Podatnik uzyskuje przychód z wynajmu pawilonu handlowego. Po rozwiązaniu umowy zamierza ponieść wydatki (...)
Podatnik uzyskuje przychód z wynajmu pawilonu handlowego. Po rozwiązaniu umowy zamierza ponieść wydatki związane z wymianą okien, sanitariatów, płytek podłogowych na wykładzinę, instalacji elektrycznej, punktów oświetleniowych, montażem płyt regipsowych na suficie, malowaniem ścian wewnątrz i na zewnątrz budynku. Czy wydatki poniesione z ww. tytułu można w całości zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, czy też o ich wysokość zwiększyć wartość środka trwałego ?
P O S T A N O W I E N I E
Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (j. t. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) Naczelnik Urzędu Skarbowego w Lubinie stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 21.06.2005 r., o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na remont - modernizację - konserwację -ulepszenie pawilonu handlowego wynajmowanego osobom trzecim jest prawidłowe.
U Z A S A D N I E N I E
W dniu 21.06.2005 r. do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Lubinie wpłynął wniosek o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.
Jak stanowi art. 14a § 1 ustawy Ordynacji podatkowej stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. W myśl art. 14 a § 4 cytowanej ustawy, udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.
W złożonym wniosku wskazała Pani, że uzyskuje przychód z wynajmu lokalu handlowego, w którym w najbliższym czasie (po rozwiązaniu umowy) zamierza przeprowadzić remont o przewidywanym koszcie ok. 7-8 tys. zł polegający na:
- wymianie okien drewnianych na plastikowe o tych samych rozmiarach;
- zerwaniu wytartych płytek podłogowych i położeniu wykładziny o wysokim stopniu ścieralności;
- częściowej wymianie instalacji elektrycznej;
- montażu płyt regipsowych na suficie i wymianie punktów oświetleniowych;
- wymianie sanitariatów;
- malowaniu ścian wewnątrz i na zewnątrz budynku.
Biorąc pod uwagę przedstawioną przez Panią sytuację - tut. organ wyjaśnia, że w świetle art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (j. t. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy. Zatem, przez koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów należy rozumieć takie wydatki, które prowadzą do osiągnięcia przychodów, jeżeli dotyczą przychodów otrzymanych lub pozostawionych do dyspozycji podatnika w danym roku.
Natomiast na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. c) cytowanej ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodu wydatków poniesionych na ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 ustawy powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych. Zgodnie z powyższą zasadą wartość nakładów poniesionych na ulepszenie środka trwałego nie może być bezpośrednio zaliczona do kosztów uzyskania przychodów, lecz staje się takim kosztem dopiero poprzez odpisy amortyzacyjne.
W świetle art. 22g ust. 17 ustawy środki trwałe uznaje się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3.500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.
Przepisy podatkowe nie podają definicji pojęcia 'remont', 'modernizacja', 'konserwacja', 'ulepszenie', zatem należy posiłkować się pojęciami innych gałęzi prawa. W art. 3 pkt 8 ustawy z dnia 07.07.1994 r. Prawo budowlane (j. t. Dz. U. z 2003 r. Nr 207, poz. 2016 ze zm.) zdefiniowano pojęcie remontu jako ' wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, nie stanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym. Ustawa ta nie definiuje jednak pojęcia modernizacji.
Dla celów podatkowych Ministerstwo Finansów w piśmie z dnia 13 marca 1995 r. (Nr PO 3/722-160/94) wyjaśniło, że 'do wydatków na ulepszenie środków trwałych zalicza się wydatki na ich:
a) przebudowę, czyli zmianę (poprawienie) istniejącego stanu środka trwałego na inny,
b) rozbudowę, tj. powiększenie, rozszerzenie składników majątkowych, w szczególności budynków i budowli, linii technologicznych itp.,
c) rekonstrukcję, tj. odtworzenie (odbudowanie) zużytych całkowicie lub częściowo składników majątkowych,
d) adaptację, tj. przystosowanie (przerobienie) składnika majątkowego do wykorzystania go w innym celu niż ten, do którego był pierwotnie przeznaczony albo nadanie mu nowych cech użytkowych,
e) modernizację, tj. unowocześnienie środka trwałego.
Zatem różnica między nakładami na remont, a nakładami na ulepszenie środków trwałych polega na tym, że pierwsze z nich zmierzają do przywrócenia pierwotnego stanu technicznego i użytkowego, a drugie do rekonstrukcji lub modernizacji, powodującej zmianę cech użytkowych. W związku z czym, wszystkie wydatki związane z instalacją elementów i urządzeń pierwotnie nieistniejących, jak również prace skutkujące zmianą cech użytkowych mogą być odnoszone do kosztów uzyskania przychodu jedynie pośrednio poprzez odpisy amortyzacyjne. Zasady amortyzacji określają art. 22 a- 22o ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Odmiennie można potraktować jedynie modernizację, na którą w roku podatkowym wydatkowano nie więcej niż 3.500,00 zł. Wydatki nie przekraczające tej kwoty, jak również nakłady polegające jedynie na przywróceniu stanu poprzedniego, można bezpośrednio odnosić w koszty uzyskania przychodu.
Pojęcia modernizacji i remontu nie zawsze muszą się wykluczać. Jeżeli podczas remontu (odnowienia) budynku wymienia się określone elementy na nowe, bardziej nowoczesne od wymienionych, co powoduje obniżenie kosztów eksploatacyjnych, poprawę jakości warunków w danym obiekcie i tym samym zwiększenie wartości użytkowej w porównaniu do wartości z dnia przyjęcia do używania to wydatki te zwiększają wartość środka trwałego i zaliczane są do kosztów uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne. Aby zadecydować o tym, czy dany wydatek należy uznać za remont czy ulepszenie środka trwałego trzeba dokonać precyzyjnych ustaleń faktycznych odnoszących się do tego środka trwałego.
Reasumując wydatki na remont mogą być zaliczone w dniu poniesienia do kosztów uzyskania przychodów pod warunkiem, że efektem wykonanych prac nie jest zwiększenie wartości technicznej, użytkowej, a w konsekwencji - wartości początkowej środka trwałego, stanowiącej podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych.
Jeżeli przedstawiony w przedmiotowym zapytaniu zakres wykonanych prac jest zgodny ze stanem faktycznym i ma na celu odtworzenie stanu pierwotnego środka trwałego, to w świetle powyższego stanowisko Pani zawarte w zapytaniu należy uznać za prawidłowe.
Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (j. t. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.
Jak stanowi art. 14b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia.
Stronie przysługuje prawo wniesienia zażalenia na niniejsze postanowienie do Dyrektora Izby Skarbowej we Wrocławiu Ośrodek Zamiejscowy w Legnicy w terminie 7 dni od dnia doręczenia rozstrzygnięcia. Zażalenie wnosi się za pośrednictwem organu podatkowego, który wydał postanowienie. Zażalenie podlega opłacie skarbowej.