Kiedy towar sprowadzany z zagranicy winien być zaewidencjonowany w podatkowej księdze przychodów i (...)
Kiedy towar sprowadzany z zagranicy winien być zaewidencjonowany w podatkowej księdze przychodów i rozchodów ? Kiedy powstają różnice kursowe ?
Art. 22 Ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Nr 14/2000 poz. 176 ze zm.) zezwala, by do kosztów uzyskania przychodu podatnicy zaliczali zakup materiałów handlowych i towarów.
Pod pojęciem towarów handlowych i materiałów zgodnie z § 3 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 15 grudnia 2000 roku w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 116 poz. 1222 ze zm.) rozumie się towary handlowe, materiały pomocnicze i podstawowe, półwyroby, wyroby gotowe, braki i odpady oraz materiały przyjęte od zamawiających do przerobu lub obróbki.
Zgodnie z § 12 cyt. rozporządzenia podstawą zapisów w księdze są dowody księgowe, za które przepis uważa między innymi: faktury Vat, faktury Vat RR, Vat MP, Vat KOMIS, dokumenty celne, rachunki oraz faktury korygujące i noty korygujące odpowiadające warunkom określonym w odrębnych przepisach. Zapisów w księdze należy dokonywać w języku polskim i w walucie polskiej w sposób staranny, czytelny i trwały, na podstawie prawidłowych i rzetelnych dowodów.
Księgowania zakupów towarów handlowych i materiałów stosownie do postanowień § 17 cyt. rozporządzenia dokonuje się niezwłocznie po ich otrzymaniu, najpóźniej przed przekazaniem do magazynu, przerobu lub sprzedaży. W wypadku prowadzenia księgowości przez biuro rachunkowe, zgodnie z § 30 rozporządzenia, zapisów dokonuje się w porządku chronologicznym na podstawie dowodów księgowych przekazywanych przez podatnika zgodnie z postanowieniami umowy, w czasie zapewniającym prawidłowe i terminowe rozliczenie z budżetem, najpóźniej do 20 dnia miesiąca za miesiąc poprzedni.
Procedura składu celnego pozwala na składowanie w składzie celnym towarów niekrajowych, które w czasie składowania nie podlegają cłu ani ograniczeniom czy zakazom określonym w przepisach odrębnych oraz towarów krajowych, dla których dokonano odpowiednich procedur wywozowych. Wszystkie towary znajdujące się w składzie celnym objęte są dozorem celnym i czasowo wyłączone z obrotu.
Wpisy w kol. 10 podatkowej księgi przychodów i rozchodów dokonywane będą w różnym czasie w zależności od tego, czy towar znajdujący się w składzie celnym trafi na rynek krajowy czy też zostanie wyekspediowany poza granice kraju.
W wypadku wprowadzenia towaru do obrotu na rynku krajowym koszt zgodnie z § 17 cyt. rozporządzenia powstaje w momencie wyprowadzenia towaru ze składu celnego na magazyn właściwy.
Objaśnienia do podatkowej księgi przychodów i rozchodów (pkt 10 objaśnień) nakazują bowiem towary handlowe i materiały ewidencjonować w księdze według cen zakupu. Stosownie do postanowień § 3 pkt 2 rozporządzenia przez cenę zakupu należy rozumieć cenę, jaką nabywca płaci za zakupione składniki majątku, pomniejszoną o podatek od towarów i usług, podlegające odliczenia na mocy odrębnych przepisów, przy imporcie powiększoną o należne cło, podatek akcyzowy oraz opłaty celne dodatkowe, obniżoną o rabaty, upusty i inne obniżenia. Podstawą wpisu jest wypełniony dokument SAD, jeśli wprowadzana jest tylko część towaru, koszty powinny być zarachowane tylko w tej części.
Inaczej sytuacja będzie wyglądać, gdy towar bezpośrednio ze składu trafi poza granice Polski, wtedy koszt nierozerwalnie związany będzie z uzyskiwanym przychodem i powstanie w momencie uzyskania przychodu. Do momentu sprzedaży nie można określić ceny zakupu towaru, który pozostaje w składzie celnym, płatność części opłat stanowiących zgodnie z przepisami składową ceny zakupu jest zawieszona.
Art. 22 Ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że kosztami uzyskania przychodu z poszczególnego źródła przychodów są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodu, z wyjątkami wymienionymi w Art. 23 ustawy.
Z momentem wystawienia rachunku uzyskuje Pan określony przychód, towar przeznaczony zostaje do wywozu poza granice Polski (tym samym opłaty celne nie będą uiszczane), a wszelkie koszty poniesione w celu uzyskania przychodu wprost z Art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mogą być zarachowane w KPR.
W obu przypadkach przepis art. 22 ust. 1 cyt. ustawy nakazuje koszty poniesione w walutach obcych przeliczać na złote według kursów średnich ogłaszanych przez NBP z dnia poniesienia kosztu. Dniem poniesienia kosztu będzie dzień zapłaty.
Jeśli jednak między dniem zapłaty a dniem zarachowania istnieją różnice kursowe, zobowiązany jest Pan do ich uwzględnienia. Dniem zarachowania w Pańskim Przypadku będzie dzień wyprowadzenia towaru ze składu celnego, jeśli towar trafi na polski rynek bądź dzień jego sprzedaży, gdy trafia za granicę.
Wartość wyliczoną w walutach obcych zobowiązany jest Pan przeliczyć na złote po średnim kursie NBP obowiązującym w dniu zarachowania, a później kwotę tę skorygować o różnice kursowe (in plus bądź in minus) w ten sposób, że od wartości kosztów obliczonych według kursu sprzedaży walut z dnia zapłaty ustalonych przez bank dewizowy, z którego usług Pan korzysta należy odjąć wartości kosztów obliczonych według średniego kursu NBP z dnia ich zarachowania. Jeżeli wynik odejmowania jest liczbą dodatnią ? o taką wartość należy podnieść koszty, jeśli natomiast ujemną, koszty o wyliczoną wartość należy pomniejszyć. Jeżeli zapłata za towar następuje w dniu wyprowadzenia towaru ze składu celnego różnica kursowa nie wystąpi, towar zostanie przeliczony na złote po średnim kursie NBP z dnia poniesienia kosztu czyli dnia zapłaty. Różnice kursowe również dotyczą tych towarów, które są ze składu wyprowadzane.