Czy Gmina sprzedając nieruchomość gruntową niezabudowaną w celu poprawienia warunków zagospodarowania (...)

Dla celów podatku dochodowego środkami trwałymi są, podlegające amortyzacji, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompleksowe i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do użytkowania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębna własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

• o przewidywanym okresie użytkowania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą, albo oddane do używania na podstawie najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dowodem potwierdzającym fakt nabycia darowanego środka trwałego będzie umowa darowizny. Umowa darowizny w formie oświadczenia darczyńcy powinna mieć formę aktu notarialnego - zgodnie z art. 890 § 1 Kodeksu cywilnego (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 ze zm.).

Zasady prawidłowej wyceny, ewidencji jak też prawidłowego naliczania odpisów amortyzacyjnych środków trwałych nabytych w drodze darowizny zostały określone przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Prawidłowa wycena środka trwałego nabytego w drodze darowizny pozwoli na ustalenie jego wartości początkowej i naliczenie od tej wartości odpisów amortyzacyjnych. Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z art. 22 h - 22 m, gdy wartość początkowa środka trwałego w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 3.500 zł.

Przepisy podatkowe określają, iż w celu wyceny środków trwałych należy ustalić ich wartość początkową, którą w przypadku nabycia w drodze darowizny lub inny nieodpłatny sposób - stanowi ich wartość rynkowa z dnia nabycia, chyba, że umowa darowizny określa tę wartość w niższej wysokości.

Zasady ustalania wartości rynkowej określa art. 19 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W przypadku nieruchomości, jeżeli tylko część nieruchomości , w tym budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego, jest wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej ? odpisów amortyzacyjnych dokonuje się w wysokości ustalonej od wartości początkowej nieruchomości, budynku lub lokalu odpowiadającej stosunkowi powierzchni użytkowej wykorzystywanej do prowadzenia działalności gospodarczej, do ogólnej powierzchni użytkowej tej nieruchomości, budynku lub lokalu.

Podatnicy mogą ustalić wartość początkową budynków mieszkalnych lub lokali mieszkalnych, użytkowanych przez właściciela na cele prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, przyjmując w każdym roku podatkowym wartość stanowiącą iloczyn metrów kwadratowych używanej przez właściciela powierzchni użytkowej tego budynku lub lokalu i kwoty 988 zł, przy czym za powierzchnię użytkową uważa się powierzchnię przyjętą dla celów podatku od nieruchomości.

W przypadku ustalenia wartości początkowej lokalu mieszkalnego dla celów amortyzacji jako iloczynu powierzchni użytkowej i kwoty 988 zł , na podatniku nie ciąży obowiązek prowadzenia ewidencji środków trwałych. Odpisów dokonuje się, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym wprowadzono środek trwały. Zakończenie następuje z końcem miesiąca w którym:

• zrównają się sumy odpisów amortyzacyjnych z wartością początkową,
• postawiono środek lub wartość w stan likwidacji,
• zbyto,
• stwierdzono niedobór.

Do kosztów uzyskania przychodów można zaliczyć tylko odpisy amortyzacyjne liczone od wartości środka trwałego nie przekraczającej równowartości w złotych 20.000 euro. W trakcie użytkowania środek trwały może być remontowany lub ulepszany.

Niezwykle istotne na gruncie podatku dochodowego jest zróżnicowanie pomiędzy ?ulepszeniem? a ?remontem?. W pierwszym przypadku ( ulepszenie ), wydatek może być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów jedynie poprzez odpisy amortyzacyjne, gdyż przepisy art. 23 ust. 1 pkt 1 c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowią, że wydatki poniesione przez podatnika na ulepszenie środka trwałego, które zgodnie z odrębnymi przepisami powiększają wartość tego środka stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych ? nie są uznawane za koszt uzyskania przychodu.

W drugim przypadku (remont), poniesione nakłady zwiększają koszty bezpośrednio.

Pojęcie ?ulepszania środków trwałych? nie zostało jednak nigdzie w przepisach ustawowych zdefiniowane. Określono jednakże, iż może ono nastąpić w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji środka trwałego. Dany środek trwały uznaje się za ulepszony, jeżeli suma wydatków poniesionych na przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza kwotę ?3.500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej środka trwałego w stosunku do tej wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania. Pojęcie wzrostu wartości użytkowej jest również pojęciem nieokreślonym dokładnie w ustawie. Wzrost wartości użytkowej może być mierzony w szczególności :

1. okresem używania środków trwałych,
2. zdolnością wytwórczą środków trwałych,
3. jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych,
4. kosztami eksploatacji środków trwałych.

Do wydatków na ulepszenie środków trwałych zalicza się wydatki na ich :

• przebudowę, czyli zmianę (poprawienie) istniejącego stanu środków trwałych na inny,
• rozbudowę, tj. powiększenie ( rozszerzenie ) składników majątkowych, w szczególności budynków i budowli, linii technologicznych itp.,
• adaptację, tj. przystosowanie (przerobienie) składnika majątkowego do wykorzystania go w innym celu niż było jego pierwotne przeznaczenie albo nadanie temu składnikowi nowych cech użytkowych,
• rekonstrukcję, tj. odtworzenie ( odbudowanie ) zużytych całkowicie lub częściowo składników majątkowych,
• modernizację, tj. unowocześnienie środków trwałych.

Remontem natomiast, są wszystkie czynności, które służą przywrócenie pierwotnego stanu technicznego i użytkowego budynku czy lokalu. Naczelny Sąd Administracyjny tak określił ? remont? w jednym z orzeczeń:

?Istotą remontu jest wykonanie prac przywracających pierwotny stan techniczny i użytkowy środka trwałego, nie zwiększających jego wartości początkowej, stanowiącej podstawę dokonania odpisów amortyzacyjnych (...)'.

Wydatki na remont mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów pod warunkiem, że efektem wykonanych prac nie jest zwiększenie wartości technicznej, użytkowej, a w konsekwencji ? wartości początkowej środka trwałego, stanowiącej podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych. Kolejną istotną cechą remontu jest to, że następuje on w toku eksploatacji środka trwałego przez podatnika i jest wynikiem tej eksploatacji ( zużycia ).

Wszelkie inne prace należy traktować już jak ?ulepszenia? budynku ( lokalu ).

Kierując się wskazanymi wyżej przesłankami, zdaniem Naczelnika tutejszego Urzędu Skarbowego, wszystkie wydatki związane jak Pan sam nazwał z rozbudową sklepu spożywczo ? przemysłowego, tzn. projekty, uzgodnienia , pozwolenia, mapki, materiały budowlane, robocizna, usługi sprzętowe, których suma ( w danym roku podatkowym) przekroczy kwotę : 3.500 zł i wydatki te podniosą wartość techniczną i użytkową środka trwałego, nadadzą temu środkowi innych cech użytkowych ? stanowiły będą jego ulepszenie. Wydatki te będą zaliczane do kosztów uzyskania przychodów jedynie poprzez odpisy amortyzacyjne.