Czy podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego zawartego w fakturach dokumentujących (...)

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Spółka w ramach swojej działalności prowadzi pensjonat położony w Bieszczadach. Celem zwiększenia atrakcyjności tej placówki Spółka zakupiła skutery śnieżne, do napędu których wykorzystywana jest benzyna. Spółka wskazuje, że skutery śnieżne nie podlegają rejestracji przez właściwy organ administracji publicznej i Spółka nie uznaje ich za pojazdy samochodowe.

W piśmie z dnia 15.12.2006 r. Spółka informuje, że przedmiotowe skutery śnieżne nie spełniają warunków określonych w art. 86 ust. 4 pkt 1 ? 6 ustawy o podatku od towarów i usług. Jednocześnie Spółka wskazuje, że powyższe pojazdy osiągają maksymalną prędkość 120 km/h a ich dopuszczalna masa całkowita wynosi 450 kg.

W ocenie Spółki przysługuje Jej prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu paliwa do skuterów śnieżnych. Nie są one bowiem pojazdami samochodowymi. Skutery nie posiadają kół tylko płozy, nie służą do jazdy po drogach publicznych i nie wymagana jest ich rejestracja. Zdaniem Spółki definicja pojazdu samochodowego zawarta w art. 2 pkt 33 ustawy Prawo o ruchu drogowym nie może w przedmiotowej sprawie decydować o możliwości odliczania podatku naliczonego.

Zgodnie z art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 86 ust. 3 ustawy.

Przepis art. 86 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług stanowi, iż w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego stanowi 60 % kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca ? nie więcej jednak niż 6 000 zł. Powyższy przepis nie dotyczy przypadków oraz pojazdów określonych w art. 86 ust. 4 ustawy.

Z cytowanych przepisów wynika, że ustawodawca wprowadził ograniczenie prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony przy nabyciu paliw silnikowych wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, z wyjątkiem pojazdów określonych w art. 86 ust. 4 pkt 1 ? 6 ustawy o podatku od towarów i usług.

Słusznie wskazuje Spółka we wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji prawa podatkowego, że ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera definicji pojazdu samochodowego.

Taki stan rzeczy powoduje, iż w celu wyjaśnienia zawartego w ustawie pojęcia pojazdu samochodowego należy odnieść się do innych przepisów powszechnie obowiązujących. Nie może podstawy do tego stanowić Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług bowiem ma ona zastosowanie do identyfikowania towarów wyłącznie w przypadku kiedy w przepisach o podatku od towarów i usług zostały one nazwane ?towarami?, co wyraźnie wynika z przepisu art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług. Użycie w przepisach art. 86 ust. 3 i art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług sformułowania ?samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych? wyklucza zatem możliwość identyfikowania tych pojazdów przy zastosowaniu PKWiU.

Zasady ruchu na drogach publicznych oraz w strefach zamieszkania a także warunki dopuszczenia pojazdów do tego ruchu reguluje ustawa z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (j.t. Dz.U. z 2005 r. Nr 108, poz. 908 z późn. zm.). Przepisy powyższej ustawy stosuje się również do ruchu odbywającego się poza drogami publicznymi, jeżeli jest to konieczne dla uniknięcia zagrożenia bezpieczeństwa uczestników tego ruchu (art. 1 ust. 2 ustawy Prawo o ruchu drogowym).

Przepisy ustawy Prawo o ruchu drogowym zawierają definicje pojazdu samochodowego oraz samochodu osobowego. Przepisami tej ustawy należy zatem posiłkować się w celu ustalenia zakresu stosowania przepisów art. 86 ust. 3 i art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy Prawo o ruchu drogowym pojazdem samochodowym jest pojazd silnikowy, którego konstrukcja umożliwia jazdę z prędkością przekraczającą 25 km/h; określenie to nie obejmuje ciągnika rolniczego.

Skutery śnieżne spełniają powyższe warunki bowiem wyposażone są w silnik i poruszają się z prędkością przekraczającą 25 km/h. Fakt, iż nie posiadają kół nie powoduje, że nie są pojazdami samochodowymi. Należy tu wskazać na przepis art. 2 pkt 36 ustawy Prawo o ruchu drogowym, zgodnie z którym pojazd samochodowy przeznaczony do wykonywania specjalnej funkcji, która powoduje konieczność dostosowania nadwozia lub posiadania specjalnego wyposażenia jest pojazdem specjalnym.

Spółce nie przysługuje zatem, zgodnie z przepisem art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług, prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony przy nabyciu paliwa silnikowego do skuterów śnieżnych.

Biorąc powyższe pod uwagę Naczelnik Urzędu Skarbowego w Łęcznej postanowił jak w sentencji.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego we wniosku i stanu prawnego obowiązującego w dacie jej wydania.

Zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta. Jeżeli jednak podatnik, płatnik lub inkasent zastosowali się do interpretacji, organ podatkowy nie może wydać decyzji określającej lub ustalającej ich zobowiązanie podatkowe bez zmiany lub uchylenia postanowienia w sprawie udzielenia interpretacji, jeżeli taka decyzja byłaby niezgodna z interpretacją zawartą w tym postanowieniu.

Interpretacja jest wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej właściwych dla wnioskodawcy i może być zmieniona lub uchylona wyłącznie w drodze decyzji (art. 14b § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Od niniejszego postanowienia służy prawo wniesienia zażalenia do Dyrektora Izby Skarbowej w Lublinie za pośrednictwem tutejszego organu podatkowego w terminie 7 dni od daty jego doręczenia.

Zażalenie powinno zawierać zarzuty przeciw postanowieniu, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie (art. 222 w związku z art. 239 ustawy Ordynacja podatkowa).