Spólka zwróciła się z zapytaniem, czy koszty prowizji bankowej i odsetek można zaliczyć do kosztów (...)

Wnioskująca poinformowała, iż podjęła decyzję o zmodernizowaniu parku maszynowego, w związku z czym postanowiła zakupić nowe środki trwałe, które nie zostały jeszcze oddane do użytkowania.

Kontrahent, za zakupione przez Spółkę środki trwałe wystawił fakturę, która obejmowała wartość netto oraz naliczony od wartości netto podatek VAT.

Wnioskująca podnosi, iż nie mając własnych środków pieniężnych na realizację swoich zamierzeń skorzystała z kredytów bankowych.

Zaciągnięte zostały dwa kredyty:

- pierwszy (określony w umowie kredytowej jako inwestycyjny) - na zapłatę kwoty netto wynikającej z faktury otrzymanej od kontrahenta za zakupione środki trwałe,

- drugi (określony w umowie kredytowej jako obrotowy) - na podatek VAT naliczony wykazany na tej samej fakturze.

Spółka nadmienia, iż z kredytu obrotowego dokonała częściowej zapłaty faktury za nabyte środki trwałe. Zapłacona kwota odpowiadała dokładnie podatkowi VAT naliczonemu wykazanemu na fakturze. Wnioskująca wskazuje, iż od zaciągniętych kredytów bank pobiera prowizje i odsetki.

Wnioskująca zwróciła się z zapytaniem, czy koszty prowizji bankowej i odsetek można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu, czy należy zaliczyć je do kosztów nabycia środków trwałych?

Wnioskująca wskazuje, iż pobrane przez bank prowizje i odsetki od kredytu obrotowego zalicza do kosztów uzyskania przychodu, ponieważ zaciągnięty kredyt służy sfinansowaniu podatku VAT, nie dotyczy bezpośrednio nabycia środków trwałych.

Ustosunkowując się do przedstawionych powyżej kwestii, stwierdza się co następuje:

Zgodnie z regulacją art. 16g ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity: Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-14, uważa się w razie odpłatnego nabycia cenę ich nabycia.

Jednocześnie, stosownie do przepisu art. 16g ust. 3 ustawy podatkowej, za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

Wskazać należy, iż przywołany przepis art. 16g ust. 3 ustawy, za cenę nabycia środka trwałego uznaje kwotę należną zbywcy, którą następnie nakazuje odpowiednio powiększyć oraz pomniejszyć, aby doprowadzić do ustalenia wartości początkowej środka trwałego, która na moment oddania go używania odzwierciedlać będzie nakłady, jakie poniósł przedsiębiorca w związku z jego odpłatnym nabyciem, albowiem po oddaniu środka trwałego do używania jego wartość początkowa nie podlega korektom.

W tym miejscu organ podatkowy podkreśla, iż za cenę nabycia środka trwałego, tj. za kwotę należną zbywcy uznać należy kwotę przysługującą zbywcy, należącą się zbywcy, której uiszczenia zbywca może się domagać.

W przedstawionym stanie faktycznym zbywca środka trwałego może domagać się uiszczenia przez nabywcę (Spółka) całości kwoty uwidocznionej na wystawionej fakturze VAT, tj. kwoty obejmującej zarówno wartość netto, jak również podatek od towarów i usług, czyli cenę nabycia środka trwałego w rozumieniu art. 16g ust. 3 ustawy podatkowej.

Wskazać należy, iż tak ustalona cena nabycia (kwota należna zbywcy) w pierwszej kolejności podlega powiększeniu m. in. o związane z zakupem, naliczone do dnia oddania środka trwałego do używania odsetki i prowizje.

Wobec faktu, iż ceną nabycia środka trwałego jest kwota należna zbywcy, obejmująca wartość netto i podatek od towarów i usług, winna ona być powiększona o związane z zakupem prowizje i odsetki dotyczące całej ceny nabycia (kwoty należnej zbywcy).

Wobec faktu, iż elementem ceny nabycia jest uwidoczniony na fakturze podatek od towarów i usług, odsetki i prowizje od kredytu zaciągniętego na sfinansowanie tego elementu ceny nabycia środka trwałego (kwoty należnej zbywcy), naliczone do dnia oddania tego środka trwałego, powiększają jego cenę nabycia, a w konsekwencji wartość początkową.

Gdyby uznać, iż podatek od towarów i usług nie stanowi elementu kwoty należnej zbywcy (ceny nabycia środka trwałego), skutkiem czego wydatki związane z jego uiszczeniem nie mają związku z nabyciem środka trwałego, część przepisu art. 16g ust. 3 ustawy podatkowej, stanowiąca o pomniejszaniu ceny nabycia o podatek od towarów i usług, nie znajdowałaby zastosowania, co kłóciłoby się w sposób ewidentny z koncepcją racjonalnego prawodawcy.

Podnieść dodatkowo należy, iż o tym, że naliczony podatek od towarów i usług jest elementem ceny nabycia (kwoty należnej zbywcy), skutkiem czego prowizje i odsetki od kredytu zaciągniętego na jego sfinansowanie, naliczone do dnia oddania środka trwałego do używania zwiększają cenę nabycia, świadczy dyspozycja przepisu art. 16g ust. 3 ustawy podatkowej, wykluczająca możliwość pomniejszenia ceny nabycia, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Przedmiotowa interpretacja co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskującą i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.