Czy odsetki od kredytu prywatnego zaciągniętego na spłatę kredytu wykorzystanego na potrzeby działalności (...)

U Z A S A D N I E N I E

Działając, zgodnie z przepisem art. 14a § 1 ww. Ordynacji podatkowej, stosownie do swojej właściwości, m.in., naczelnik urzędu skarbowego na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta ma obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania przepisów prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. Natomiast, zgodnie z § 2 tegoż art. 14a, składając wniosek podatnik, płatnik lub inkasent jest obowiązany do wyczerpującego przedstawienia stanu faktycznego oraz własnego stanowiska w sprawie.

Z dokumentów będących w posiadaniu tut. organu podatkowego oraz z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że spółka cywilna prowadzi działalność gospodarczą ? Biuro Podróży, w ramach której świadczone są usługi transportowe autokarowe na terenie kraju i zagranicą. W dniu 13 maja 2002roku spółka cywilna zaciągnęła kredyt dewizowy, inwestycyjny w X na zakup środków trwałych autokarów: X a w dniu 03 maja 2003r. w X na zakup autokaru X. Przedmiotowe autokary ujęto w ewidencji środków trwałych, od ich wartości dokonywane są odpisy amortyzacyjne.

Z uwagi na ciągły wzrost kursu Euro oraz poważnymi awariami technicznymi i powstałymi zobowiązaniami finansowymi, spółka cywilna utraciła płynność finansową, co spowodowało niesystematyczne spłacanie rat kredytów. W konsekwencji nastąpiło przeterminowanie zobowiązań.

W celu zapobieżenia dalszym zadłużeniom oraz ewentualnej likwidacji firmy, spółka postanowiła pobrać kredyt hipoteczny / zastawiając swoje domy /, celem spłaty wcześniej pobranych kredytów inwestycyjnych. Umowę kredytu hipotecznego zawarto w dniu 31 marca 2005r. w X na okres 20 lat.

Zakupione wcześniej autokary ? środki trwałe nadal są wykorzystywane w wykonywaniu działalności gospodarczej.

Mając na uwadze zaistniały stan faktyczny i prawny stwierdza się, iż powyższe stanowisko spółki jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26. 07. 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych ( Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zmianami ), kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ww.

ustawy. Natomiast artykuł 23 ust. 1 pkt 8 lit. a oraz pkt 32 ww. ustawy wykluczają możliwości zaliczenia do kosztów:
- wydatków na spłatę pożyczek ( kredytów ) z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek ( kredytów ) ;
- naliczonych, lecz nie zapłaconych albo umorzonych odsetek od zobowiązań, w tym również od pożyczek ( kredytów ).
Z powyższego wynika, że żaden z przepisów nie uzależnia możliwości zaliczenia do kosztów odsetek od pożyczek ( kredytów ) od klasyfikacji czy też nazewnictwa stosowanego przez instytucje finansowe pod warunkiem, że odsetki są zapłacone, a pożyczka ( kredyt ) została spożytkowana na potrzeby działalności gospodarczej.

W związku z powyższym podatnik ma prawo do obciążenia kosztów podatkowych, wydatkami poniesionymi na spłatę odsetek od pożyczek ( kredytów ) tzw. hipotecznych pod warunkiem ich zapłacenia oraz istnienia związku przyczynowo ? skutkowego między kredytem a przychodem z działalności gospodarczej. Istotne dla oceny, czy ponoszone wydatki spełniają kryterium związku z uzyskanym przychodem z działalności gospodarczej, jest to, czy składniki majątku nabyto do majątku przedsiębiorstwa, co winno znajdować odzwierciedlenie np. przez uwzględnienie ich w ewidencji środków trwałych.W przedstawionym stanie faktycznym spółka środki pochodzące z kredytu hipotecznego przeznaczyła między innymi na spłatę kredytu inwestycyjnego. W tej sytuacji zapłacone odsetki od kredytu hipotecznego przeznaczonego na spłatę kredytu inwestycyjnego będą kosztem uzyskania przychodu.

Jednocześnie Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Opolu informuje, że powyższa interpretacja o zakresie stosowania przepisów prawa dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez spółkę we wniosku i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia. Ponadto, w myśl przepisu art. 14 b § 1 i § 2 ww. Ordynacji podatkowej, interpretacja nie jest dla spółki wiążąca, wiąże natomiast organy podatkowe i organy kontroli skarbowej właściwe dla podmiotu występującego z wnioskiem i może zostać zmieniona lub uchylona wyłącznie w drodze decyzji w trybie określonym w § 5.

Zgodnie z art. 14a § 4 ww. Ordynacji podatkowej , na powyższe postanowienie służy zażalenie, które zgodnie z przepisem art. 236 § 2 pkt 1 ww. Ordynacji podatkowej wnosi się w terminie 7 dni od dnia doręczenia do Dyrektora Izby Skarbowej w Opolu, za pośrednictwem tut. organu podatkowego.

Zgodnie przepisem art. 222 w związku z art. 239 Ordynacji podatkowej zażalenie to powinno zawierać zarzuty przeciw postanowieniu, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia.