Pytanie dotyczy podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług w przypadku otrzymanej w 1998 r. (...)
Pytanie dotyczy podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług w przypadku otrzymanej w 1998 r. pożyczki od zagranicznego kontrahenta.
Działając na podstawie art. 14 b §5 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2005 r. Nr 8 poz. 60 ze zm.) w wyniku wszczęcia z urzędu postępowania w sprawie postanowienia Naczelnika Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego we Wrocławiu z dnia 9.08.2006 r. Nr PPI/443/1/459/SG/06 dotyczącego udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej ustalenia podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług pożyczki udzielnej Spółce przez podmiot zagraniczny w 1998 r.
Dyrektor Izby Skarbowej we Wrocławiu uchyla postanowienie organu pierwszej instancji.
U Z A S A D N I E N I E
W dniu 17 maja 2006 r. do Naczelnika Urzędu Skarbowego wpłynął wniosek Spółki o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.
Z treści złożonego wniosku wynika, że Spółka w 1998 r. otrzymała od firmy z Niemiec pożyczkę poza systemem bankowym. Umowa pożyczki została zawarta na terenie Niemiec. Zgodnie z umownymi postanowieniami podatnik spłaca odsetki kwartalnie. Każdorazowo pożyczkodawca wystawiał fakturę na odsetki. W 2003 r. pożyczka stała się wymagalna, ale kolejnymi aneksami z września 2003 r. i września 2004 r. termin spłaty pożyczki został odroczony. Aneksem z września 2003 r. zmieniono także wysokość oprocentowania kwoty pożyczki. Spółka spłaca tylko odsetki, natomiast zobowiązanie główne pozostaje bez zmian. Nabyta usługa pożyczki jest sklasyfikowana według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług pod symbolem 65.22.10-00.90 i jest usługą niematerialną, której miejsce świadczenia ustala się biorąc pod uwagę siedzibę nabywcy, stosownie do art. 27 ust. 3 i 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
W kierowanym do organu podatkowego wniosku podatnik zadał pytanie o podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług w przypadku otrzymanej w 1998 r. pożyczki od zagranicznego kontrahenta.
Zdaniem Spółki, podstawą opodatkowania są należne odsetki z tytułu pożyczki będące wynagrodzeniem za wykonaną usługę.
W odpowiedzi na przedmiotowy wniosek organ pierwszej instancji udzielił Stronie interpretacji postanowieniem z dnia 09.08.2006 r. oznaczonym Nr PPI/443/1/459/06, w którym stwierdził iż stanowisko Strony jest prawidłowe.
Naczelnik Urzędu Skarbowego wskazał, iż w przedstawionym stanie faktycznym sprawy, w którym kontrahent niemiecki udzielił Spółce pożyczki w 1998 r., będą miały zastosowanie przepisy ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 ze zm.), w brzmieniu obowiązującym w chwili wykonania tej czynności.
Zgodnie z definicją zawartą w art. 4 pkt 2 wskazanej ustawy, przez usługi należało rozumieć usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce państwowej, a także roboty budowlano-montażowe. Stosownie do art. 4 pkt 5 powołanej ustawy, import usług stanowiły usługi świadczone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, za których wykonanie należność jest przekazywana osobie lub jednostce mającej siedzibę bądź miejsce zamieszkania za granicą, a także usługi turystyki wyjazdowej. Jak stanowił art. 15 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, podstawą opodatkowania w imporcie usług jest kwota, którą usługobiorca jest obowiązany zapłacić, z tym że w przypadku usług turystyki wyjazdowej podstawę opodatkowania ustala się zgodnie z ust. 1.
Podsumowując organ podatkowy stwierdził, że Spółka dokonała importu usług ? otrzymała od kontrahenta niemieckiego pożyczkę. Kwotą, jaką Spółka jest zobowiązana zapłacić pożyczkodawcy, jest kwota należnych odsetek, zatem stosownie do art. 15 ust. 5 ustawy o VAT kwota ta stanowi podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług.
Dokonując oceny udzielonej przez Naczelnika Urzędu Skarbowego interpretacji, Dyrektor Izby Skarbowej działając w trybie nadzoru na podstawie art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa wszczął postępowanie w sprawie przedmiotowej interpretacji.
Dyrektor Izby Skarbowej w oparciu o materiał dowodowy przedmiotowej sprawy, w szczególności opierając się na stanie faktycznym przedstawionym przez Stronę zważył co następuje
Zgodnie z regulacją art. 14 a ustawy z dnia 29.08.1997 r. Ordynacja podatkowa organ podatkowy jest obowiązany udzielić pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, z kolei podatnik jest obowiązany do wyczerpującego przedstawienia stanu faktycznego oraz własnego stanowiska. Udzielona z kolei odpowiedź przez organ podatkowy zawierać powinna ocenę prawną stanowiska podatnika.
Opis stanu faktycznego dokonany przez Stronę jest precyzyjny, jednakże w ocenie tut. organu Naczelnik Urzędu Skarbowego udzielając odpowiedzi, nie odniósł się do wszystkich aspektów przedstawionej przez podatnika sytuacji. Jak należy zauważyć podatnik wskazał, że umowa pożyczki została zawarta na terenie Niemiec. Jednakże organ I instancji dokonując analizy opisanej we wniosku sytuacji, pominął ten element stanu faktycznego.
Podatek VAT jest podatkiem terytorialnym, wobec czego jest on naliczany od transakcji, które mają miejsce, bądź traktowane są jako mające miejsce, na ściśle określonym terytorium. W przypadku zatem, gdy wykonanie danej czynności opodatkowanej będzie miało miejsce poza określonym terytorium, czynność ta nie będzie, co do zasady, podlegać opodatkowaniu w danym kraju.
Organ I instancji błędnie zatem uznał, iż otrzymana przez polskiego kontrahenta pożyczka będzie stanowić, w rozumieniu art. 4 pkt 5 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 ze zm.), import usług. Stosownie do powołanego przepisu, import usług stanowiły usługi świadczone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, za których wykonanie należność jest przekazywana osobie lub jednostce mającej siedzibę bądź miejsce zamieszkania za granicą, a także usługi turystyki wyjazdowej. Zatem aby usługi stanowiły import usług, zasadniczo musiały być spełnione łącznie dwa warunki. Po pierwsze - usługi te musiały być świadczone na terytorium Polski, a po drugie - należność za ich wykonanie miała być przekazywana osobie lub jednostce mającej siedzibę bądź miejsce zamieszkania za granicą. W przedmiotowej sytuacji, jak już wskazano powyżej, usługa pożyczki została wykonana na terytorium Niemiec, a zatem nie była świadczona na terytorium Polski.
Natomiast organy podatkowe nie są uprawnione do udzielania wyjaśnień w trybie art. 14a ustawy Ordynacja podatkowa w zakresie prawa podatkowego nieobowiązującego w Polsce.
Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, iż rozstrzygnięcie zawarte w ww. postanowieniu organu pierwszej instancji oparte zostało na błędnej ocenie prawnej przedstawionego przez Podatnika stanu faktycznego, czym naruszono przepisy art. 14a § 3 Ordynacji podatkowej.
Biorąc powyższe pod uwagę organ II instancji orzekł jak w sentencji.