Czy opisane wyżej przekazanie (w celu reklamy) własnego wyrobu, opatrzonego w logo Spółki, kontrahentowi, (...)

W momencie wydania własnych wyrobów w celach reklamowych, zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, Spółka wystawia fakturę VAT, nalicza podatek VAT, który stanowi podatek należny z tytułu przekazania wyrobów własnych na cele reklamy.

Zgodnie z art. 29 ust. 10 ustawy o podatku od towarów i usług podstawą opodatkowania w przypadku przekazania wyrobów własnych (bez wynagrodzenia) na cele reklamy, jest koszt wytworzenia przekazanych wyrobów.

Spółka z dniem 01.01.2007 r. koszty wytworzenia własnego wyrobu przekazanego w celach reklamowych uznaje w całości za podatkowy kosz reklamy.

W tak przedstawionym stanie faktycznym Fabryka wnosi o wydanie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w następującym zakresie:

Czy opisane wyżej przekazanie (w celu reklamy) własnego wyrobu, opatrzonego w logo Spółki, kontrahentowi, który reklamuje produkowane przez Spółkę wyroby w swoim środowisku i zachęci innych kontrahentów do kupowania wyrobów Spółki, należy uznać za koszt uzyskania przychodów?

Zdaniem Spółki, po 01.01.2007 r. kosztem podatkowym są szeroko pojęte wydatki na reklamę, zarówno tą skierowaną do ograniczonego jak i nieograniczonego kręgu odbiorców. Reklama rozumiana jest jako rozpowszechnianie pozytywnych informacji o towarach, o firmie, w zakresie jakości produkowanych wyrobów i jest zachętą do ich nabycia. Temu celowi ma służyć takie działanie jak przekazanie (z zamiarem reklamy) własnego wyrobu, opatrzonego w logo Spółki, kontrahentowi, który rozpropaguje produkowane przez Spółkę wyroby w swoim środowisku i zachęci innych kontrahentów do kupowania wyrobów Spółki.

Na podstawie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku Naczelnik Podlaskiego Urzędu Skarbowego w Białymstoku stwierdza co następuje:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy.

Z powyższego wynika, że wszystkie poniesione koszty, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z przychodami lub służą zachowaniu albo zabezpieczeniu źródła przychodów.

Wyłączone z kosztów uzyskania przychodów są natomiast, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 w/w ustawy, koszty reprezentacji, w szczególności poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

W katalogu tych wyłączeń nie wymieniono wydatków związanych z reklamą produktów lub usług. Z tego względu wydatki te mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w pełnej wysokości pod warunkiem, że spełnione są przesłanki wymienione w art. 15 ust. 1 w/w ustawy.

Ponieważ przepisy w/w ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawierają definicji reprezentacji ani reklamy, należy więc sięgnąć do definicji zawartych w słowniku języka polskiego. ?Słownik języka polskiego? pod redakcją profesora Stanisława Dubisza, Wydawnictwo Naukowe PWN, 2003 r., definiuje reprezentację jako:
- grupę osób, instytucję występującą w czyimś imieniu, reprezentującą czyjeś interesy, przedstawicielstwo,
- okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną.

Z kolei reklama jest definiowana jako:
- działanie polegające na zachęceniu potencjalnych klientów do zakupu określonych towarów lub usług,
- napis, rysunek, film, plakat itp. służące temu celowi, efekt czyjejś celowej działalności dotyczący własnego wizerunku w środowiskach opiniotwórczych (opinia).

Reklamą jest więc działanie mające na celu zachęcenie potencjalnych klientów do zawarcia umowy, nabywania towarów, korzystania z oferowanych usług. Prowadzona być może poprzez rozpowszechnianie informacji o towarach, miejscach nabycia, chwaleniu kogoś i zalecaniu czegoś.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka przekazuje swoim kontrahentom wyprodukowane we własnym zakresie ..., opatrzone w logo . Jeżeli zatem przekazanie przez Spółkę własnych produktów spełnia wyżej opisane znamiona reklamy, to wydatki poniesione na ich wyprodukowanie stanowią koszty uzyskania przychodów podatnika, oczywiście pod warunkiem, że zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Na charakter tych wydatków wskazuje zobowiązanie kontrahenta do reklamowania wyrobów Spółki.

Końcowo zauważa się, iż organ podatkowy wydając postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego nie jest uprawniony do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które wskazałoby, że dokonanie danej czynności spełnia znamiona reklamy, czy też reprezentacji. Do postępowania w sprawie wydania pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego nie mają bowiem zastosowania przepisy o postępowaniu podatkowym, a postępowanie dowodowe jest częścią postępowania podatkowego.

Mając powyższe na uwadze, organ podatkowy postanowił jak w sentencji.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie złożenia wniosku.

Stosownie do art. 14b § 1 i § 2 Ordynacji podatkowej interpretacja nie jest wiążąca dla Wnioskodawcy, wiąże natomiast organy podatkowe i organy kontroli skarbowej właściwe dla wnioskodawcy ? do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Interpretacja niniejsza wiąże organ podatkowy do czasu zmiany przepisów prawa.

Na postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Białymstoku, za pośrednictwem Naczelnika Podlaskiego Urzędu Skarbowego w Białymstoku, w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia (art. 14a § 4 oraz art. 236 § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej).

Zażalenie, zgodnie z art. 222 w związku z art. 239 Ordynacji podatkowej, powinno określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia oraz wskazywać podstawy uzasadniające to żądanie.