Czy w przedstawionym stanie faktycznym ciąży na Podatniku obowiązek podatkowy z tytułu podatku dochodowego (...)

Czy w przedstawionym stanie faktycznym ciąży na Podatniku obowiązek podatkowy z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych w związku z nabyciem, na podstawie decyzji administracyjnej, prawa użytkowania wieczystego gruntu oraz prawa własności budynków znajdujących się na tym gruncie ?

Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (j. t. Dz. U. z 2005r. nr 8, poz. 60 ze zm.) Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w Katowicach stwierdza, że stanowisko Podatnika przedstawione we wniosku z dnia 25.10.2006r. o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie w części dotyczącej powstania obowiązku podatkowego z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych w związku z nabyciem, na podstawie decyzji administracyjnej, prawa użytkowania wieczystego gruntu oraz prawa własności budynków znajdujących na tym gruncie ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

Porady prawne

W dniu 27.10.2006r. do Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego w Katowicach wpłynął wniosek Katowickiego Przedsiębiorstwa X S.A. w upadłości, uzupełniony pismem z dnia 15.01.2007r. , o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

Jak stanowi art. 14a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. W myśl art. 14a § 4 cytowanej ustawy, udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Podatnik otrzymał w 2006 roku decyzję Wojewody Śląskiego stwierdzającą nabycie z mocy prawa z dniem 5 grudnia 1990r. prawa użytkowania wieczystego gruntu stanowiącego własność Skarbu Państwa i będącego w tym dniu w zarządzie Katowickiego Przedsiębiorstwa X oraz prawa własności budynków znajdujących się na tym gruncie.

Wyżej wymieniona decyzja ustala jednocześnie okres użytkowania wieczystego gruntu na 99 lat, z możliwością jego przedłużenia, określa wysokość rocznej opłaty za to użytkowanie oraz stwierdza, że nabycie prawa własności budynków znajdujących się na przedmiotowym gruncie następuje nieodpłatnie, bowiem z dniem 20 listopada 1995r. Katowickie Przedsiębiorstwo X uległo przekształceniu w jednoosobową spółkę Skarbu Państwa, a zatem stosownie do przepisów art. 200 ust. 3 pkt 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997r. o gospodarce nieruchomościami wierzytelność z tytułu nabycia własności budynków wygasła z chwilą tego przekształcenia.

Na tle powyższego stanu faktycznego Wnioskodawca zwrócił się z zapytaniem, czy ciąży na Nim obowiązek podatkowy z tytułu podatku dochodowego w związku z nabyciem, na podstawie decyzji administracyjnej Wojewody Śląskiego, prawa użytkowania wieczystego gruntu oraz prawa własności budynków znajdujących na tym gruncie.

Prezentuje przy tym własne stanowisko, iż taki obowiązek nie występuje ponieważ świadczenia oraz przychody wynikające z używania środków trwałych otrzymanych przez podmioty od Skarbu Państwa w nieodpłatny zarząd lub używanie, nie stanowią przychodów dla celów podatkowych, zgodnie z art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Po zapoznaniu się z wnioskiem tut. Organ podatkowy stwierdza co następuje:

W przedmiotowej sprawie w pierwszej kolejności należy wziąć pod uwagę przepisy na podstawie których doszło do nabycia przez Katowickie Przedsiębiorstwo X S.A. w upadłości prawa użytkowania wieczystego gruntu pozostającego w zarządzie tego Przedsiębiorstwa oraz prawa własności budynków położonych na tym gruncie.

W myśl art. 2 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 29 września 1990r. o zmianie ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości (Dz. U. Nr 79, poz. 464 ze zm.) grunty, które stanowią własność Skarbu Państwa, gminy, związku międzygminnego (z wyłączeniem gruntów Państwowego Funduszu Ziemi) ? a także znajdujące się na tych gruntach budynki (i inne urządzenia oraz lokale), będące w dniu 5 grudnia 1990r. w zarządzie państwowych osób prawnych, stają się z tym dniem z mocy prawa przedmiotem użytkowania wieczystego (dotyczy gruntów) oraz własnością tych osób (dotyczy budynków). Nabycie powyższych praw stwierdzone zostaje decyzją wojewody w odniesieniu do nieruchomości stanowiących własność Skarbu Państwa lub decyzją zarządu gminy w odniesieniu do nieruchomości stanowiących własność gminy (art. 2 ust. 3 ww. ustawy).

Z kolei zgodnie z art. 200 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997r. o gospodarce nieruchomościami (t.j. Dz. U. z 2000r. Nr 46, poz. 543 ze zm.) nabycie z mocy prawa, na podstawie ww. ustawy z dnia 29.09.1990r. o zmianie ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości, własności budynków (i innych urządzeń oraz lokali) przez państwowe i komunalne osoby prawne następuje odpłatnie chyba, że obiekty te zostały wybudowane lub nabyte ze środków własnych tych osób lub ich poprzedników prawnych.

Jednakże ? zgodnie z art. 200 ust. 3 ww. ustawy z dnia 21 sierpnia 1997r. ? wierzytelności powstałe z tytułu nabycia własności budynków (innych urządzeń lub lokalów) wygasają m.in. z chwilą przekształcenia przedsiębiorstwa państwowego w spółkę z wyłącznym udziałem Skarbu Państwa.

W przypadku nabycia przez ww. osoby prawa użytkowania wieczystego, warunki tego użytkowania ustala się w decyzji wojewody lub wójta, burmistrza albo prezydenta miasta.

Kwestie opodatkowania osób prawnych podatkiem dochodowym od osób prawnych reguluje ustawa z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (j.t. Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.). Zgodnie z przepisami art. 12 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 13 i 14, jest w szczególności wartość otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń (...).

Jakkolwiek ustawa podatkowa nie precyzuje, co w jej rozumieniu jest świadczeniem nieodpłatnym, to nie ulega wątpliwości, iż przez pojęcie nieodpłatnego świadczenia należy rozumieć te wszystkie zdarzenia prawne lub gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu przysporzenie w majątku tej osoby, mające konkretny wymiar finansowy. Kluczową cechą świadczenia nieodpłatnego jest to, aby otrzymujący takie świadczenie, nie był zobowiązany do wykonania jakiegokolwiek świadczenia wzajemnego. Oznacza to, że świadczenie uzyskane przez podatnika w sytuacji, gdy spełniający świadczenie uzyskuje albo ma uzyskać od podatnika w przyszłości wzajemnie jakieś inne przysporzenie majątkowe, nie ma charakteru nieodpłatnego.

Z przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego wynika, że ustanowione na jego rzecz prawo użytkowania wieczystego, które nastąpiło na mocy ustawy z dnia 29 września 1990r. o zmianie ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości, nie będzie miało charakteru nieodpłatnego, gdyż Spółka na podstawie decyzji Wojewody z 2006 roku zobowiązana jest do ponoszenia odpłatności w postaci rocznych opłat za użytkowanie wieczyste. W związku z powyższym po stronie Spółki nie powstanie z wyżej wymienionego tytułu przychód, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy podatkowej.

W decyzji Wojewody stwierdzono także, że wierzytelność Skarbu Państwa z tytułu nabycia przez Przedsiębiorstwo z dniem 5 grudnia 1990r. prawa własności budynków znajdujących się na przedmiotowym gruncie wygasła, bowiem w dniu 20 listopada 1995r. nastąpiło przekształcenie przedsiębiorstwa w jednoosobową spółkę Skarbu Państwa, co w świetle postanowień art. 200 ust. 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. o gospodarce nieruchomościami ? skutkuje umorzeniem w całości należności Skarbu Państwa.

Brak jest podstaw prawnych aby za przychód uznać wartość wygasłej i umorzonej z mocy prawa wierzytelności Skarbu Państwa z tytułu nabycia przez Podatnika prawa własności budynków. Jak bowiem stanowi art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a ustawy podatkowej przychodem jest wartość umorzonych lub przedawnionych zobowiązań, a nie wartość zobowiązań wygasłych z mocy prawa. Przy czym umorzenie, o którym mowa w powołanym wyżej przepisie dotyczy tylko ? jak wynika to z przyjętego w doktrynie poglądu ? umorzenia zobowiązania uregulowanego w przepisach kodeksu cywilnego tj. umorzenia poprzez potrącenie, odnowienie lub zwolnienie z długu pod tytułem darmym lub odpłatnie (art. 498-509 k.c.). Zwolnienie z długu może nastąpić jedynie na podstawie umowy zawartej pomiędzy wierzycielem a dłużnikiem.

Tymczasem w przedmiotowej sprawie do wygaśnięcia wierzytelności Skarbu Państwa nie doszło za zgodą dłużnika (Przedsiębiorstwa) lecz z mocy samej ustawy, w chwili przekształcenia Przedsiębiorstwa w jednoosobową spółkę Skarbu Państwa w 1995 roku. Toteż nie mógł wystąpić przychód z tytułu umorzenia zobowiązania, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a ustawy podatkowej.

Zatem stanowisko Podatnika, zgodnie z którym wartość nabytego prawa użytkowania wieczystego oraz prawa własności budynków nie skutkuje powstaniem w 2006 roku przychodów podatkowych ? uznaje się za prawidłowe.

Postanowienie niniejsze na mocy art. 143 § 2 pkt 1 ustawy Ordynacja podatkowa wydane zostało z upoważnienia Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego w Katowicach.

Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.

Zgodnie z art. 14b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Stronie przysługuje prawo wniesienia zażalenia na niniejsze postanowienie do Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach (adres do korespondencji : Izba Skarbowa w Katowicach Ośrodek Zamiejscowy w Bielsku-Białej ? 43-300 Bielsko-Biała ul. Traugutta 2a) w terminie 7 dni od dnia doręczenia rozstrzygnięcia. Zażalenie wnosi się za pośrednictwem organu podatkowego, który wydał postanowienie .

Zażalenie podlega opłacie skarbowej.


Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika