Czy koszt współorganizowania seminarium - konferencji należy uznać za koszt reklamy niepublicznej (...)

UZASADNIENIE

Dnia 19 lipca 2005r. do tutejszego organu podatkowego wpłynął wniosek Spółka z o.o., z prośbą o udzielenie pisemnej interpretacji w zakresie podatku dochodowego od osób prawych z zapytaniem 'czy zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, koszt współorganizowania seminarium - konferencji należy uznać za koszt reklamy niepublicznej limitowanej'.

Spółka z o.o. uczestniczyła w finansowaniu i organizacji seminarium - konferencji dla biur projektowych i innych firm z branży energetycznej. Tematem spotkania było przedstawienie przez uczestników ofert produktowych. Koszt organizacji seminarium w części dotyczącej Spółki oraz koszt udziału jej przedstawicieli potwierdzony został fakturą VAT, wystawioną przez głównego organizatora.

Spółka stoi na stanowisku, iż wydatki poniesione na organizację seminarium - konferencji dla biur projektowych i innych firm współpracujących z branży elektrycznej stanowią koszt uzyskania przychodu Spółki bez znamion reklamy niepublicznej, mimo że uczestniczą w spotkaniu przedstawiciele określonych firm.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust.1. Natomiast art. 16 ust. 1 pkt 28 cytowanej ustawy stanowi, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji i reklamy w części przekraczającej 0,25% przychodów, chyba że reklama prowadzona jest w środkach masowego przekazu lub publicznie w inny sposób.

Z przytoczonych przepisów wynika, że nie wszystkie wydatki ponoszone przez Spółkę na reklamę i reprezentację mogą zostać zakwalifikowane do kosztów uzyskania przychodów. Ustawodawca przewiduje taką możliwość pod warunkiem prowadzenia tych działań w środkach masowego przekazu lub publicznie w inny sposób.

Pomimo iż ustawa nie zawiera definicji reklamy prowadzonej w środkach masowego przekazu lub publicznie w inny sposób, należy przyjąć, iż reklama posiada znamiona publicznej, jeżeli jest skierowana i dostępna potencjalnie dla wszystkich, posiada ogólny, anonimowy i powszechny charakter. Za reklamę w środkach masowego przekazu uważa się reklamę prowadzoną w radiu, telewizji, kinie, internecie lub prasie. Natomiast reklama prowadzona publicznie w inny sposób to przede wszystkim reklama uliczna, reklama na ulotkach, plakatach, środkach komunikacji, urządzanie witryn sklepowych, uczestnictwo w imprezach reklamowych dostępnych dla nieograniczonego kręgu osób, reklama pocztowa rozprowadzana wśród osób nieoznaczonych z imienia i nazwiska. Jeżeli wydatki dotyczą reklamy skierowanej do konkretnej osoby, bądź grupy osób bez względu na formę takiego działania należy uznać je za wydatki na reklamę niepubliczną, a co za tym idzie z możliwością zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów w granicach określonego limitu.

Z treści wniosku wynika, iż w spotkaniu seminaryjnym uczestniczyli przedstawiciele określonych firm. Uczestnicząc w takim spotkaniu, Spółka mogła więc przedstawić swoją ofertę produktową jedynie uczestnikom tego spotkania i tym samym dotrzeć tylko do zawężonej grupy określonych firm. W przedstawionym stanie faktycznym należy zatem stwierdzić, iż uczestnictwo w seminarium dla określonych firm nie ma znamion reklamy publicznej, a zatem wydatki związane z uczestnictwem w tym spotkaniu, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych objęte są limitem do wysokości 0,25% przychodów.

Reasumując, tutejszy organ podatkowy nie podziela stanowiska Spółki wyrażonego we wniosku, iż wydatki na organizację seminarium dla przedstawicieli określonych firm należy uznać za koszty reklamy publicznej.

Niniejsze postanowienie odnosi się wyłącznie do stanu faktycznego przedstawionego we wniosku i stanu prawnego obowiązującego w 2006 roku.

Na podstawie art. 14b § 1 i 2 Ordynacji podatkowej powyższa interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej, do czasu jej zmiany lub uchylenia w trybie określonym w art. 14b § 5 w/w ustawy.