Czy wartość początkową środków trwałych należy korygować o różnice kursowe naliczone, czy (...)

Czy wartość początkową środków trwałych należy korygować o różnice kursowe naliczone, czy wyłącznie o różnice kursowe zrealizowane?

W dniu 23 maja 2006r. Spółka złożyła wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskująca w 2005 roku zakończyła budowę środków trwałych, częściowo pochodzących z WNT. Na dzień przyjęcia środków trwałych do użytkowania na wartość środków trwałych odniesiono zarówno zrealizowane różnice kursowe jak i niezrealizowane różnice kursowe, zgodnie z art. 16g ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W związku z faktem, iż różnice kursowe miały charakter dodatni (kurs po jakim dokonano zarachowania kosztu inwestycji był wyższy niż kurs z dnia przyjęcia środka trwałego), dokonano obniżenia wartości początkowej środka trwałego.

Porady prawne

W związku z powyższym, zrodziła się wątpliwość, czy wartość środków trwałych należy korygować o różnice kursowe naliczone, czy wyłącznie o różnice kursowe zrealizowane ?

Zdaniem Wnioskującej, zgodnie z art. 16g ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, cenę nabycia środka trwałego lub koszt jego wytworzenia koryguje się o różnice kursowe naliczone do dnia przekazania danego środka trwałego do użytkowania. Zatem - w opinii Spółki - postąpiła Ona prawidłowo, korygując wartość środków trwałych o różnice kursowe naliczone do dnia oddania środka trwałego do użytkowania.

Ustosunkowując się do przedstawionej powyżej kwestii, stwierdza się co następuje:

Stosownie do przepisu art. 16g ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity: Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-14, uważa się w razie wytworzenia we własnym zakresie koszt wytworzenia.

Z kolei art. 16g ust. 4 ustawy podatkowej reguluje, iż za koszt wytworzenia uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi, i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się: kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.

Natomiast przepis art. 16g ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym cenę nabycia, o której mowa w ust. 3, oraz koszt wytworzenia, o którym mowa w ust. 4, koryguje się o różnice kursowe, naliczone do dnia przekazania do używania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, zobowiązuje do dokonania korekty kosztu wytworzenia o różnice kursowe naliczone do dnia przekazania składnika majątkowego do używania.

Organ podatkowy wskazuje jednocześnie, iż terminy 'naliczony' i 'zrealizowany' nie zostały zdefiniowane w przepisach podatkowych.

Z uwagi na powyższe koniecznym jest dokonanie wykładni gramatycznej przedmiotowego pojęcia. Zgodnie z Nowym Słownikiem Języka Polskiego, PWN, Warszawa, 2003, 'naliczyć', 'naliczać' to 'licząc dojść do pewnej liczby; policzyć, obliczyć', zaś 'zrealizować' to 'wykonać to, co się zamierzyło, zaplanowało, wprowadzić coś w czyn, w życie; urzeczywistnić, spełnić, ziścić'.

Podatkowe różnice kursowe - co do zasady - powstają jedynie w związku ze spłatą przez podatnika, zobowiązań wyrażonych w walucie obcej.

Stosownie do art. 15 ust. 1 zdanie drugie i trzecie ustawy podatkowej, koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursów średnich ogłaszanych przez Narodowy Bank Polski z dnia poniesienia kosztu. Jeżeli koszty wyrażone są w walutach obcych, a między dniem ich zarachowania i dniem zapłaty występują różne kursy walut, koszty te odpowiednio podwyższa się lub obniża o różnice wynikające z zastosowania kursu sprzedaży walut z dnia zapłaty, ustalonego przez bank, z którego usług korzystał ponoszący koszt, oraz z zastosowania kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia zarachowania kosztów.

Z kolei art. 15 ust. 1a ustawy stanowi, iż koszty z tytułu różnic kursowych od własnych środków lub wartości pieniężnych w walutach obcych ustala się jako różnicę między wartością tych środków obliczoną przy zastosowaniu kursu sprzedaży walut z dnia faktycznej zapłaty oraz kursu kupna walut z dnia ich otrzymania albo kursu sprzedaży z dnia nabycia walut, ogłaszanego odpowiednio przez bank, z którego usług korzystał podatnik.

Zwrócić jednak należy uwagę na fakt, iż regulacje te dotyczą bezpośredniego obniżenia lub podwyższenia kosztów uzyskania przychodów, spowodowanego zmianami kursu walut obcych.

Tymczasem wydatki na wytworzenie składników majątku, podlegających amortyzacji podatkowej, nie generują kosztu podatkowego.

Zgodnie bowiem z przepisem art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) - tj. gruntów lub praw wieczystego użytkowania gruntów - środków trwałych (...).

Z treści art. 15 ust. 6 ustawy podatkowej wynika bowiem, iż kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Organ podatkowy pragnie podkreślić, iż problematyki ustalania naliczonych różnic kursowych, o których mowa w przepisie art. 16g ust. 5 ustawy podatkowej, nie należy rozpatrywać w łączności z regulacjami art. 15 ust. 1 i ust. 1a ustawy, bowiem celem tych pierwszych nie jest bezpośrednie kształtowanie wysokości kosztów podatkowych, ale precyzyjne określenie wartości początkowej składnika majątku podatnika, na moment, w którym zostaje wprowadzony do ewidencji i oddany do używania.

Ponadto, wskazuje się, iż ustawodawca - w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - nie odnosi się do sposobu obliczania naliczonych różnic kursowych, korygujących koszt wytworzenia. W takiej zatem sytuacji, do Wnioskodawcy należy wybór sposobu ustalenia różnic kursowych, o których mowa w przepisie art. 16g ust. 5 ustawy podatkowej, z zastrzeżeniem, iż nie będzie on naruszał obowiązującego systemu prawnego.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskująca na dzień przejęcia środka trwałego do używania dokonała korekty wartości początkowej tego środka trwałego o różnice kursowe naliczone do dnia oddania środka trwałego do użytkowania.

W opinii organu podatkowego działanie Wnioskującej uznać należy za prawidłowe. Bowiem, różnice kursowe naliczone w okresie do dnia oddania do używania środka trwałego, zgodnie z art. 16g ust. 5 ustawy, kształtują wartość wydatków poniesionych na wytworzenie środka trwałego, wpływając jednocześnie na jego wartość początkową.

Natomiast różnice kursowe, zrealizowane po dniu przekazania środka trwałego do używania, odnoszone powinny być w całości bezpośrednio w koszty podatkowe Podatnika, odpowiednio poprzez ich powiększenie albo pomniejszenie, zgodnie z art. 15 ust. 1 i ust. 1a ustawy podatkowej. Jednocześnie organ podatkowy pragnie wskazać, iż Wnioskodawca nie będzie mógł zaliczyć bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów różnic kursowych naliczonych do dnia oddania środka trwałego do używania, które to różnice zostały uwzględnione w wartości początkowej wytworzonego środka trwałego.

Przedmiotowa interpretacja co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskującą i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.


Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika