Spółka ponosiła wydatki związane z adaptacją wynajmowanego lokalu dla potrzeb prowadzonej działalności (...)
Spółka ponosiła wydatki związane z adaptacją wynajmowanego lokalu dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Strony umowy najmu uzgodniły, że niektóre wydatki związane z adaptacją lokalu zostaną zwrócone spółce w formie kompensaty polegającej na zwolnieniu spółki z obowiązku wpłaty miesięcznego czynszu do wysokości kwoty poniesionych wydatków.
Pytanie spółki:
Czy wydatki te (które częściowo zostaną zwrócone) można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w momencie ich poniesienia do wysokości wartości czynszu za ten miesiąc, czy też wydatki te zaliczyć do inwestycji w obcym środku trwałym i dokonywać odliczenia poprzez odpisy amortyzacyjne?
Istotą remontu jest wykonanie prac przywracających pierwotny stan techniczny i użytkowy środka trwałego, niezwiększający jego wartości początkowej. Remont przeprowadzany jest w toku eksploatacji środka trwałego i jest wynikiem tej eksploatacji. Wydatki poniesione na remont bez względu na ich wysokość stanowią koszt uzyskania przychodu. Stosownie natomiast do treści art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. c ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 tej ustawy powiększają wartość środków trwałych, stanowiąca podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych. Zgodnie natomiast z treścią powołanego art. 22 ust. 17 jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1, 3-9 i 11-15, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3.500 zł.
Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3.500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.
W myśl uregulowań art. 22a ust. 2 pkt 1 ustawy, amortyzacji podlegają również przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych. Ich wycena dokonywana jest przy zachowaniu zasad określonych w art. 22g ust. 7 powołanej ustawy.
Z sytuacji przedstawionej w piśmie wynika, że przedmiotowe prace dokonywane były w celu uczynienia lokalu zdatnego do używania dla potrzeb Spółki i prowadzone były w okresie przed przyjęciem go do używania, a nakłady ponoszone przez Spółkę w celu zaadoptowania lokalu dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej wykraczają poza zakres obowiązków spoczywających na dzierżawcy lokalu. Ich zakres wpływa na ulepszenie lokalu w konsekwencji czego poniesione nakłady winny być potraktowane jako inwestycje w obcych środkach trwałych podlegające odpisom amortyzacyjnych na zasadach określonych w przepisach art. 22j ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że część wydatków poniesionych na inwestycje w obcych środkach trwałych zostaną zwrócone Spółce w formie kompensaty w zamian za niezapłacenie należnego czynszu, zatem zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 2 kwoty otrzymane jako zwrot wydatków na wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych od których dokonuje się odpisów amortyzacyjnych nie będą stanowiły przychodu z działalności gospodarczej. Natomiast, zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 45 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia środków trwałych, dokonywanych według zasad określonych w art. 22a-22o, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie tych środków we własnym zakresie, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym, albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie.