Zasady stosowania indywidualnych stawek amortyzacyjnych dla używanych lub ulepszonych środków trwałych.
Zasady stosowania indywidualnych stawek amortyzacyjnych dla używanych lub ulepszonych środków trwałych.
Wnoszący zapytanie przedstawił stan faktyczny, z którego wynika, że lokal użytkowy położony w budynku mieszkalnym z usługami na parterze został wybudowany w 1956 r.. Nabycie samodzielnego lokalu użytkowego od Gminy na rzecz dotychczasowego najemcy nastąpiło dnia 31.07.1997 r. za sumę 39.608,00 zł. Lokal wynajmowany jest od 08.12.1997 r., nie był amortyzowany do dnia 31.12.2002 r. Z dniem 22.12.2002 r. wprowadzono do ewidencji środków trwałych lokal użytkowy przyjmując wartość początkową według wyceny rzeczoznawcy majątkowego w kwocie 155.200,00 zł.
Ponadto podatnik nabył lokal mieszkalny położony w budynku mieszkalnym z usługami na parterze wybudowany w 1956 r. na zasadzie zamiany wynikającej z aktu notarialnego z dnia 26.11.1998 r. za wartość 50.500,00 zł. Lokal mieszkalny wynajmowany jest od 01.02.1999 r.. Do dnia 31.12.2002r. nie był amortyzowany. Z dniem 22.12.2002 r. wprowadzono do ewidencji środek trwały przyjmując wartość początkowa w wysokości 52.150,00 zł.
Na tle takich okoliczności faktycznych podatnik formułuje stanowisko, iż zgodnie z art. 22 j wyżej cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ma prawo do stosowania indywidualnej stawki amortyzacyjnej w wysokości 10 % rocznie.
Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Koszalinie stwierdza, że w tak przedstawionym stanie faktycznym przez podatnika stanowisko w zakresie objętym zapytaniem jest prawidłowe .
Zgodnie z art. 22 a ust. 1 pkt 1 cyt. wyżej ustawy z dnia 26.07.1991 r. amortyzacji podlegają stanowiące własność lub współwłasność podatnika nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością.
Na podstawie art. 22 j ust. 1 pkt 3 i pkt 3 ustawy podatnicy mogą ustalać indywidualne stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych w tym lokali, jeżeli spełniono następujące warunki:
- Zostały wprowadzone po raz pierwszy do ewidencji danego podatnika,
- Minimalny okres amortyzacji wynosi 10 lat,
- Wykorzystywane były przed nabyciem co najmniej przez 60 miesięcy (co powyższe podatnik wykaże), lub wydatki poniesione przed wprowadzeniem do ewidencji na ulepszenie stanowiły co najmniej 30 % wartości początkowej.
Reasumując lokal użytkowy i mieszkalny wprowadzony przez podatnika po raz pierwszy do ewidencji środków trwałych w 2002 r. oraz spełniający pozostałe wyżej wymienione warunki, może być amortyzowany przy zastosowaniu indywidualnej stawki amortyzacyjnej maksymalnie wynoszącej 10 % rocznie.
Na marginesie złożonego zapytania powstaje jednak wątpliwość, co do prawidłowości ustalenia przez podatnika wartości początkowej środków trwałych nabytych w 1997r. i 1998 r..
Zgodnie z art. 22 g ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, w razie nabycia środka trwałego w drodze kupna za wartość początkową uważa się cenę ich nabycia, którą ustawodawca zdefiniował w ust. 3 tego artykułu i tylko, gdy nie można jej ustalić w sposób przewidziany w tym przepisie, wartość początkową takiego środka przyjmuje się w wysokości wynikającej z wyceny dokonanej przez podatnika z uwzględnieniem cen rynkowych środków trwałych tego samego rodzaju z grudnia roku poprzedzającego rok założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu oraz stanu i stopnia ich zużycia (vide: ust. 8 art. 22 g ustawy).
Wobec występujących rozbieżności pomiędzy ceną wynikająca z aktów notarialnych, a przyjętą przez podatnika wartością początkową zakupionych lokali, celowe wydaje się zwrócenie uwagi na powyższą kwestię.