Dotyczy dokumentów uprawniających do odliczenia od dochodu kwot dokonanych w roku podatkowym zwrotów (...)
Dotyczy dokumentów uprawniających do odliczenia od dochodu kwot dokonanych w roku podatkowym zwrotów podranych świadczeń, które uprzednio zwiększały dochód podlegający opodatkowaniu.
stwierdzam, że:
stanowisko przedstawione w tym wniosku dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych jest prawidłowe w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego.
UZASADNIENIE
Pani pismem z dnia 22.05.2006 r. - uzupełnionym w dniu 07.07.2006 r. i 12.07.2006 r. wystąpiła do Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Gdańsku z wnioskiem o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.
Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że w 2005 roku firma wypowiedziała Pani umowę o pracę i wypłaciła odszkodowanie wynikające z Ponadzakładowego Układu Zbiorowego oraz odszkodowanie za skrócony okres wypowiedzenia. Od dokonanych wypłat płatnik pobrał podatek dochodowy od osób fizycznych.
W dniu 8 marca 2006 roku wyrokiem sądu została Pani przywrócona do pracy. W związku z powyższym dokona Pani zwrotu odszkodowania łącznie z podatkiem.
W złożonym wniosku zadano pytanie: jakie dokumenty są niezbędne, aby w zeznaniu podatkowym wykazać zwrot niesłusznie pobranych świadczeń.
Pani uważa, że niezbędnym dokumentem jest potwierdzenie dokonania wpłat kwot niesłusznie pobranych świadczeń do pracodawcy.
Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity Dz. U. Nr 14, poz. 176 z późniejszymi zmianami) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Stosownie do zapisu art. 11 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz.U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zmianami) rokiem podatkowym jest rok kalendarzowy, chyba że ustawa podatkowa stanowi inaczej. Cytowana ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji roku podatkowego.
Jak stanowi przepis zawarty w art. 26 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity Dz.U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późniejszymi zmianami) podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 3 i art. 28-30 oraz art. 30a-30c, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust 1 i 2 lub art. 25, po odliczeniu kwot: dokonanych w roku podatkowym zwrotów nienależnie pobranych świadczeń, które uprzednio zwiększały dochód podlegający opodatkowaniu, w kwotach uwzględniających pobrany podatek dochodowy, jeżeli zwroty te nie zostały potrącone przez płatnika.
W myśl przepisu art. 26 ust. 7 ustawy z dnia 26 lica 1991 roku wysokość wydatków na cele określone w ust. 1 ustala się na podstawie dokumentów stwierdzających ich poniesienie. Jednakże w przypadku odliczeń, o których mowa w ust. 1:
- pkt 6a, odliczenie stosuje się, jeżeli wysokość wydatków została udokumentowana fakturą w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług,
- pkt. 9, odliczenie stosuje się, jeżeli wysokość darowizny jest udokumentowana dowodem wpłaty na rachunek bankowy obdarowanego, a w przypadku darowizny innej niż pieniężna - dokumentem, z którego wynika wartość tej darowizny, oraz oświadczeniem obdarowanego o jej przyjęciu.
Mając na uwadze powyższe wydatek poniesiony z tytułu zwrotu nienależnie pobranych świadczeń, które uprzednio podlegały opodatkowaniu powinien być udokumentowany. Odnoszący się do niego przepis art. 26 ust. 7 stanowi, że wielkość wydatków ustala się na podstawie dokumentów stwierdzających ich poniesienie. Przepis nie nakazuje szczególnej formy udokumentowania poniesionych wydatków. Zatem dowodem poniesienia wydatków może być potwierdzenie dokonania wypłaty kwoty do pracodawcy.
Zatem przedstawione stanowisko we wniosku jest prawidłowe.