Zakład zwraca się z zapytaniem: na jakich zasadach mają rozliczać się i opłacać podatek dochodowy (...)
Zakład zwraca się z zapytaniem: na jakich zasadach mają rozliczać się i opłacać podatek dochodowy rolnicy prowadzący równoczesnie zrywkę i wywóz drewna z lasu
Dekret o likwidacji nie podjętych depozytów i nie odebranych rzeczy reguluje przejście na własność Państwa depozytów niepodjętych przez osoby uprawnione do ich odbioru. W art. 6 Dekretu upoważniono Radę Ministrów do określenia w drodze rozporządzenia organów właściwych do orzekania o przejściu depozytów na własność Państwa oraz zasady likwidacji i tryb postępowania tych organów z depozytami. W dniu 16.03.2004 r. Trybunał Konstytucyjny orzekł, że artykuł 6 Dekretu i rozporządzenie wydane na podstawie wyżej powołanego art. 6 są niezgodne z Konstytucją z 1997 r. Zdaniem TK własność należy do konstytucyjnie chronionych praw człowieka, które mogą być ograniczone jedynie w drodze ustawowej. TK uznał także, że kwestia przejścia depozytu na rzecz Państwa wymaga dopuszczenia w każdym przypadku możliwości kontroli sądowej orzeczeń o takim przejściu. Podkreślenia wymaga fakt, że niekonstytucyjność ww. aktów nastąpiła z datą ogłoszenia wyroku, w związku z czym powstała luka prawna uniemożliwiająca orzekanie o losie niepodjętych depozytów, a w konsekwencji ich likwidację.
Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że organy likwidacyjne mogą przyjmować do likwidacji i likwidować wyłącznie ruchomości, w zakresie których przejście na rzecz Skarbu Państwa nastąpiło z mocy ustawy lub orzeczenia wydanego na podstawie przepisu rangi ustawowej i przeniesienie własności mogło podlegać kontroli sądu. W pozostałych natomiast przypadkach winny odmawiać przyjęcia depozytów. Urzędy skarbowe i celne będące już w posiadaniu niezlikwidowanych depozytów, których orzeczenie na rzecz Skarbu Państwa zostało wydane na podstawie Dekretu przez inny organ, winny zwrócić depozyty tym organom.
Referencje K 22/03, wyrok składu 5 sędziów TK