Kwestia braku obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych w latach 2003-2006 w przypadku (...)

U Z A S A D N I E N I E

W dniu 25 stycznia 2007 roku do Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Opolu wpłynął Pana wniosek w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w Jego indywidualnej sprawie, w której nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym w kwestii obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych w latach 2003-2006, od dochodu z pracy uzyskanych na Wyspie Jersey w przypadku miejsca zamieszkania również na Wyspie Jersey.

Ww. wniosek został przez Pana następnie uzupełniony w dniu 27 lutego 2007 roku w zakresie stanu faktycznego sprawy.

Z ww. pism wynika, że w latach 2003-2006 mieszkał Pan na Wyspie Jersey, tj. tam znajdowało się Pana centrum życiowe: mieszkał Pan, pracował, uczył się, a także prowadził gospodarstwo domowe ze swoją partnerką. W maju 2006 roku zmienił Pan miejsce zamieszkania i wyprowadził się wraz z partnerką do Irlandii Południowej.

W latach 2003-2006 nie uzyskał Pan żadnych dochodów w Polsce. Ponadto nadmienił Pan, iż nie może przesądzić, iż nie wróci do Polski i nie ulegnie zmianie Pana tzw. ?centrum życiowe?.

Na tle tak przedstawionego stanu faktycznego sprawy zajął Pan stanowisko, iż w latach 2003-2006 nie powinien Pan rozliczać się z uzyskanych dochodów za granicą (Wyspa Jersey) w urzędzie skarbowym w Polsce.

Ustosunkowując się do powyższego, Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Opolu stwierdza co następuje.

Wyspa Jersey wchodzi w skład Wysp Normandzkich, które są zależne od Korony Brytyjskiej, ale w polityce wewnętrznej (w tym w sprawie podatków) posiadają samodzielność decydowania. Jednocześnie Wyspa Jersey zawarła umowy dotyczące opodatkowania jedynie z Wielką Brytanią i Guernsey, tym samym Polska nie jest związana z Wyspą Jersey taką umową.

W przypadku braku umowy o zapobieżeniu podwójnemu opodatkowaniu, kwestię opodatkowania dochodów ze stosunku pracy należy rozpatrywać na gruncie ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (j.t. Dz.U. z 2000 roku Nr 14, poz.176 ze zm.).

Zgodnie z art.3 ust.1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swych dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów ( nieograniczony obowiązek podatkowy).

Natomiast zgodnie z art.3 ust.2a ww. ustawy, osoby fizyczne, jeżeli nie mają miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów z pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego lub stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia, oraz od innych dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

W przepisach polskiego prawa podatkowego pojęcie ?miejsce zamieszkania? nie zostało zdefiniowane.

Definicja miejsca zamieszkania znajduje się w art.25 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 roku Kodeks cywilny (Dz.U. z 1964 roku Nr 16, poz.93 ze zm.). Zgodnie z tym przepisem, miejscem zamieszkania osoby fizycznej jest miejscowość, w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu. Warunek przebywania w danym miejscu ma charakter obiektywny. Zamiar stałego pobytu w danej miejscowości ma natomiast charakter subiektywny, ponieważ odnosi się do zamiaru osoby. Na miejsce zamieszkania składa się więc zarówno element faktycznego przebywania (corpus), jak i zamiar pobytu w tym miejscu (animus). Jednocześnie istnieją kryteria obiektywizujące zamiar stałego pobytu. Uznaje się na przykład, że podatnik wykazuje zamiar stałego pobytu w danej miejscowości, jeżeli miejscowość ta stanowi dla niego centrum jego życiowej działalności, ocenianej w aspekcie jego powiązań osobistych i gospodarczych. Należy przy tym podkreślić, że sama deklaracja osoby co do jej zamiaru nie ma doniosłości prawnej, jeżeli nie znajduje wyrazu w faktycznych okolicznościach wskazujących na to, gdzie ustanowiła ona ośrodek życiowej działalności.

Ponadto zgodnie z art.28 Kodeksu cywilnego, osoba fizyczna może mieć tylko jedno miejsce zamieszkania. Oczywiście miejsce zamieszkania może ulegać zmianie, np. osoba może mieszkać w Polsce, a następnie przeprowadzić się za granicę np. na Wyspę Jersey. Jeżeli w tych miejscach było jej centrum życiowych interesów, to należy uznać, iż w poszczególnych okresach miała różne miejsca zamieszkania, co ma wpływ na sposób opodatkowania uzyskanych przez tę osobę dochodów.

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego, od 2003 roku do 2006 roku przebywał Pan na Wyspie Jersey, na której Pan pracował, uczył się i prowadził gospodarstwo domowe wraz ze swoją partnerką. Oświadczył Pan, iż na Wyspie Jersey znajdowało się Pana centrum interesów życiowych.

W przedstawionej sytuacji należy uznać, iż z dniem wyjazdu z Polski przeniósł Pan swoje miejsce zamieszkania dla celów podatkowych na Wyspę Jersey, gdyż z Wyspą Jersey w latach 2003-2006 wiązały Pana ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze.

W związku z tym, od dnia przeniesienia rezydencji podatkowej podlega Pan w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli zgodnie z art.3 ust.2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w Polsce tylko od dochodów z pracy wykonywanej na terytorium Polski na podstawie stosunku służbowego lub stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia, oraz od innych dochodów osiąganych na terytorium Polski.
Tutejszy organ podatkowy zwraca ponadto uwagę, iż zmiana miejsca zamieszkania, również w przypadku wyjazdu za granicę (w 2003 roku), winna być zgłoszona w urzędzie skarbowym na formularzu NIP ?3.

Mając powyższe na uwadze, Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Opolu stwierdza, że stanowisko zajęte przez Pana we wniosku jest prawidłowe.

Jednocześnie Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego informuje, że niniejsza interpretacja o zakresie zastosowania prawa podatkowego, dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.

Zgodnie z art. 14b par.1 ustawy Ordynacja podatkowa udzielona interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta. Jeżeli płatnik podatnik lub inkasent zastosowali się do tej interpretacji, organ nie może wydać decyzji określającej lub ustalającej zobowiązanie podatkowe bez zmiany albo uchylenia postanowienia, o którym mowa w art.14a par.4, jeżeli taka decyzja byłaby niezgodna z interpretacją zawartą w tym postanowieniu.

Na niniejsze postanowienie, zgodnie z art.14a par.4 ustawy ? Ordynacja podatkowa przysługuje zażalenie .

Zażalenie, zgodnie z przepisami art.236 par.2 w związku z art.239 ustawy Ordynacja podatkowa, wnosi się w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia do Dyrektora Izby Skarbowej w Opolu, za pośrednictwem Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Opolu.

Zażalenie, winno zgodnie z przepisem art.222 Ordynacji podatkowej, zawierać zarzuty przeciw postanowieniu, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie.