3.188,36 zł i tym samym obciążono Panią powstałą kwotą niedoboru. Należność z tytułu kradzieży została spłacona przez Panią ratalnie. Firma RUCH S.A. potrącała systematycznie raty z należnych prowizji.
W związku z powyższym kieruje Pani pytanie:
czy kwoty uznane jako niedobór gotówki (spowodowane kradzieżą) i potrącane przez 'RUCH'S.A.
z prowizji można uznać jako koszt uzyskania przychodu w datach tych potrąceń.
Pani zdaniem kradzież nastąpiła w wyniku przestępczego napadu. Dokonano wszelkich starań zabezpieczenia gotówki. Firma 'RUCH' dokonywała potrąceń z prowizji, które mają związek z uzyskiwanym przychodem z działalności gospodarczej, w związku z tym kwoty potrącane z należności są kosztem uzyskania przychodu i powinny być ujęte w podatkowej księdze przychodów i rozchodów w dacie dokonywanych potrąceń.
Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (j. t. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 (...).
Przepis art. 23 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (j. t. Dz. U. z 2000 roku Nr 14, poz. 176 ze zm.) zawiera katalog wydatków nie stanowiących z mocy ustawy kosztów uzyskania przychodów. Wśród wymienionych w tym artykule wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów nie ma strat w środkach obrotowych. Nie stanowi to jednak podstawy do zaliczenia w każdym przypadku strat w środkach obrotowych do kosztów uzyskania przychodów. Zaliczenie strat w środkach obrotowych do kosztów uzyskania przychodów powinno być każdorazowo oceniane indywidualnie, w aspekcie;
1) całokształtu działalności prowadzonej przez podatnika,
2) okoliczności, które spowodowały powstanie straty,
3) udokumentowania strat (np.
4) oceny, czy podatnik dołożył należytej staranności w celu zapobieżenia kradzieży.
Przyjmuje się, że dla celów podatkowych tylko kradzież powstałą na skutek zdarzeń nieprzewidywalnych, nie do uniknięcia, można uznać za zdarzenie losowe, które uzasadnia zaliczenie powstałej straty w ciężar kosztów uzyskania przychodu. Nie można uznać za zdarzenie losowe kradzieży środków obrotowych nienależycie zabezpieczonych.
Wartości pieniężne uznaje się za należycie zabezpieczone, jeżeli przedsiębiorca, w celu ich ochrony przed kradzieżą, przestrzegał wymagań określonych m. in. w rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 14 października 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad i wymagań, jakim powinna odpowiadać ochrona wartości pieniężnych przechowywanych i transportowanych przez przedsiębiorców i inne jednostki organizacyjne (Dz. U. Nr 129, poz. 858 ze zm.)
Nie można uznać zdaniem tut. organu za zdarzenie losowe kradzieży wartości pieniężnych przechowywanych w szufladzie biurka, z której sprawca wykorzystując nieuwagę pracownika zabrał pieniądze w celu przywłaszczenia a tym samym, że została dochowana należyta staranność przy ich przechowywaniu i zabezpieczeniu. Konsekwencją powyższego jest brak możliwości zaliczenia poniesionej starty do kosztów uzyskania przychodów.
Z powyższych zatem względów orzeczono jak w sentencji.
Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.
Jak stanowi art. 14b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia.
Stronie przysługuje prawo wniesienia zażalenia na niniejsze postanowienie do Dyrektora Izby Skarbowej we Wrocławiu Ośrodek Zamiejscowy w Legnicy, w terminie 7 dni od dnia doręczenia rozstrzygnięcia. Zażalenie wnosi się za pośrednictwem organu podatkowego, który wydał postanowienie.
Zażalenie podlega opłacie skarbowej.