Mieszkańcy Domu Pomocy Społecznej partycypują w kosztach utrzymania poprzez wpłatę kwoty stanowiącej (...)
Mieszkańcy Domu Pomocy Społecznej partycypują w kosztach utrzymania poprzez wpłatę kwoty stanowiącej 70% własnych dochodów netto. Bez względu na wartość stanowiącą 70% dochodów mieszkańca, każdy z mieszkańców ma świadczenia przewidziane w standardzie usług niezależnie od kwoty jaką wpłaca za pobyt. Osobom, będącym mieszkańcami domu pomocy społecznej nie przysługuje zwrot z tytułu korzystania z odliczeń usług rehabilitacyjnych, medycznych, pobytu na turnusach rehabilitacyjnych itp. przy rozliczaniu podatku dochodowego od osób fizycznych.
W świetle art. 26 ust. 7 a. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zawydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się między innymi wydatki poniesione na:1/ odpłatność za pobyt na leczeniu sanatoryjnym, za pobyt w placówkach leczniczo-sanatoryjnych, rehabilitacyjno-szkoleniowych, leczniczo-opiekuńczych, opiekuńczo-pielęgnacyjnych, leczniczo-wychowawczych i szkolno-wychowawczych oraz odpłatność za zabiegi rehabilitacyjno-usprawniające.
Wydatki te podlegają odliczeniu w całości od podstawy opodatkowania w roku podatkowym, w którym zostały poniesione, przy czym maksymalną ich wysokość wyznacza dochód do opodatkowania. Odliczenie dokonywane jest na podstawie dowodu potwierdzającego poniesienie wydatków /rachunków, faktur VAT, dowodów wpłaty itp./ -(art. 26 ust. 7 c. ustawy o podatku dochodowym od osó fizycznych).
Zgodnie z art. 26 ust. 7 b. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie były finansowane ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Kas Chorych, albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek innej formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo finansowane z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną z tych funduszy (środków) lub zwróconą z jakichkolwiek innych środków.
Stosownie do postanowień art. 26 ust. 7 d. pkt 1) cytowanej wcześniej ustawy o podatku dochodowym warunkiem odliczenia wydatków na cele rehabilitacyjne jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach.
Należy zauważyć, że rehabilitacja osób niepełnosprawnych oznacza zespół działań, w szczególności organizacyjnych, leczniczych, psychologicznych, technicznych, szkoleniowych, edukacyjnych i społecznych, zmierzających do osiągnięcia, przy aktywnym uczestnictwie tych osób, możliwie najwyższego poziomu ich funkcjonowania, jakości życia i integracji społecznej (art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnieniu osób niepełnosprawnych /Dz.U. z 1977 r. Nr 123, poz. 776 ze zm./).
W zapytaniu określono, że każdy z mieszkańców ma świadczenia przewidziane w standardzie usług niezależnie od kwoty jaką wpłaca, zatem pobyt w Domu Pomocy Społecznej polega na całodobowej opiece i udzielanej pomocy przez personel. Ponadto z dokumentów będących w posiadaniu tutejszego Urzędu jednoznacznie wynika, że rodzajem działalności Domu Pomocy Społecznej jest opieka społeczna z zakwaterowaniem. Zatem nie jest to placówka leczniczo-opiekuńcza czy opiekuńczo-pielęgnacyjna o jakiej mowa w art. 26 ust. 7 a pkt 6 cytowanej wcześniej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Zdaniem organu podatkowego nie jest to pobyt związany z rehabilitacją, która stanowi zorganizowany system działania obejmujący usprawnienie lecznicze, psychiczne, społeczne, zawodowe a proces rehabilitacji ma spowodować usunięcie skutków choroby, zmniejszenie następstwa nieodwracalnych zmian lub wyrównanie ich w takim stopniu, aby poszkodowanym przywrócić ich społecznie przydatną sprawność.
Zatem w świetle przedstawionego powyżej stanu faktycznego i prawnego w zakresie odliczeń od dochodu wydatków na cele rahabilitacyjne, wydatki związane z pobytem w Domu Pomocy Społecznej, gdy jest on związany z koniecznością sprawowania całodobowej opieki z powodu wieku lub choroby, nie spełniają wymogów cytowanego art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych i nie podlegają odliczeniu od dochodu.