- dotyczy przypadku gdy w 2004 roku uzyskała Pani tylko dochód z pracy podlegający opodatkowaniu we (...)

- dotyczy przypadku gdy w 2004 roku uzyskała Pani tylko dochód z pracy podlegający opodatkowaniu we Włoszech oraz ze względu na brak dochodu w Polsce nie powinna składać zeznania podatkowego z dochodami z Włoch w tutejszym urzędzie skarbowym.

Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 - tekst jednolity) Naczelnik Urzędu Skarbowego w Olecku w związku z wnioskiem Pani z dnia 01 kwietnia 2005 r. o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie podatnika, stwierdza, że stanowisko Podatnika zawarte we wniosku jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 01 kwietnia 2005 roku zwróciła się Pani z wnioskiem o udzielenie pisemnej informacji o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego. Z pisma skierowanego przez Panią do tut. urzędu skarbowego z dnia 1.04.2005 r., uzupełnionego pismem z dnia 27.05.05 r. wynika, że w 2004 roku uzyskiwała Pani przychody wyłącznie z pracy najemnej wykonywanej we Włoszech na rzecz włoskiego pracodawcy, tj. w zakładzie pracy (szpitalu), którego siedziba znajduje się we Włoszech. Ponadto z treści złożonych przez Panią pism wynika, że mieszka Pani na stałe w Polsce, natomiast we Włoszech przebywa Pani czasowo oraz to, że pracodawca z kwoty wypłaconego Pani w 2004 roku wynagrodzenia potrącał składki łącznie z podatkiem dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z ustawodawstwem wewnętrznym tego państwa.

Pani zdaniem w przypadku gdy w 2004 roku uzyskała Pani tylko dochód z pracy podlegający opodatkowaniu we Włoszech oraz ze względu na brak dochodu w Polsce nie powinna składać zeznania podatkowego z dochodami z Włoch w tutejszym urzędzie skarbowym. Naczelnik Urzędu Skarbowego w Olecku odpowiadając na zapytanie Podatniczki z dnia 1 kwietnia 2005 r. dotyczące udzielenia w trybie art. 14a § 1 i § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60) pisemnej informacji o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego wyjaśnia:

Zasadą polskiego prawa podatkowego wyrażoną w art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, z późn. zm.), w brzmieniu obowiązującym w 2004 roku, jest nieograniczony obowiązek podatkowy. Zasada powyższa oznacza, iż osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Tak więc, w świetle powołanej w zdaniu poprzednim normy prawnej, obowiązującej od 01 stycznia 2004 r., jedynym kryterium pozwalającym uznać danego podatnika za podlegającego w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, stało się posiadanie na terytorium Polski miejsca zamieszkania.

Pojęcie 'miejsce zamieszkania' nie zostało zdefiniowane zarówno w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, ani w ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60). Kodeks cywilny określa miejsce zamieszkania jako miejscowość, w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu, przy czym można mieć tylko jedne miejsce zamieszkania. Jest to zatem miejsce faktycznego przebywania danej osoby z zamiarem stałego pobytu. We wskazanej definicji występują więc dwa elementy składające się na miejsce zamieszkania: faktyczne przebywanie w danej miejscowości oraz zamiar stałego pobytu w miejscu.

Chodzi więc o miejscowość, która stanowi pewnego rodzaju centrum życiowe danej osoby (np. posiadanie w niej nieruchomości, zamieszkiwanie wraz z rodziną, itd.). Pewna część prawa podatkowego regulowana jest przez przez umowy międzynarodowe. Chodzi tutaj o regulacje sytuacji, w których może mieć miejsce podwójne opodatkowanie, przede wszystkim z tego powodu, że źródło przychodów położone jest w innym państwie, niż państwo rezydencji podatnika osiągającego przychody. Zgodnie z przepisem art. 91 ust. 2 Konstytucji RP umowa międzynarodowa ratyfikowana ustawowo ma pierwszeństwo przed ustawą w razie sprzeczności między nimi.

Zgodnie z art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych powołane wyżej przepisy art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Zasady zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu pomiędzy Polską a Włochami reguluje umowa miedzy Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Włoskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania z dnia 21 czerwca 1985 roku (Dz. U. z 24 listopada 1989 r. Nr 62, poz. 374).

W myśl art. 15 ust. 1 tej umowy, z uwzględnieniem artykułów 16, 17, 18, 19, 20 i 21 pensje, płace i podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie (w Polsce) osiąga z pracy najemnej, będą podlegać opodatkowaniu tylko w tym Państwie (w Polsce), chyba że praca, wykonywana jest w drugim Umawiającym się Państwie (we Włoszech). Jeżeli praca jest tam wykonywana, to osiągane za nią wynagrodzenia może być opodatkowane w drugim Państwie (we Włoszech). Jest to zasada ogólna, zgodnie z którą praca podlega opodatkowaniu w państwie, w którym jest wykonywana.

Natomiast, ust. 2 powołanego artykułu, jako przepis szczególny ustanawia zasadę, iż bez względu na postanowienia ustępu l wynagrodzenia, jakie osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z pracy najemnej, wykonywanej w drugim Umawiającym się Państwie, podlegają opodatkowaniu tylko w pierwszym Państwie, jeżeli spełnione zostaną łącznie 3 warunki:

  1. odbiorca przebywa w drugim Państwie przez okres lub okresy nie przekraczające 183 dni podczas danego roku kalendarzowego oraz
  2. wynagrodzenia nie są wypłacane przez pracodawcę lub w imieniu pracodawcy, który nie ma miejsca zamieszkania lub siedziby w drugim Państwie oraz
  3. wynagrodzenia nie są wypłacane przez zakład lub stała placówkę, którą pracodawca posiada w drugim Państwie.

W przedstawionym w zapytaniu stanie faktycznym wynagrodzenie wypłacane jest Pani przez zakład, który ma siedzibę we Włoszech, zatem postanowienia zawarte w treści art. 15 ust. 2 umowy nie będą miały w tym przypadku zastosowania, a osiągnięte dochody z tytułu pracy wykonywanej na terytorium Włoch mogą być tam opodatkowane. Dlatego bez znaczenia dla celów podatkowych pozostaje długość Pani pobytu na terenie Włoch.

W związku z powyższym w przypadku osoby mającej miejsce zamieszkania w Polsce podwójnego opodatkowania stosownie do art. 23 ust. 2 lit. a i c powołanej umowy unika się w następujący sposób:

'jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód, który zgodnie zpostanowieniami ninniejszej umowy może być opodatkowany we Włoszech, to Polska będzie, z zastrzeżeniem postanowień litery b) i c) niniejszego artyklulu, zwalniać taki dochód od opodatkowania, jeżeli zgodnie z jakimikolwiek postanowieniami umowy dochód uzyskany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce będzie zwolniony od opodatkowania w Polsce, Polska może przy obliczaniu podatku od pozostałego dochodu takiej osoby zastosować stawkę podatku, która byłaby zastosowana, gdyby zwolniony dochód nie uzyskał takiego zwolnienia.

Jeżeli poza dochodami z tytułu pracy najemnej wykonywanej i opodatkowanej we Włoszech, osiągnie Pani inne dochody podlegające opodatkowaniu w Polsce, zastosowanie w przedmiotowej sprawie znajdzie reguła wyrażona w treści art. 27 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którą, jeżeli podatnik oprócz dochodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym osiąga również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych - podatek określa się w następujący sposób :

  • do dochodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym dodaje się dochody zwolnione od tego podatku i od sumy tych dochodów oblicza się podatek według skali określonej w ust. 1 ustala się stopę procentową tego podatku do tak obliczonej sumy dochodów,
  • ustaloną zgodnie z pkt 2 stopę procentową stosuje się do dochodu podlegającegoopodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Zatem, mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny wynikający z Pani pism oraz przywołany stan prawny, osiągane dochody z pracy wykonywanej na terytorium Włoch będą podlegać opodatkowaniu w tym państwie, w związku z czym w Polsce dochód ten będzie zwolniony z opodatkowania a na Pani nie będzie ciążył obowiązek złożenia zeznania podatkowego za 2004 rok, pod warunkiem, że za wskazany rok podatkowy nie osiągnie Pani innych dochodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Brak innych źródeł przychodów w Polsce i uzyskanie wyłącznie dochodu z pracy we Włoszech, zwolnionego od podatku dochodowego w Polsce na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania - nie powoduje potrzeby uwzględniania dochodu z pracy za granicą dla ustalenia stopy procentowej podatku do dochodu opodatkowanego, bowiem taki dochód nie wystąpił. Przy metodzie wyłączenia z progresją dochód uzyskany za granicą miałby jedynie wpływ na wysokość podatku należnego od dochodów uzyskanych w Polsce. Tym samym w przypadku Pani, gdy wynagrodzenie z pracy we Włoszech jest jedynym dochodem, nie ma obowiązku składania również zeznania rocznego, o którym mowa w art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Powyższe dotyczy również rozliczenia podatku dochodowego za 2005 rok.

Reasumując tutejszy urząd skarbowy uznaje za prawidłowe stanowisko Pani w tej sprawie i orzeka jak w sentencji niniejszego postanowienia.Niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanuprawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.

Niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla Podatnika, wiąże natomiast właściwe organy podatkowei organy kontroli skarbowej - do czasu zmiany lub uchylenia. Interpretacja traci moc w momenciezmiany stanu prawnego.Na niniejsze postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Olsztynie wniesione zapośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego w Olecku w terminie 7 dni od daty doręczeniapostanowienia (art. 236 § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej).Według art. 222 Ordynacji podatkowej zażalenie powinno zawierać zarzuty przeciw postanowieniu,określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia oraz wskazywać dowodyuzasadniające to żądanie. Według art. 169 Ordynacji podatkowej Podatnik jest obowiązany douiszczenia opłaty skarbowej na zażaleniu.


Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika