Dotyczy sposobu postępowania z fakturami otrzymanymi od spółki G. Sp. z o.o., w tym z fakturami anulowanymi.

Uzasadnienie

W przedmiotowym wniosku podała Pani, że wynajmuje lokal użytkowy na podstawie umowy zawartej z Dzielnicą Ochota Gminy Warszawa Centrum. Faktury za wynajem lokalu oraz media związane z tym wynajmem wystawiała jednak spółka G. Sp. z o.o. . Faktury te były przez Panią księgowane w rejestrach zakupu VAT, a podatek naliczony wynikający z tych faktur posłużył do obniżenia Pani podatku należnego. Dopiero od lutego 2004 r. sprzedawcą wskazanym na fakturze jest Dzielnica Ochota Miasta Stołecznego Warszawy.

W dniu 28.01.2005 r. otrzymała Pani przesyłkę poleconą z G., zawierającą anulowane duplikaty faktur wystawionych dla Pani przez tę spółkę, za okres od maja 1999 r. do grudnia 2003 r. Jednocześnie otrzymała Pani pismo, w którym G. poinformowała, iż w latach 1999 ? 2003 nie była wynajmującym, a tym samym podmiotem uprawnionym do wystawiania faktur za najem lokalu i media. Ponadto w piśmie wskazano, iż winna Pani dokonać korekt deklaracji VAT-7 za okres, do którego nie ma zastosowania przedawnienie ? czyli w Pani przypadku od grudnia 1999 r. G. zapowiedziała również przysłanie kolejnego pakietu faktur za wskazany wyżej okres, wystawionych przez Miasto Stołeczne Warszawę jako sprzedawcę.

W złożonym podaniu wystąpiła Pani z wnioskiem o wskazanie właściwego sposobu postępowania w zaistniałej sytuacji. Pani zdaniem pierwotne faktury wystawione przez G. były poprawne, co można było domniemywać na podstawie niektórych zapisów umowy najmu, które wskazywały na istnienie porozumienia pomiędzy Dzielnicą Ochota a G. Wskazała Pani ponadto, że nie zamawiała duplikatów, posiadając oryginały faktur za najem, i nie spotkała się z korygowaniem deklaracji VAT-7 na podstawie ?anulowanych duplikatów? faktur oraz pisma otrzymanego od spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, nakazującego sporządzenie korekt deklaracji.

Po przeanalizowaniu przedstawionego we wniosku stanu faktycznego Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego Warszawa ? Śródmieście zważył, co następuje:

W okresie, którego dotyczyły otrzymane przez Panią faktury za najem lokalu i media, wystawione przez G., obowiązywała ustawa z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 z późn. zm.). Zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy podatnik ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług, związanych ze sprzedażą opodatkowaną. Kwotę podatku naliczonego stanowi natomiast m.in. suma kwot podatku określonych w fakturach stwierdzających nabycie towarów i usług (art. 19 ust. 2 ustawy). Jednakże od wskazanej wyżej zasady istnieją pewne wyjątki, określone w art. 25 ustawy oraz w przepisach wykonawczych do ustawy. W przedmiotowej sprawie istotne znaczenie mają zwłaszcza przepisy:

• § 54 ust. 4 pkt 5 lit. a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 15 grudnia 1997 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 156, poz. 1024 z późn. zm.), obowiązującego od dnia 1.01.1998 r. do dnia 31.12.1999 r.,
• § 50 ust. 4 pkt 5 lit. a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 1999 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 109, poz. 1245 z późn. zm.), obowiązującego od dnia 1.01.2000 r. do dnia 25.03.2002 r.,
• § 48 ust. 4 pkt 5 lit. a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 marca 2002 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 27, poz. 268 z późn. zm.), obowiązującego od dnia 26.03.2002 r. do dnia 30.04.2004 r.

Treść każdego z wymienionych wyżej przepisów była identyczna ? zgodnie z tymi przepisami w przypadku gdy wystawiono faktury, faktury korygujące lub dokumenty celne stwierdzające czynności, które nie zostały dokonane ? faktury te i dokumenty celne nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego.

Z treści wniosku wynika, że pomiędzy Panią a G. w żadnym momencie nie istniał stosunek prawny wynikający z umowy najmu, bowiem umowę taką zawarła Pani z innym podmiotem. Pomimo porozumienia pomiędzy G. a Dzielnicą Ochota, na podstawie którego G. m.in. zarządzała wynajmowanym przez Panią lokalem, nie można było domniemywać, że jest ten sam podmiot ? Dzielnica Ochota Miasta Stołecznego Warszawy jest jednostką samorządu terytorialnego, natomiast G. ? spółką prawa handlowego (na co wyraźnie wskazuje jej nazwa). Ponadto przez takie porozumienie GGKO nie mogłaby wstąpić w prawa i obowiązki Dzielnicy Ochota z tytułu umowy najmu. W związku z powyższym G. nie wykonała na Pani rzecz czynności polegających na wynajmie lokalu, zatem nie miała prawa wystawiać dla Pani w imieniu własnym faktur dokumentujących takie czynności. Do faktur takich zastosowanie znajdowały cytowane wyżej przepisy rozporządzeń kolejnych Ministra Finansów, jakie obowiązywały w okresie, w którym otrzymywała Pani faktury od G. ? faktury te nie stanowiły podstawy do obniżenia kwoty podatku należnego.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym podatnicy są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe dla podatku od towarów i usług za okresy miesięczne w terminie do 25 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy, z zastrzeżeniem ust. 1a-1g ustawy. Stosownie natomiast do art. 26 ust. 1 ustawy podatnicy są obowiązani bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego do obliczania i wpłacania podatku za okresy miesięczne w terminie do 25 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy, na rachunek właściwego urzędu skarbowego, z zastrzeżeniem art. 11 ustawy. Z cytowanych przepisów wynika zasada samoobliczania podatku od towarów i usług ? podatnik ma obowiązek prawidłowo obliczyć i wykazać w deklaracji podatkowej kwotę zobowiązania podatkowego, kwotę zwrotu różnicy podatku, kwotę zwrotu podatku naliczonego lub kwotę nadwyżki podatku naliczonego nad podatkiem należnym do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy. Ponadto, jeżeli w danym okresie rozliczeniowym powstało zobowiązanie podatkowe ? podatnik obowiązany jest również do zapłaty podatku bez wezwania.

Ponieważ w złożonych deklaracjach podatkowych dokonała Pani obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur, które nie stanowiły podstawy do takiego obniżenia, tym samym naruszyła Pani obowiązek prawidłowego obliczenia i wykazania w deklaracji podatkowej kwoty zobowiązania podatkowego, kwoty zwrotu różnicy podatku, kwoty zwrotu podatku naliczonego lub kwoty nadwyżki podatku naliczonego nad podatkiem należnym do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy. W związku z powyższym obowiązana jest Pani do skorygowania złożonych deklaracji, co następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty (art. 81 Ordynacji podatkowej). Ponadto należy wskazać, że jeżeli w pierwotnej deklaracji podatkowej zaniżyła Pani kwotę zobowiązania podatkowego albo zawyżyła Pani kwotę zwrotu i otrzymała ten zwrotu z urzędu skarbowego, wówczas kwota zawyżenia zobowiązania lub zaniżenia zwrotu stanowi zaległość podatkową (art. 51 § 1 oraz art. 52 § 1 pkt 2 Ordynacji podatkowej). Od zaległości podatkowej naliczane są odsetki za zwłokę (art. 53 § 1 Ordynacji podatkowej), które podatnik ma obowiązek wpłacić bez wezwania organu podatkowego.

Przedstawione powyżej stanowisko tutejszego organu różni się zasadniczo od Pani stanowiska wyrażonego w przedmiotowym wniosku. To ostatnie należy zatem uznać za nieprawidłowe, w związku z czym Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego Warszawa ? Śródmieście postanowił jak w sentencji.