W złożonym wniosku, Podatnik zwraca się z pytaniem, czy w przypadku dokonania sprzedaży wyposażenia (...)

Stanowisko B. S.A. jest następstwem analizy przepisów ustawy od towarów i usług oraz argumentacji opartej na następujących założeniach:

1. przekazanie rzeczy bez ustalania dodatkowej zapłaty, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej,
2. zwolnienia z opodatkowania ?towarów używanych?,
3. przynależności rzeczy głównej.

Ad.1.

Wnioskodawca powołując się na art. 7 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług wskazuje dwie przesłanki, które muszą być łączne spełnione, aby doszło do opodatkowania podatkiem VAT nieodpłatnego przekazania towarów:

1. przekazanie towarów musi nastąpić na inne cele niż związane z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem. A contrario ? nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT nieodpłatne przekazanie towarów na cele związane z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem. W tym wypadku wyposażenie zostało ekonomicznie wkalkulowane w cenę mieszkania, a ponieważ w przypadku mieszkania mamy do czynienia z odpłatnym zbyciem w ramach ogólnie rozumianej działalności Banku, to należy stwierdzić, że pierwsza przesłanka nie została spełniona,
2. drugą przesłankę stanowi wymóg, by podatnikowi przy nabyciu (wytworzeniu) towarów nie przysługiwało (częściowe choćby prawo) do odliczenia podatku naliczonego. Ta przesłanka również nie została spełniona w rozpatrywanej sprawie, bowiem nabywając przedmiotowe wyposażenia Bank nie odliczał podatku VAT.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że przekazane wyposażenie pozostaje neutralne podatkowo. Według wnioskodawcy, takie rozwiązanie jest zgodne z konstrukcją podatku od wartości dodanej, ponieważ Bank już raz został obciążony faktycznym kosztem podatku i wystąpił w roli ostatecznego konsumenta, który nie odliczył podatku VAT.

Ad. 2.

W przypadku, gdy przedmiotem sprzedaży są rzeczy ruchome, wykorzystywane przez Bank do swojej działalności i w stosunku, do których Bank nie miał prawa do odliczenia podatku VAT przy ich nabyciu, wówczas sprzedaż takich rzeczy korzysta ze zwolnienia z VAT na mocy art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.

W ocenie Banku sprzedawane wyposażenie uznać należy za ?towar używany? w rozumieniu art. 43 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT, bowiem okres jego używania przekracza pół roku. Według Banku, nie ulega żadnych wątpliwości, że przedmiotowe wyposażenie jakkolwiek udostępnione było pracownikom B. S.A., to jednak używane było także przez Bank (podatnika). Wyposażenie to stanowi bowiem element składników majątkowych Banku, które są wykorzystywane przez Bank poprzez okresowe udostępnienie swoim pracownikom.

Ad. 3.

Zgodnie z art. 51 § 1 Kodeksu cywilnego przynależnościami są rzeczy ruchome potrzebne do korzystania z innej rzeczy (rzeczy głównej) zgodnie z jej przeznaczeniem, jeżeli pozostają z nią w faktycznym związku odpowiadającym temu celowi. Występuje tutaj związek funkcjonalny (gospodarczy) pomiędzy rzeczami, z których jedna pełni rolę rzeczy głównej, a druga rzeczy pomocniczej. Rzecz pomocnicza pozostaje w stosunku podporządkowania wobec rzeczy głównej. Należy dodać, że rzeczą główną może być rzecz ruchoma i nieruchoma, a rzeczą pomocniczą tylko rzecz ruchoma. Rzecz ruchoma może mieć więcej niż jedną przynależność. Należy zauważyć, że przynależnością jest rzecz potrzebna do korzystania z rzeczy głównej zgodnie z przeznaczeniem tej ostatniej. Przez zwrot ?potrzebna do korzystania? należy rozumieć umożliwienie, ułatwienie korzystania z rzeczy głównej.

Wobec powyższego, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w sytuacji, gdy mając do czynienia z meblami stale zabudowanymi, wówczas stanowią one część składową mieszkania, a więc z chwilą przyłączenia przestają istnieć jako odrębny od mieszkania towar w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż ?podzielają byt? podatkowy sprzedawanego lokalu mieszkalnego. Zatem skoro sprzedaż lokalu mieszkalnego jest zwolniona z VAT, to również zwolnienie to obejmuje części składowe tego lokalu.

Jak wskazuje Podatnik, w doktrynie europejskiego prawa podatkowego istnieje pogląd, że także przynależności rzeczy głównej (pozostałe wyposażenie) opodatkowane są tak samo jak rzecz główna tj. w rozpatrywanej sprawie także korzystają ze zwolnienia z podatku VAT.

Wnioskodawca wyjaśnia ponadto, że dokonanie zakupu przedmiotów stanowiących wyposażenie lokalu mieszkalnego miało miejsce w 2001 r.

Bank Z. stoi na stanowisku, iż sprzedaż powyższego wyposażenia znajdującego się w sprzedawanym lokalu mieszkalnym, jeżeli wyposażenie to nie będzie uwzględnione w akcie notarialnym, nie będzie skutkować dla Banku obowiązkiem odprowadzenia podatku od towarów i usług.

W ocenie Naczelnika Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego we Wrocławiu, przedstawione przez Podatnika stanowisko w sprawie, jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.)zwalnia się od podatku dostawę towarów używanych, jednakże pod warunkiem, że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Według art. 43 ust. 2 pkt 2 przez towary używane rozumie się towary, nie będące budynkami lub budowlami lub albo ich częściami, bądź też gruntami, których okres używania przez podatnika dokonującego ich dostawy wyniósł co najmniej pół roku.

Stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl art. 2 pkt 6 ustawy poprzez towary rozumie się przez to rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Jak stanowi art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (tekst jednolity - Dz. U. 2000, Nr 80, poz. 903 ze zm.) samodzielnym lokalem mieszkalnym jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych; przepis ten stosuje się odpowiednio również do samodzielnych lokali wykorzystywanych zgodnie z przeznaczeniem na cele inne niż mieszkalne. W ujęciu tak przedstawionej definicji wynika, że o kwalifikacji danego obiektu za lokal mieszkalny decydują cechy architektoniczno ? budowlane umożliwiające zaspokajanie potrzeb bytowych.

Z powyższych regulacji wynika, iż na gruncie ustawy o podatku o towarów i usług, wyposażenie lokalu mieszkalnego stanowić będzie odrębny od lokalu mieszkalnego przedmiot opodatkowania.

Zgodnie z art. 51 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. kodeks cywilny (Dz. U. 64 Nr 16, poz. 93 ze zm.) przynależnościami są rzeczy ruchome potrzebne do korzystania z innej rzeczy (rzeczy głównej) zgodnie z jej przeznaczeniem, jeżeli pozostają z nią w faktycznym związku odpowiadającym temu celowi. Pomiędzy rzeczą główną i pomocniczą zachodzi wyłącznie związek funkcjonalny (gospodarczy). Nie ma więc ścisłej więzi fizycznej, która powoduje, że rzecz staje się częścią składową innej rzeczy w myśl art. 47 § 2 ww. ustawy. W stosunku przynależności występują dwa odrębne podmiotowe prawa własności - do rzeczy głównej i do rzeczy pomocniczej. Przynależność (rzecz pomocnicza) nie traci samodzielnego bytu prawnego wskutek jej związku z rzeczą główną. Pozostaje samoistną rzeczą ruchomą. Dlatego też przynależność może stanowić przedmiot samoistnego obrotu.

Mając na uwadze powyższe, Naczelnik Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego we Wrocławiu stwierdza, że prawidłowym jest stanowisko Podatnika, iż w opisanym stanie faktycznym przedmiotowe wyposażenie będzie zwolnione od podatku od towarów i usług. Należy jednak zastrzec, iż dla tego zwolnienia bez znaczenia jest czy wyposażenie ujęte zostało w akcie notarialnym. Ponadto wskazać należy także, że jako, iż wyposażenie powinno się traktować odrębnie do lokalu, jego zwolnienie wynika z art. 43 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 43 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Natomiast regulacje zawarte w art. 43 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy nie znajduje zastosowania w odniesieniu do wyposażenia.

Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania postanowienia.