Czy inwentaryzację towarów handlowych na koniec roku obrotowego można spisać według cen detalicznych (...)
Czy inwentaryzację towarów handlowych na koniec roku obrotowego można spisać według cen detalicznych a następnie rozliczyć odchylenia z tytułu podatku VAT a marżę przeksięgować wskaźnikiem?
We wniosku wskazał, że wspólnicy prowadzą działalność gospodarczą z przewagą sprzedaży towarów w cenach detalicznych. Sprzedaż jest prowadzona w dwóch punktach sprzedaży stacjonarnej oraz w formie dystrybucji mobilnej.
Ewidencja towarów handlowych prowadzona jest wartościowo, wobec czego marża przypadająca na sprzedane towary rozliczana jest wskaźnikiem.
W związku z powyższym powstało pytanie czy inwentaryzację towarów handlowych na koniec roku obrotowego można spisać według cen detalicznych a następnie rozliczyć odchylenia z tytułu podatku VAT a marżę przeksięgować wskaźnikiem?
Wnioskodawca stoi na stanowisku, że taki sposób przeprowadzenia inwentaryzacji jest prawidłowy ze względu na różnorodność asortymentową oraz duże zapasy towarów.
Z przedstawionego pytania wynika przy tym, że w spółce prowadzona jest pełna księgowość.
W przypadku podmiotów prowadzących działalność gospodarczą i zobowiązanych do prowadzenia pełnej księgowości sposób, zasady oraz metody sporządzania inwentaryzacji reguluje ustawa z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (tekst jednolity Dz.U. z 2002, nr 76, poz. 694 ze zm.).
Wybór metody inwentaryzacji nie jest przy tym dowolny. Decydują o tym dokładnie przepisy ustawy o rachunkowości, które poszczególnym składnikom aktywów i pasywów przypisują określoną metodę ich inwentaryzacji.
W odniesieniu do towarów handlowych (rzeczowych składników aktywów obrotowych) art. 26 ust. 1 pkt 1 ustawy o rachunkowości stanowi, że ich inwentaryzację na ostatni dzień każdego roku obrotowego przeprowadza się drogą spisu ich ilości z natury, wyceny tych ilości, porównania wartości z danymi ksiąg rachunkowych oraz wyjaśnienia i rozliczenia ewentualnych różnic.
Sposób wyceny towarów handlowych reguluje art. 28 ust. 1 pkt 6 ustawy o rachunkowości, który stanowi, że rzeczowe składniki aktywów obrotowych wycenia się według cen nabycia lub kosztów wytworzenia nie wyższych od cen ich sprzedaży netto na dzień bilansowy.
Za cenę nabycia uważa się przy tym cenę zakupu składnika aktywów, obejmującą kwotę należną sprzedającemu, bez podlegających odliczeniu podatków od towarów i usług oraz podatku akcyzowego, a w przypadku importu powiększoną o obciążenia o charakterze publicznoprawnym oraz powiększoną o koszty bezpośrednio związane z zakupem i przystosowaniem składnika aktywów do stanu zdatnego do używania lub wprowadzenia do obrotu, łącznie z kosztami transportu, jak też załadunku, wyładunku, składowania lub wprowadzenia do obrotu, a obniżoną o rabaty, opusty, inne podobne zmniejszenia i odzyski. Jeżeli nie jest możliwe ustalenie ceny nabycia składnika aktywów, a w szczególności przyjętego nieodpłatnie, w tym w drodze darowizny - jego wyceny dokonuje się według ceny sprzedaży takiego samego lub podobnego przedmiotu (art. 28 ust. 2 ustawy).
Materiały i towary mogą zostać wycenione według cen zakupu, jeżeli nie zniekształca to stanu aktywów oraz wyniku finansowego jednostki. (art. 34 ust. 1 pkt 1).
W przypadku gdy ceny nabycia albo zakupu, ze względu na podobieństwo ich rodzaju i przeznaczenie, są różne, wartość stanu końcowego rzeczowych składników aktywów obrotowych wycenia się w zależności od przyjętej przez jednostkę metody ustalania wartości ich rozchodu, w tym zużycia, sprzedaży:1) według cen przeciętnych, to jest ustalonych w wysokości średniej ważonej cen (kosztów) danego składnika aktywów,2) przyjmując, że rozchód składnika aktywów wycenia się kolejno po cenach (kosztach) tych składników aktywów, które jednostka najwcześniej nabyła (wytworzyła),3) przyjmując, że rozchód składników aktywów wycenia się kolejno po cenach (kosztach) tych składników aktywów, które jednostka najpóźniej nabyła (wytworzyła),4) w drodze szczegółowej identyfikacji rzeczywistych cen (kosztów) tych składników aktywów, które dotyczą ściśle określonych przedsięwzięć, niezależnie od daty ich zakupu lub wytworzenia. (art. 34 ust. 4)
Ponadto ustawa o rachunkowości reguluje także przypadki utraty wartości rzeczowych składników aktywów obrotowych.
Zgodnie z art. 34 ust. 5 ustawy odpisy aktualizujące wartość rzeczowych składników aktywów obrotowych dokonane w związku z utratą ich wartości oraz wynikające z wyceny według cen sprzedaży netto zamiast według cen nabycia, albo zakupu, albo kosztów wytworzenia - zalicza się odpowiednio do pozostałych kosztów operacyjnych, kosztów wytworzenia sprzedanych produktów lub kosztów sprzedaży.
Jak wspomniano powyżej, wybór metody inwentaryzacji nie może być dowolny. Wszelkie inne sposoby inwentaryzacji towarów handlowych, niż określone w ustawie o rachunkowości należy uznać za nieprawidłowe, bez względu na intencje jakie kierują osobami sporządzającymi inwentaryzację. Dotyczy to także przypadków, gdy przeprowadzenie inwentaryzacji wiąże się ze znacznymi trudnościami bądź też dużym nakładem pracy. Ewentualne odstępstwa od zasad przeprowadzania inwentaryzacji są możliwe tylko w takim zakresie, w jakim przewiduje to ustawa o rachunkowości.
Zaproponowany przez Wnioskodawcę sposób prowadzenia inwentaryzacji towarów handlowych na koniec roku obrotowego 'według cen detalicznych z rozliczeniem odchylenia z tytułu podatku VAT oraz z przeksięgowaniem marży wskaźnikiem' jest niezgodny z zasadami określonymi w ustawie o rachunkowości.
Informacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego we wniosku, według stanu prawnego na dzień udzielenia odpowiedzi.
Interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta, wiąże natomiast organ podatkowy - do czasu jej zmiany lub uchylenia.