Czy nieodpłatne przekazanie artykułów spożywczych podczas spotkań z kontrahentami podlega opodatkowaniu (...)

Wnioskiem z dnia 19.10.2005 r., uzupełnionym pismem z dnia 3.11.2005 r. (wpływ do Urzędu Skarbowego - w dniu 7.11.2005 r.) Spółka zwróciła się do Naczelnika Małopolskiego Urzędu Skarbowego o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego zgodnie z przepisem art. 14a § 1 Ordynacji podatkowej.

Spółka podczas rozmów z kontrahentami zużywa artykuły spożywcze (kawa, herbata, słodycze, owoce itp.). Podatek naliczony od zakupionych produktów jest przez Spółkę odliczany.
Spotkania z kontrahentami odbywają się również w restauracji będącej własnością Spółki. Podczas tych spotkań serwowane są napoje i posiłki. Podatek naliczony związany z towarami zakupionymi do działalności gastronomicznej jest w całości odliczany przez Spółkę.

Wątpliwości Spółki dotyczą opodatkowania podatkiem VAT powyższych czynności.
Zdaniem Spółki w przedmiotowym stanie faktycznym przysługuje jej prawo do odliczenia podatku VAT związanego ze zużytymi artykułami spożywczymi. Natomiast na towary zużyte podczas spotkań należy wystawić fakturę wewnętrzną, w której naliczony zostanie VAT należny. Jednakże w związku z różnymi interpretacjami zamieszczonymi w prasie Spółka nabrała wątpliwości co do prawidłowości takiego postępowania.

Naczelnik Małopolskiego Urzędu Skarbowego w postanowieniu z dnia 16.01.2006 r. nr DP3/443-103/05/MI/3443 uznał stanowisko Spółki za prawidłowe.
Na powyższe postanowienie Spółka zażaliła się pismem z dnia 26.01.2006 r. Zdaniem Spółki powyższe rozstrzygnięcie dotyczy opodatkowania nieodpłatnie 'przekazanych' artykułów spożywczych, natomiast brak jest odpowiedzi na zapytanie dotyczące opodatkowania 'zużycia' artykułów spożywczych podczas spotkań z kontrahentami.

Po rozpoznaniu złożonego zażalenia oraz akt sprawy Dyrektor Izby Skarbowej w Krakowie stwierdza:
Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. , zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Zgodnie z art. 7 ust 2 ww. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności:
1) przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia;
2) wszelkie inne przekazanie towarów bez wynagrodzenia, w szczególności darowizny
- jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności, w całości lub w części.

Zgodnie z art. 7 ust. 3 w/w ustawy, przepisu art. 7 ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek.
Z treści zażalenia wynika, iż Spółka inaczej ocenia na gruncie ustawy o VAT czynność przekazania i czynność zużycia towarów. Według Spółki 'zużycie' nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

W odniesieniu do powyższego Dyrektor tut. Izby Skarbowej stwierdza, iż powyższy zarzut nie znajduje uzasadnienia. Rozpatrywana czynność nie ma bowiem charakteru 'zużycia' artykułów spożywczych, lecz przekazania. Zgodnie z definicją zawartą w Uniwersalnym Słowniku Języka Polskiego (red. prof. Stanisława Dubisz, Wydawnictwo Naukowe PWN, W-wa 2003) przez 'zużycie' rozumie się wyczerpanie zasobu, wykorzystanie czegoś w części lub w całości, zniszczenie czegoś wskutek dłuższego używania, np. ' samochód zużywał dużo paliwa'. Zatem nie można przyjąć, iż artykuły spożywcze przekazane do konsumpcji zostały zużyte.
W świetle wyżej powołanych przepisów przekazanie ww. artykułów podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Z w/wymienionych względów Dyrektor Izby Skarbowej w Krakowie orzekł jak w sentencji.
Decyzja niniejsza jest ostateczna.

Na decyzję służy prawo wniesienia skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Topolowa 5 z powodu jej niezgodności z prawem.
Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach za pośrednictwem Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie w terminie 30 dni od dnia doręczenia decyzji.