- dotyczące zwolnienia od podatku dochodowego od osób prawnych dochodów organizacji pożytku publicznego.

Organizacjami pozarządowymi, w myśl art. 3 ust. 2 ustawy, są niebędące jednostkami sektora finansów publicznych, w rozumieniu przepisów o finansach publicznych i niedziałające w celu osiągnięcia zysku, osoby prawne lub jednostki nieposiadające osobowości prawnej utworzone na podstawie przepisów ustaw, w tym fundacje i stowarzyszenia, z wyłączeniem:

1. partii politycznych,
2. związków zawodowych i organizacji pracodawców,
3. samorządów zawodowych,
4. fundacji, których jedynym fundatorem jest Skarb Państwa lub jednostka samorządu terytorialnego, chyba, że:
   a) przepisy odrębne stanowią inaczej,
   b) majątek tych fundacji nie jest w całości mieniem państwowym, mieniem komunalnym lub mieniem pochodzącym z finansowania środkami publicznymi w rozumieniu ustawy o finansach publicznych
   lub
   c) fundacje prowadzą działalność statutową w zakresie nauki, w szczególności na rzecz nauki,
5. fundacji utworzonych przez partie polityczne,
6. spółek działających na podstawie przepisów o kulturze fizycznej.

Działalność pożytku publicznego, zgodnie z art. 3 ust. 3 ustawy, mogą prowadzić również:
1. osoby prawne i jednostki organizacyjne działające na podstawie przepisów o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej, o stosunku Państwa do innych kościołów i związków wyznaniowych oraz o gwarancjach wolności sumienia i wyznania, jeżeli ich cele statutowe obejmują prowadzenie działalności pożytku publicznego,
2. stowarzyszenia jednostek samorządu terytorialnego.

W oparciu o art. 6 ustawy, statutowa działalność organizacji pozarządowych oraz podmiotów wymienionych w art. 3 ust. 3 ustawy, w części obejmującej działalność pożytku publicznego, nie jest działalnością gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 19 listopada 1999 r. - Prawo działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 101, poz. 1178 ze zm.) i może być prowadzona jako działalność nieodpłatna lub jako działalność odpłatna.

Działalnością nieodpłatną pożytku publicznego jest świadczenie usług, na podstawie stosunku prawnego, za które organizacje pozarządowe oraz podmioty wymienione w art. 3 ust. 3 ustawy, prowadzące tę działalność, nie pobierają wynagrodzenia (art. 7 ustawy).
Natomiast działalnością odpłatną pożytku publicznego jest działalność w zakresie wykonywania zadań należących do sfery zadań publicznych, w ramach realizacji przez w/w jednostki celów statutowych, za którą pobierają wynagrodzenie.

Działalnością odpłatną pożytku publicznego jest również sprzedaż towarów lub usług wytworzonych lub świadczonych przez osoby bezpośrednio korzystające z działalności pożytku publicznego, w szczególności w zakresie rehabilitacji oraz przystosowania do pracy zawodowej osób niepełnosprawnych, a także sprzedaż przedmiotów darowizny na cele prowadzenia działalności pożytku publicznego.

Działalnością gospodarczą, w ujęciu przepisów art. 9 ustawy o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, jest działalność odpłatna pożytku publicznego organizacji pozarządowych, jeżeli otrzymywane wynagrodzenie jest w odniesieniu do działalności danego rodzaju wyższe od tego, jakie wynika z kalkulacji bezpośrednich kosztów tej działalności bądź wynagrodzenie osób fizycznych z tytułu zatrudnienia, niezależnie od sposobu nawiązania stosunku pracy lub rodzaju i treści umowy cywilnoprawnej, przy wykonywaniu statutowej działalności nieodpłatnej oraz działalności odpłatnej, przekracza 1,5-krotność przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w sektorze przedsiębiorstw, ogłoszonego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego za rok poprzedni. Przy czym ustawodawca podkreśla, iż nie można prowadzić odpłatnej działalności pożytku publicznego i działalności gospodarczej w odniesieniu do tego samego przedmiotu działalności.

Od jednostek prowadzących nieodpłatną i odpłatną działalność pożytku publicznego wymagane jest rachunkowe wyodrębnienie tych form działalności, zgodnie z przepisami ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. Nr 76 z 2002 r., poz. 694 ze zm.), w stopniu umożliwiającym określenie przychodów, kosztów i wyników (art. 10 ustawy o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie).

Zgodnie z art. 22 ustawy o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, organizacja pozarządowa, wpisana do Krajowego Rejestru Sądowego, uzyskuje status organizacji pożytku publicznego z chwilą wpisania do tego Rejestru informacji o spełnieniu wymagań, o których mowa w art. 20 ustawy, w trybie i na zasadach określonych w ustawie z dnia 20 sierpnia 1997 r. o Krajowym Rejestrze Sądowym (Dz. U. Nr 17 z 2001 r., poz. 209 ze zm.).

Jednym z warunków, jakie ma spełnić organizacja pozarządowa, aby uzyskać status organizacji pożytku publicznego, jest nieprowadzenie działalności gospodarczej albo prowadzenie tej działalności, ale w rozmiarach służących realizacji celów statutowych.

Na mocy art. 17 ust. 1 pkt 6c ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. Nr 54 z 2000 r., poz. 654 ze zm.), dochody organizacji pożytku publicznego, o których mowa w przepisach o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, są zwolnione od podatku w części przeznaczonej na działalność statutową, z wyłączeniem działalności gospodarczej.

Powyższa norma ogranicza zwolnienie od podatku dochodowego od osób prawnych dochodów Fundacji (pod warunkiem posiadania przez nią statusu organizacji pożytku publicznego) tylko do tej części, która zostanie przeznaczona na działalność statutową nieodpłatną oraz odpłatną lecz nie stanowiącą działalności gospodarczej. Należy podkreślić, iż w tym przypadku, w odniesieniu do pojęcia działalności gospodarczej, prowadzonej przez organizacje pożytku publicznego, obowiązują przepisy ustawy o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie.

Wobec powyższego, stanowisko Fundacji, zawarte w zapytaniu, jest nieprawidłowe.