Podatniczka pracowała w roku 2005 w Wielkiej Brytanii i w Polsce: według jakich kursów przeliczać (...)

POSTANOWIENIE

Na podstawie art.14a §1 i §4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa (tekst jednolity: Dz.U. z 2005r. Nr 8, poz.60 z późn. zm.) po rozpatrzeniu wniosku z dnia 30.09.2005r. - uzupełnionego dnia: 02.11.2005r. (daty wpływu do Kancelarii podawczej tut. Urzędu) o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w sprawie opodatkowania dochodów uzyskanych w Wielkiej Brytanii

stwierdzam, że:

stanowisko przedstawione w tym wniosku w odniesieniu do

• przeliczenia na złote uzyskanego przychodu i zapłaconego podatku za granicą, pomniejszenia przychodu osiągniętego w Wielkiej Brytanii o diety - jest prawidłowe,
• wysokości kosztów uzyskania przychodów za okres pracy w Wielkiej Brytanii, formularza zeznania podatkowego, który należy złożyć za rok podatkowy 2005 w przypadku osiągnięcia przychodów w Wielkiej Brytanii, obowiązku złożenia deklaracji PIT-53 - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Podatniczka w 2005r. uzyskała przychód w miesiącach styczniu, lutym i marcu w Polsce, a następnie od marca do lipca w Wielkiej Brytanii, od września Podatniczka jest zatrudniona w Polsce. W Wielkiej Brytanii Podatniczka była zatrudniona na umowę o pracę przez pracodawcę brytyjskiego - pensję dostawała co tydzień na konto w tamtejszym banku. Miejsce zamieszkania oraz zakład pracy w Wielkiej Brytanii znajdowały się w tej samej miejscowości.

W związku z przedstawionym stanem faktycznym Podatniczka pyta:

1. Według jakich kursów przeliczać otrzymane pobory?
2. Jakie są koszty uzyskania podczas pobytu za granicą (np. czy są diety)?
3. Według jakich kursów przeliczać podatek wpłacony za granicą (Podatniczka czeka na jego zwrot)?

Podatniczka stoi na stanowisku, iż musi złożyć PIT-37 za rok 2005, w którym uwzględni wszelkie dochody, w tym także te z Wielkiej Brytanii. Nie musi natomiast składać PIT-53. Pobory, które otrzymała przeliczy według średniego kursu walut NBP, z dni poszczególnych wypłat. Ponadto, za okres pracy w Wielkiej Brytanii, uwzględni miesięczne koszty uzyskania przychodu w kwocie 127,82 zł oraz diety (w wysokości 32 funty/dzień) za 30 dni, przeliczone według kursów z dowolnie wybranych dni z okresu pracy w Wielkiej Brytanii. Od wszystkich dochodów obliczy podatek na ogólnych zasadach obowiązujących w naszym kraju.

Stosownie do treści art.3 ust.1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2000r., nr 14, poz.176 z późn. zm.) - dalej: updof, osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy). Zgodnie zaś z brzmieniem art.3 ust.

2a ustawy z dnia 26 lipca 1991r. osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów z pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego lub stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia, oraz od innych dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl postanowień art.4a updof powołane przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Art.4 ust.2 Umowy z dnia 16 grudnia 1976r. między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Północnej Irlandii w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i zysków majątkowych (Dz.U. z 1978 r. Nr 7, poz.20) stanowi: jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1 osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, wówczas stosuje się następujące zasady:

1. osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania. Jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, wówczas uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, z którym ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych);
2. jeżeli nie można ustalić, w którym Umawiającym się Państwie osoba ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze albo jeżeli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Umawiających się Państw, wówczas uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym zwykle przebywa;
3. jeżeli przebywa ona zazwyczaj w obydwu Umawiających się Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym z nich, wówczas będzie ona uważana za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, którego jest obywatelem;
4. jeżeli miejsca zamieszkania nie można określić zgodnie z postanowieniami litery a), b) oraz c) niniejszego ustępu, właściwe władze Umawiających się Państw rozstrzygną zagadnienie w drodze wzajemnego porozumienia.

Mając na uwadze wyżej powołane przepisy oraz przedstawiony stan faktyczny należy stwierdzić, iż Podatniczka ma miejsce zamieszkania w Polsce i podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Stosownie do postanowień art.15 ust.1 w/wym umowy z zastrzeżeniem postanowień artykułów 16, 18, 19, 20 i 21 wynagrodzenia za pracę i inne podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z pracy najemnej, mogą być opodatkowane tylko w tym Państwie, chyba że praca wykonywana jest w drugim Umawiającym się Państwie. Jeżeli praca jest tam wykonywana, to osiągane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Na podstawie art.23 ust.2 Umowy zwolnienie od podwójnego opodatkowania następuje przy zastosowaniu metody proporcjonalnego odliczenia podatku zapłaconego w Wielkiej Brytanii (tzw. kredyt podatkowy).

Stosowanie tej metody określono w art.27 ust.9 updof. Metoda ta polega na tym, że dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Polski lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Polski łączy się z dochodami ze źródeł przychodów położonych na terytorium Polski i od sumy tych dochodów oblicza się podatek wg obowiązującej w danym roku skali podatkowej. Następnie od tak obliczonego podatku odlicza się kwotę równą podatkowi dochodowemu zapłaconemu w obcym państwie. Odliczenie to nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w obcym państwie.

Dochody osiągnięte z pracy najemnej wykonywanej w Wielkiej Brytanii przelicza się zgodnie z art.11 ust.3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: updof) przychody w walutach obcych przelicza się na złote według kursów z dnia otrzymania lub postawienia do dyspozycji podatnika, ogłaszanych przez bank, z którego usług korzystał podatnik, i mających zastosowanie przy kupnie walut. Jeżeli podatnik nie korzysta z usług banku, przychody przelicza się na złote według kursu średniego walut obcych z dnia uzyskania przychodów, ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski.

Jednakże, jeżeli w banku, z którego usług korzysta podatnik, nie jest możliwe dostosowanie kursu, o którym mowa powyżej, do przeliczenia na złote przychodu uzyskanego przez podatnika stosuje się kurs średni walut obcych z dnia uzyskania przychodu, ogłaszany przez Narodowy Bank Polski (art.11 ust.4 updof).

Zatem prawidłowe jest stanowisko Podatniczki, w którym twierdzi, że pobory, które otrzymała przeliczy według średniego kursu walut NBP, z dni poszczególnych wypłat, w przypadku, kiedy nie jest możliwe ustalenie kursu kupna złotego w banku, z usług którego Podatniczka korzystała.

Ponadto kwotę podatku zapłaconego w Wielkiej Brytanii, który podlega odliczeniu od podatku obliczonego wg skali obowiązującej w danym roku podatkowym w Polsce, przelicza się na złote na zasadach dotyczących przeliczenia na złote wynagrodzenia w Wielkiej Brytanii (art.11 ust.3 updof).

Zgodnie z treścią art.21 ust.1 pkt 20 updof wolna od podatku dochodowego jest część dochodów osób, o których mowa w art.3 ust.1, przebywających czasowo za granicą i uzyskujących dochody ze stosunku pracy, z wyjątkiem wynagrodzenia uzyskiwanego przez członka służby zagranicznej, w wysokości stanowiącej równowartość diety z tytułu podróży służbowych poza granicami kraju, określonej w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju, za każdy dzień, w którym była wykonywana praca; zwolnienie dotyczy dochodów nieprzekraczających rocznie równowartości trzydziestu diet, z zastrzeżeniem ust.15.

Rozporządzenie Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 8 grudnia 2004r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Dz.U. z 2004r. Nr 271, poz.2687) określiło wysokość diety obowiązującej w 2005r. z tytułu podróży zagranicznej do Wielkiej Brytanii w kwocie 32 GBP.

Prawidłowe jest stanowisko Podatniczki, w którym stwierdza, że za okres pracy w Wielkiej Brytanii, uwzględnia się diety (w wysokości 32 funty/dzień) za 30 dni, przeliczone według kursów z dowolnie wybranych dni z okresu pracy w Wielkiej Brytanii (oczywiście za każdy dzień, w którym była wykonywana praca).

W myśl art.22 ust.2 updof, koszty uzyskania przychodu z tytułu stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej, w przypadku gdy:

1. podatnik uzyskuje przychody od jednego zakładu pracy - wynoszą 102,25 zł miesięcznie, a za rok podatkowy nie więcej niż 1227,00 zł,
2. podatnik uzyskuje przychody równocześnie od więcej niż jednego zakładu pracy - nie mogą przekroczyć łącznie 1840,77 zł za rok podatkowy,
3. miejsce stałego lub czasowego zamieszkania podatnika jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy, a podatnik nie uzyskuje dodatku za rozłąkę - wynoszą 127,82 zł, a za rok podatkowy łącznie nie więcej niż 1533,84 zł,
4. podatnik uzyskuje przychody równocześnie od więcej niż jednego zakładu pracy, a miejsce stałego lub czasowego zamieszkania podatnika jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy i podatnik nie uzyskuje dodatku za rozłąkę - nie mogą przekroczyć łącznie 2300,94 zł za rok podatkowy.

Podatniczka uzyskiwała przychody od jednego zakładu pracy. Miejsce zamieszkania w Wielkiej Brytanii nie było położone poza miejscowością, w której znajdował się zakład pracy, zatem zastosować należy podstawowe koszty uzyskania przychodu w kwocie 102,25 zł (rocznie: nie więcej niż 1227,00 zł).

Biorąc powyższe pod uwagę, stanowisko Podatniczki, w którym twierdzi, iż przy ustalaniu wysokości przychodu zastosuje ryczałtowe koszty uzyskania przychodu w kwocie 127.82 zł miesięcznie (rocznie: nie więcej niż 1533,84 zł) jest nieprawidłowe.

W myśl art.44 ust.1a updof podatnicy osiągający dochody bez pośrednictwa płatników:

1. ze stosunku pracy z zagranicy,
2. z emerytur i rent z zagranicy,
3. z tytułów określonych w art.13 pkt 2, 4 i 6-9, z zastrzeżeniem ust.1 pkt 1

- są obowiązani bez wezwania wpłacać w ciągu roku podatkowego zaliczki na podatek dochodowy, według zasad określonych w ust.3a.

Zgodnie z ust.7 art.44 updof podatnicy, o których mowa w art.3 ust.1, czasowo przebywający za granicą, którzy osiągają dochody ze źródeł przychodów położonych poza terytorium RP, są obowiązani wpłacić zaliczkę na podatek w wysokości 19% tych dochodów, w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym wrócili do kraju.

Przepisy art.44 ust.1a i 7 updof stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art.44 ust.3e updof). Wyżej powołane przepisy dotyczące odprowadzania zaliczek na podatek dochodowy od dochodów uzyskanych z zagranicy (podlegających w kraju opodatkowaniu - zgodnie z umową o unikaniu podwójnego opodatkowania) wskazują, iż Podatnik w trakcie pobytu za granicą osiągający dochody ze źródeł położonych poza terytorium Rzeczypospolitej nie ma obowiązku odprowadzania zaliczki na podatek dochodowy, lecz dopiero w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym wrócił do kraju. W przypadku umów przewidujących zastosowanie metody odliczenia proporcjonalnego obliczoną zaliczkę na podatek dochodowy podatnik ma prawo pomniejszyć proporcjonalnie o kwotę podatku zapłaconego za granicą.

Wobec powyższego stanowisko Podatniczki w odniesieniu do obowiązku odprowadzania zaliczki na podatek dochodowy i równoczesnego złożenia stosownej deklaracji (PIT-53) jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art.45 ust.1 updof podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym.

Wzory zeznań podatkowych obowiązujących w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych określa rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 10.10.2005r. zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia wzorów rocznego obliczenia podatku oraz zeznań podatkowych obowiązujących w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych (Dz.U. z 2005r. nr 204, poz.1689).

Formularz PIT-37 przeznaczony jest dla podatników, którzy w roku podatkowym:

• wyłącznie uzyskali przychody ze źródeł położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, od których płatnik pobrał zaliczki na podatek,
• nie prowadzili pozarolniczej działalności gospodarczej opodatkowanej na ogólnych zasadach oraz działów specjalnych produkcji rolnej, oraz
• nie są obowiązani doliczyć do uzyskanych dochodów, dochodów małoletnich dzieci.

Formularz PIT-36 jest przeznaczony dla tych, podatników którzy osiągają dochody nie mieszczące się w zakresie zeznania PIT-37, zatem stanowisko Podatniczki, że musi złożyć zeznanie podatkowe na formularzu PIT-37 jest nieprawidłowe.