Wnioskodawca zwraca się z zapytaniem, czy postąpiła prawidłowo, księgując fakturę z dniem 16 marca (...)
Wnioskodawca zwraca się z zapytaniem, czy postąpiła prawidłowo, księgując fakturę z dniem 16 marca 2007 r. (data operacji gospodarczej), przy zastosowaniu średniego kursu NBP z dnia poprzedzającego dzień poniesienia kosztu, tj. 15.03.2007 r. i czy ma znaczenia moment wpływu faktury do działu księgowości, na który to dzień ujmowana jest w księgach?
POSTANOWIENIE
Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) Naczelnik Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego we Wrocławiu stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 26 marca 2007 r. (do tut. Organu podatkowego wpłynął w dniu 2 kwietnia 2007 r.) o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup materiałów, stanowiących koszty pośrednie, wynikających z otrzymanych faktur, jest nieprawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 2 kwietnia 2007 r. do Naczelnika Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego we Wrocławiu wpłynął wniosek o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.
Pismem z dnia 23 kwietnia br. tut. Organ podatkowy wezwał Spółkę do uzupełnienia wniosku. Uzupełnienia dokonano pismem, które wpłynęło 27 kwietnia br.
Jak stanowi art. 14a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. W myśl art. 14a § 4 cytowanej ustawy, udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.
Ze stanu faktycznego przedstawionego przez Spółkę wynika, iż w dniu 12 marca 2007 r. otrzymała od kontrahenta fakturę z dnia 25 lutego 2007 r. za materiał stanowiący koszt pośredni. Materiał został dostarczy również w lutym 2007 r. i w tym też miesiącu był wykorzystywany. Do działu księgowości faktura wpłynęła w dniu 16 marca 2007 r.. Powyższą fakturę Spółka zaksięgowała z dniem poniesienia kosztu, czyli z chwilą ujęcia jej w księgach ? 16 marca 2007 r. - przy zastosowaniu kursu średniego NBP z dnia poprzedzającego moment poniesienia kosztu, a więc 15 marca 2007 r.
Zdaniem Spółki ww. fakturę należy zaksięgować z dniem 16.03.2007 r. przy zastosowaniu kursu średniego NBP z dnia poprzedzającego dzień poniesienia kosztu, tj. 15.03.2007 r. W opinii Spółki, ma znaczenie data wpływu faktury do działu księgowości, gdyż dopiero wtedy można ją zaksięgować.
Naczelnik Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego we Wrocławiu stwierdza, co następuje:
Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.
Oznacza to, że za koszt uzyskania przychodu należy uznać tylko ten wydatek, który pozostaje w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, a jego poniesienie ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodów albo na zabezpieczenie źródła przychodów. Ponadto wydatek nie może znajdować się w katalogu kosztów, określonym w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jako kosztów niestanowiących kosztów uzyskania przychodów.
Przepis art. 15 ust. 4d ww. ustawy stanowi, że koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącane w dacie ich poniesienia.
Z kolei zgodnie z art. 15 ust. 4e ww. ustawy za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.
Wykładnia językowa ww. przepisu art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zdaniem tut. Organu podatkowego nie pozostawia wątpliwości, iż użyte przez ustawodawcę sformułowanie: ?dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano)? nie pozwala utożsamiać momentu poniesienia kosztu z ?fizyczną? datą wprowadzenia dokumentu księgowego do ksiąg rachunkowych. Przedmiotowa norma prawna wskazuje jednoznacznie, iż istotną dla ustalenia momentu poniesienia kosztu przez podmiot gospodarczy jest data jego ujęcia w księgach rachunkowych (data zaksięgowania) czyli data, pod którą dane zdarzenie generujące koszty jest ujmowane w księgach jednostki.
Stosownie do ww. regulacji, zdaniem Naczelnika Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego we Wrocławiu, dniem w którym powstanie koszt uzyskania przychodu może być zarówno:
- dzień na który wprowadzono dany dokument do ksiąg rachunkowych tj. do ostatniego dnia miesiąca, którego koszt dotyczy ? w przypadku gdy data wystawienia faktury jest wcześniejsza niż data na którą ujęto koszt w księgach,
- dzień wystawienia faktury dokumentującej określony koszt, ujęty w księgach pod datą wystawienia faktury,
- ostatni dzień miesiąca w przypadku gdy faktura za dany miesiąc wpłynęła do Spółki w pierwszych dniach następnego miesiąca, ale przed zamknięciem ksiąg za miesiąc, którego dotyczy koszt.
Istotnym ? wspólnym elementem wszystkich wskazanych powyżej sytuacji mających swoje uzasadnienie w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (tekst. jedn. Dz. U. z 2002 r. Nr 76 poz. 694 z późn. zm.) jest analogiczny sposób ustalenia momentu poniesienia kosztów ? w dacie ujęcia w księgach rachunkowych. Art. 20 ust. 1 ww. ustawy o rachunkowości nakazuje, aby do ksiąg okresu sprawozdawczego wprowadzić wszelkie zdarzenia dotyczące tego okresu (zasada memoriału).
Jednocześnie w związku ze wskazaniem, iż Podatnik otrzymał fakturę w walucie obcej (EUR), tut. Organ podatkowy podaje, iż dla przeliczenia faktury w walucie obcej przyjmuje się kurs średni ogłaszany przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu co wynika z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
Jeżeli zatem możliwe jest zaksięgowanie faktury na dzień jej wystawienia, to również ten dzień ? a nie dzień otrzymania faktury ? winien być brany pod uwagę przy ustalaniu pierwotnej wartości faktury. Oznacza to, iż przeliczenie wartości poniesionego kosztu z waluty obcej na polską powinno nastąpić przy zastosowaniu średniego kursu NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten dzień.
W tak przedstawionym stanie faktycznym i prawnym nie ma znaczenia data wpływu dokumentu księgowego do Spółki, ani tym bardziej do działu księgowości.
Wobec powyższego stwierdza się, iż stanowisko wyrażone w zapytaniu jest nieprawidłowe.
Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.
Jak stanowi art. 14b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia.
Stronie przysługuje prawo wniesienia zażalenia na niniejsze postanowienie do Dyrektora Izby Skarbowej we Wrocławiu w terminie 7 dni od dnia doręczenia rozstrzygnięcia.
Zażalenie wnosi się za pośrednictwem organu podatkowego, który wydał postanowienie.