Zakres i sposób zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie z zakresu ujęcia w deklaracji (...)

Regulacje dotyczące wewnątrzwspólnotowych transakcji trójstronnych ? procedura uproszczona, wskazane zostały w rozdziale 8 działu XII ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.).

I tak, definicję wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej, na potrzeby wskazanego powyżej rozdziału 8 ustawy, zawiera przepis art. 135 ust. 1 pkt 2 ustawy, natomiast definicję procedury uproszczonej wskazano w ust. 1 pkt 4 art. 135, zgodnie z którym przez procedurę uproszczoną rozumie się procedurę rozliczania VAT w wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej, polegającą na tym, że ostatni w kolejności podatnik VAT rozlicza VAT z tytułu dokonania na jego rzecz dostawy towarów przez drugiego w kolejności podatnika VAT, jeżeli łącznie są spełnione następujące warunki:

1. dostawa na rzecz ostatniego w kolejności podatnika VAT była bezpośrednio poprzedzona wewnątrzwspólnotowym nabyciem towarów u drugiego w kolejności podatnika VAT,
2. drugi w kolejności podatnik VAT dokonujący dostawy na rzecz ostatniego w kolejności podatnika VAT nie posiada siedziby lub miejsca zamieszkania w państwie członkowskim, w którym kończy się transport lub wysyłka,
3. drugi w kolejności podatnik VAT stosuje wobec pierwszego i ostatniego w kolejności podatnika VAT ten sam numer identyfikacyjny na potrzeby VAT, który został mu przyznany przez państwo członkowskie inne niż to, w którym zaczyna się lub kończy transport lub wysyłka,
4. ostatni w kolejności podatnik VAT stosuje numer identyfikacyjny na potrzeby VAT państwa członkowskiego, w którym kończy się transport lub wysyłka,
5. ostatni w kolejności podatnik VAT został wskazany przez drugiego w kolejności podatnika VAT jako obowiązany do rozliczenia podatku VAT od dostawy towarów realizowanej w ramach procedury uproszczonej.

Przepis art. 135 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT opisuje zatem mechanizm procedury, a jednocześnie wskazuje szcegółowe warunki dotyczące transakcji trójstronnej, których spełnienie umożliwia zastosowanie procedury uproszczonej.

Jeśli w procedurze uproszczonej drugim w kolejności podatnikiem, o którym mowa w art. 135 ust.

1 pkt 4 lit. b i c, jest podatnik wymieniony w art. 15, w świetle unormowania zawartego w art. 136 ust. 1 ustawy, uznaje się, że wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów zostało u niego opodatkowane (przyjmuje się wówczas fikcję prawną wewnątrzwspólnotowego nabycia), jeżeli wystawił on ostatniemu w kolejności podatnikowi VAT fakturę zawierającą, oprócz danych wymienionych w art. 106, następujące informacje:

1. adnotację ?VAT: Faktura WE uproszczona na mocy art. 135?138 ustawy o ptu' lub ?VAT: Faktura WE uproszczona na mocy artykułu 28c (E) szóstej dyrektywy'
2. stwierdzenie, że podatek z tytułu dokonanej dostawy zostanie rozliczony przez ostatniego w kolejności podatnika podatku od wartości dodanej;
3. numer, o którym mowa w art. 97 ust. 10, który jest stosowany przez niego wobec pierwszego i ostatniego w kolejności podatnika podatku od wartości dodanej;
4. numer identyfikacyjny stosowany na potrzeby podatku od wartości dodanej ostatniego w kolejności podatnika.

W myśl art. 136 ust. 2 ustawy przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, gdy ostatnim w kolejności podmiotem jest osoba prawna, która nie jest podatnikiem podatku od wartości dodanej, a która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych w państwie członkowskim, w którym znajduje się towar w momencie zakończenia wysyłki lub transportu.

Zgodnie z postanowieniami ust. 1 pkt 1 art. 138 ustawy, podatnik wymieniony w art. 15, do którego ma zastosowanie procedura uproszczona, w przypadku gdy jest drugim w kolejności podatnikiem jest obowiązany, oprócz danych określonych w art. 109 ust. 3, podać w prowadzonej ewidencji ustalone wynagrodzenie za dostawy w ramach procedury uproszczonej oraz nazwę i adres ostatniego w kolejności podatnika podatku od wartości dodanej (osoby prawnej niebędącej podatnikiem podatku od wartości dodanej, obowiązanej do rozliczenia VAT z tytułu tej transakcji).

Jednocześnie, w świetle art. 138 ust. 5 ustawy, w przypadku gdy drugim w kolejności podatnikiem VAT w procedurze uproszczonej jest podatnik, o którym mowa w art. 15, jest on obowiązany wykazać dane o dokonanych transakcjach odpowiednio w deklaracji podatkowej oraz informacjach podsumowujących.

Obowiązek złożenia informacji podsumowujących wynika bezpośrednio z uregulowań zawartych w art. 100 ust. 1 i 2 cytowanej ustawy o podatku od towarów i usług. I tak, w świetle ust. 1 art. 100 ww. ustawy podatnicy, o których mowa w art. 15, dokonujący wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w rozumieniu art. 9?12 lub wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w rozumieniu art. 13, zarejestrowani jako podatnicy VAT UE, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym informacje podsumowujące o dokonanych wewnątrzwspólnotowych nabyciach towarów i wewnątrzwspólnotowych dostawach towarów, zwane dalej ?informacjami podsumowującymi', za okresy kwartalne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po kwartale, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu:

1. wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów ? w przypadku informacji podsumowujących dotyczących wewnątrzwspólnotowych nabyć towarów;
2. wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów ? w przypadku informacji podsumowujących dotyczących wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów.

W myśl przepisu art. 100 ust. 2 ustawy ust. 1 stosuje się również do osób prawnych niebędących podatnikami w rozumieniu art. 15, zarejestrowanych jako podatnicy VAT UE.

Zakres danych, jakie podlegają ujawnieniu w informacji podsumowującej określa przepis art. 100 ust. 3 cyt. ustawy, zgodnie z którym winna ona zawierać w szczególności następujące dane:

1. nazwę lub imię i nazwisko podmiotu, o którym mowa w ust. 1 lub 2, oraz jego numer identyfikacji podatkowej podany w potwierdzeniu dokonanym przez naczelnika urzędu skarbowego zgodnie z art. 97 ust. 9;
2. właściwy i ważny numer identyfikacyjny kontrahenta nadany mu w państwie członkowskim, z którego dokonywane jest wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów lub do którego jest dokonywana wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów;
3. kod kraju, z którego jest dokonywane wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów lub do którego jest dokonywana wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów;
4. łączną wartość wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, wyrażoną zgodnie z art. 31, oraz łączną wartość wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów ? w odniesieniu do poszczególnych kontrahentów.

Jednocześnie, w świetle ust. 4 art. 100 ustawy w przypadku transakcji, o której mowa w art. 136, informacja podsumowująca powinna dodatkowo zawierać adnotację, że nabycie i dostawa zostały dokonane w ramach wewnątrzwspólnotowych transakcji trójstronnych.

Rozporządzeniem z dnia 23 kwietnia 2004 r. w sprawie informacji podsumowującej o dokonanych wewnątrzwspólnotowych nabyciach towarów i wewnątrzwspólnotowych dostawach towarów (Dz. U. z 2004 r. nr 89, poz. 853) Minister Finansów określił m.in. wzór informacji podsumowującej o dokonanych wewnątrzwspólnotowych dostawach/nabyciach towarów wraz z objaśnieniami.

W świetle powołanych powyżej regulacji prawnych w przypadku, gdy zastosowanie znajduje procedura uproszczona w ramach wewnątrzwspólnotowych transakcji trójstronnych, podatnik obowiązany jest odnotować ten fakt w składanej informacji. Następuje to poprzez wykazanie odpowiednio danych o wewnątrzwspólnotowym nabyciu towaru od pierwszego w kolejności podatnika oraz danych o wewnątrzwspólnotowej dostawie towaru na rzecz ostatniego w kolejności podatnika i zaznaczenie w formularzu informacji stosownego pola w wierszu dla danej transakcji (kolumna d odpowiednio w części C ? informacja o wewnątrzwspólnotowych dostawach towarów oraz w części D ? informacja o wewnątrzwspólnotowych nabyciach towarów), przy czym należy podkreślić, iż wykazanie dostawy towarów na rzecz ostatniego w kolejności podatnika w części dotyczącej wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów nie oznacza, że mamy do czynienia u drugiego w kolejności podatnika z wewnątrzwspólnotową dostawą towarów.

Ponadto należy podkreślić, iż informacja podsumowująca powinna odzwierciedlać rzeczywisty stan faktyczny, a zgodnie z postanowieniami art. 101 ustawy w przypadku stwierdzenia jakichkolwiek błędów w złożonych informacjach podsumowujących podmiot, który ją złożył obowiązany jest złożyć niezwłocznie korektę błędnej informacji podsumowującej.

Jak wynika z powołanych powyżej regulacji prawnych jeśli w procedurze uproszczonej drugim w kolejności podatnikiem, o którym mowa w art. 135 ust. 1 pkt 4 lit. b i c, jest podatnik wymieniony w art. 15, w świetle unormowania zawartego w art. 136 ust. 1 ustawy, uznaje się, że wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów zostało u niego opodatkowane, jeżeli wystawił on ostatniemu w kolejności podatnikowi VAT fakturę zgodnie z postanowieniami powołanego powyżej przepisu art. 136 ust. 1 ustawy. Tak więc w przedmiotowej sprawie, w deklaracji VAT-UE należy ująć fakturę, o której mowa w art. 136 ust. 1 ustawy w kwartale, w którym została wystawiona, a nie, na co wskazuje Strona, fakturę z dnia 31.03.2005 r. wystawioną przez dostawcę z Hiszpanii, brak bowiem podstaw prawnych do ujmowania w deklaracji VAT-UE faktur wystawianych przez podmioty zagraniczne.

Biorąc pod uwagę powyższe stanowisko Spółki przedstawione w piśmie Naczelnik Drugiego Śląskiego Urzędu Skarbowego w Bielsku-Białej uznaje za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu złożenia wniosku.

Zgodnie z art. 14b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia.