W sytuacji likwidacji firmy jak postąpić w zakresie opodatkowania podatkiem dochodowym i podatkiem (...)
W sytuacji likwidacji firmy jak postąpić w zakresie opodatkowania podatkiem dochodowym i podatkiem od towarów i usług z posiadanymi na stanie środkami trwałymi ?
1) Za przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej ? zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (j. t. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), zwanej dalej ustawą ? uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.
W myśl art. 14 ust. 2 pkt 1 w związku z art. 10 ust. 2 pkt 3 ustawy przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą składników majątku będących m.in. środkami trwałymi, ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat; przy określaniu wysokości przychodów ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.
W przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, według przepisów art. 23 ust. 1 pkt 1 ustawy kosztami uzyskania przychodów są zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami wydatki ? bez względu na czas ich poniesienia ? na nabycie środków trwałych, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1.
Natomiast w myśl art. 24 ust. 2 ustawy dochodem lub stratą z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej, jest różnica między przychodem z odpłatnego zbycia a wartością początkową wykazaną w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, powiększona o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od tych środków i wartości.
Z treści powyższych przepisów wynika, iż w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlega dochód ustalony zgodnie z w/cyt. art. 24 ust. 2 ustawy jako różnica pomiędzy:
- przychodem ze sprzedaży, wynikającym z dowodu sprzedaży, oraz
- kosztami ustalonymi jako nadwyżka wartości początkowej składnika majątkowego (wynikającej z ewidencji środków trwałych) nad sumą faktycznie dokonanych odpisów amortyzacyjnych.
Wysokość kosztu uzyskania przychodu ze sprzedaży środka trwałego ustala się wyłącznie na podstawie danych wynikających z prowadzonej przez podatnika ewidencji środków trwałych. W sytuacji, gdy podatnik nabywa środek trwały w drodze kupna i zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 1 i ust. 3 ustawy za wartość początkową tego środka przyjmuje cenę nabycia ? rozumianą jako kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego do używania oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług ? przy ustalaniu kosztu sprzedaży tego środka brak jest podstaw do przyjęcia za wartość początkową ceny rynkowej takiego składnika majątkowego.
Nadmienia się, iż sprzedaż składnika majątkowego zaliczonego do środków trwałych, dokonana zarówno po likwidacji działalności gospodarczej, jak i po wycofaniu składnika majątkowego z działalności gospodarczej i przeznaczeniu go na potrzeby osobiste (w terminie określonym w art. 10 ust. 2 pkt 3 ustawy), zalicza się do źródła przychodów ? pozarolnicza działalność gospodarcza.
Natomiast sam fakt wycofania składnika majątkowego z ewidencji środków trwałych nie powoduje żadnych skutków w zakresie podatku dochodowego.
2) W myśl art. 14 ust. 1 pkt 2 i ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535) w przypadku zaprzestania przez podatnika będącego osobą fizyczną, wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, obowiązanego na podstawie art. 96 ust. 6 do zgłoszenia zaprzestania działalności naczelnikowi urzędu skarbowego, opodatkowaniu podatkiem podlegają towary własnej produkcji i towary, które po nabyciu nie były przedmiotem dostawy towarów, jeżeli przy nabyciu tych towarów przysługiwało podatnikowi prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
Przedmiotem spisu winny być nie tylko towary i materiały, ale także wyposażenie i środki trwałe. Nieobjęte spisem pozostają jedynie towary, które zostały nabyte jako zwolnione od podatku VAT oraz w stosunku do których nie przysługiwało odliczenie VAT naliczonego.
Definicja towaru została opisana w art. 2 ust. 6 przedmiotowej ustawy, i tak: przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.
Mając na uwadze wyżej opisane przepisy w remanencie likwidacyjnym powinno się opodatkować składniki majątku zaliczane do majątku obrotowego (materiały, towary handlowe) jak i środki trwałe z wyjątkiem tych, które zostały nabyte jako zwolnione od podatku VAT oraz w stosunku do których nie przysługiwało odliczenie podatku naliczonego. Ustawodawca poprzez zapis art. 14 ust. 8 nakazuje określić jako podstawę opodatkowania w remanencie likwidacyjnym wartość towarów podlegających spisowi z natury ustaloną zgodnie z art. 29 ust. 10. Wg wymienionego przepisu jest to cena nabycia towarów, a gdy cena nabycia nie istnieje, koszt wytworzenia określony w momencie dostawy tych towarów.