Czy można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów opłatę wstępną zapłaconą w związku z zawartą (...)
Czy można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów opłatę wstępną zapłaconą w związku z zawartą umową leasingu operacyjnego samochodu osobowego - jednorazowo w dniu poniesienia wydatku?
p o s t a n o w i ł
uznać Pana stanowisko, dotyczące momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów opłaty wstępnej poniesionej w związku z leasingiem operacyjnym samochodu osobowego, którą podzielił Pan proporcjonalnie do okresu trwania leasingu ? jako prawidłowe.
U Z A S A D N I E N I E
Pismem z dnia ... sierpnia 2006 roku zwrócił się Pan z wnioskiem o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych, który to wniosek zawierał następujące pytanie :
czy można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów opłatę wstępną zapłaconą w związku z zawartą umową leasingu operacyjnego samochodu osobowego - jednorazowo w dniu poniesienia wydatku?
Stan faktyczny: Prowadzę działalność gospodarczą w formie spółki jawnej. Z racji obrotów prowadzone są księgi rachunkowe. W miesiącu marcu 2006 roku zakupiony został samochód osobowy w leasingu operacyjnym przewyższającym 20 000 EURO. Umowa leasingu spełnia warunki określone w art. 23b ust. pkt. 1 i pkt. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Opłacono opłatę wstępną w wysokości 10% . W związku z powyższym mam wątpliwości, czy opłata wstępna powinna być zaliczona jednorazowo do kosztów uzyskania przychodów czy też może podzielić ją proporcjonalnie do okresu trwania leasingu?
Stanowisko wnioskodawcy jest następujące: Strona uważa, że prawidłowym jest ujęcie w kosztach uzyskania przychodów opłaty wstępnej jednorazowo w dniu poniesienia wydatku zgodnie z fakturą.
Ocena prawna w/w stanowiska wnioskodawcy: Przez umowę leasingu, zgodnie z art. 23a ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), rozumie się umowę nazwaną w kodeksie cywilnym, a także każdą inną umowę, na mocy której jedna ze stron, zwana dalej ?finansującym?, oddaje do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie, zwanej dalej ?korzystającym?, podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty.
Z treści art. 23b ust. 1 w/w ustawy wynika, że opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, stanowią przychód finansującego i odpowiednio koszt uzyskania przychodów korzystającego, z zastrzeżeniem ust. 2, jeżeli umowa ta spełnia następujące warunki:
1)została zawarta na czas oznaczony, stanowiący co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym rzeczy ruchome lub wartości niematerialne i prawne, albo została zawarta na okres co najmniej 10 lat, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym nieruchomości, oraz
2)suma ustalonych w niej opłat, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych.
Zgodnie z art. 22 ust. 1 w/w ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.
Powyższa ustawa z dnia 27 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera w swej treści ograniczenia nie zezwalającego na zaliczenie do kosztów 2006 r. w/w jednorazowej opłaty wstępnej, zarówno w cytowanym art. 22 ust. 1, jak również w art. 22 ust. 5, dotyczącym podatników prowadzących księgi rachunkowe.
Organ podatkowy stwierdza więc, że winna być ona zarachowana do kosztów uzyskania przychodów w miesiącu, w którym wydatek został poniesiony i udokumentowany fakturą VAT, tj. w marcu 2006 r.
Tak więc biorąc pod uwagę powyższe uzasadnienie organ podatkowy stwierdza, że stanowisko podatnika w przedmiotowej sprawie jest prawidłowe.