Czy przyjmując samochód na stan środków trwałych, w wyniku wykonania wyroku sądowego, Spółka (...)

Z uwagi na wady pojazdu, klient złożył oświadczenie o odstąpieniu od umowy i w tym zakresie skierował sprawę na drogę postępowania sądowego. Wyrokiem z dnia 24.05.2005 r. sąd zasądził od Spółki na rzecz klienta należność, w której zawarta jest między innymi kwota pierwotnej ceny samochodu, tj. 33.500,00 zł wraz z ustawowymi odsetkami z jednoczesnym wydaniem przez klienta samochodu marki fiat punto. Instancja odwoławcza utrzymała wyrok pierwszej instancji w mocy, oddalając złożoną przez Spółkę apelację. Na przełomie maja i czerwca 2006 r. klient zwrócił samochód a firma wypłaciła zasądzone należności, w tym cenę samochodu z odsetkami. Zwrócony samochód przedstawia obecnie wartość ok. 5?6 tys. zł.

W związku z powyższym, Spółka zwróciła się z zapytaniem dotyczącym sposobu przyjęcia samochodu na stan firmy oraz jego zaksięgowania. W piśmie z dnia 4.10.2006 r. Spółka poinformowała, iż (cyt.) ?cofa złożony wniosek w zakresie przyjęcia samochodu na stan firmy, tj. jak podano w uzasadnieniu wniosku z dnia 18.09.2006 r., na stan środków trwałych w budowie.?

Spółka wyjaśniła, iż sformułowanie ?przyjęcie samochodu na stan firmy? oznacza przyjęcie samochodu fiat punto na stan środków trwałych w budowie w wartości 5.000,00 zł, wycenionej przez komisję na podstawie protokołu przyjęcia. Samochód został przyjęty na stan środków trwałych w budowie, ponieważ obecnie nie nadaje się do użytku i konieczne jest najpierw przeprowadzenie gruntownego remontu, po dokonaniu usprawnienia, pojazd zostanie przyjęty na stan środków trwałych firmy. Jednocześnie wartość samochodu w kwocie 5.000,00 zł zaliczona została do pozostałych przychodów operacyjnych podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

W opinii Spółki, samochód winien być przyjęty według wartości rynkowej, tj. 5?6 tys. zł według protokołu wyceny oraz prawomocnego wyroku sądu. Pod pojęciem wartości rynkowej Wnioskodawca, jak wyjaśnił, rozumie wartość, za którą w dniu przyjęcia, czyli 31.05.2006 r., możliwe jest zbycie przedmiotowego samochodu przy uwzględnieniu czasu oraz zużycia eksploatacyjnego. Wartość ta została przez komisję ustalona na 5.000,00 zł, czego dowodzi protokół załączony do uzupełnienia wniosku.

W piśmie z dnia 4.10.2006 r. Wnioskodawca poinformował, iż z uwagi na zmianę decyzji o charakterze użytkowania przedmiotowego samochodu, zdecydował na podstawie prawomocnego wyroku sądu przyjąć go jako towar handlowy, który po usprawnieniu będzie przedmiotem dalszej odsprzedaży.

Ustosunkowując się do przedstawionej powyżej kwestii, stwierdza się co następuje:

Stosownie do przepisu art. 12 ust.

3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity: Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Powyższy przepis znajdzie zastosowanie w niniejszej sprawie, bowiem na mocy wyroku sądu pierwszej instancji z dnia 24.05.2005 r., który został utrzymany w mocy przez wyrok instancji odwoławczej, Spółka została zobowiązana do zapłaty kwoty obejmującej wartość samochodu wraz z odsetkami; jednocześnie sąd nakazał klientowi Spółki zwrot na Jej rzecz przedmiotowego samochodu. Wyrok sądu został wykonany na przełomie maja i czerwca 2006 r. Ze stanu faktycznego opisanego we wniosku wynika, iż przedmiotowy samochód został sprzedany w lipcu 1997 r. za kwotę 33.500,00 zł, którą to kwotę Spółka ujęła w przychodach podlegających opodatkowaniu.

Organ podatkowy zauważa, iż w wykonaniu wyroku sądu, strony zwróciły sobie wartość świadczeń, związanych z umową sprzedaży samochodu. Abstrahując od skutków cywilnych, jaki zrodziło wykonanie tego wyroku, stwierdzić należy, iż na gruncie prawa podatkowego, sytuacja zwrotu na rzecz Spółki towaru, który uprzednio sprzedała, stanowi zwrot tego towaru, co na mocy przepisu art. 12 ust. 3 ustawy skutkuje zmniejszeniem przychodu. Zdaniem organu podatkowego, w celu prawidłowego zastosowania powołanego wyżej przepisu, Spółka winna obniżyć kwotę przychodu o wartość zwróconego samochodu, ustaloną według jego ceny z daty sprzedaży, która miała miejsce w lipcu 1997 r. Przyjęcie odmiennej wykładni powołanego przepisu, poprzez uznanie, iż wartość samochodu winna zostać obliczona według daty jego zwrotu, przeczyłoby, w ocenie organu podatkowego, ratio legis tego przepisu. Wolą ustawodawcy było bowiem uznanie, iż wartość zwróconych towarów nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym, a skutek tego rodzaju można osiągnąć, tylko wówczas, gdy przychody podatkowe zostaną skorygowane o tę wartość, która uprzednio, po dokonaniu umowy sprzedaży, dostawy itp., wpłynęła na wzrost tych przychodów.

Konsekwencją powyższego jest oczywiście odpowiednia korekta kosztów uzyskania przychodów, poprzez wyłącznie z nich wydatków, które Spółka poniosła w związku ze sprzedażą samochodu, w celu osiągnięcia przychodu z tej transakcji. Stosownie bowiem do przepisu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Oznacza to, że wydatkiem podatkowym może być każdy taki wydatek, którego poniesienie służyło ? lub potencjalnie mogło służyć ? osiąganiu przychodu. W przedmiotowej sprawie mamy natomiast do czynienia z sytuacją, w której Podatnik winien ? jak wykazano powyżej ? dokonać umniejszenia przychodów podatkowych. Tym samym, te wydatki, które poniosła Spółka, a które przyczyniły się do powstania przychodu ze sprzedaży samochodu, w momencie korekty przychodów, tracą walor kosztów podatkowych.

Konsekwentnie do wszystkich powyższych uwag, poczynionych w oparciu o przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tutejszy organ podatkowy stwierdza, iż fakt, że Spółka w dacie przyjęcia przedmiotowego samochodu, rozpoznała przychód podatkowy w wysokości obecnej wartości rynkowej tego samochodu, tj. w kwocie 5.000,00 zł ? jest nieprawidłowy, jako niezgodny z powołanymi w niniejszym postanowieniu przepisami prawa podatkowego. Skutki podatkowe zwrotu samochodu zostały wyczerpująco opisane powyżej.

W odniesieniu do decyzji Spółki o przyjęciu samochodu jako towaru handlowego, który po usprawnieniu będzie przedmiotem dalszej odsprzedaży, organ podatkowy stwierdza, iż nie istnieją żadne ku temu przeszkody prawne, zaś samo uznanie owego samochodu za towar handlowy nie wywołuje żadnych skutków podatkowych.

Tutejszy organ podatkowy informuje, iż odpowiedzi na pytania Spółki dotyczące zakwalifikowania należności wypłaconej przez Nią na rzecz klienta w wykonaniu wyroku sądu do kosztów niestanowiących kosztów uzyskania przychodów oraz potwierdzenia, że w przypadku uzyskania rekompensaty w drodze regresu od dostawcy wadliwego samochodu, uzyskana kwota nie będzie stanowić przychodu podatkowego ? zostaną udzielone w odrębnym postanowieniu.

Przedmiotowa interpretacja co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.