Czy otrzymane dywidendy z tytułu udziału w zyskach osób prawnych, będące przychodem, o którym mowa (...)
Czy otrzymane dywidendy z tytułu udziału w zyskach osób prawnych, będące przychodem, o którym mowa w art. 23 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych, stanowią przychód w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy, i w związku z tym, czy uwzględnia się te dywidendy do obliczenia limitu kosztów reprezentacji i reklamy, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy?
Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług finansowych, polegających na zarządzaniu aktywami osób fizycznych, osób prawnych i jednostek organizacyjnych nie posiadających osobowości prawnej. Wnioskodawca posiada także 12.000.000 akcji Spółki X (podmiotu krajowego), z tytułu posiadania których otrzymuje coroczną dywidendę.
Wnioskodawca prosi o wyjaśnienie, czy otrzymane przez Niego dywidendy z tytułu udziału w zyskach osób prawnych, będące przychodem, o którym mowa w art. 23 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (zwanej dalej: Ustawą), stanowią przychód w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 28 Ustawy, i w związku z tym, czy uwzględnia się te dywidendy do obliczenia limitu kosztów reprezentacji i reklamy, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 28 Ustawy?
Zdaniem Spółki, art. 7 ust. 1 Ustawy tworzy ogólną zasadę, stosownie do której przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest przychód bez względu na rodzaj źródeł przychodu, z jakich przychód został osiągnięty.
Bezsprzecznie - jak wskazuje Podatnik - Ustawa nie zawiera legalnej definicji przychodu ? przykładowe wskazanie źródeł przychodów zawiera wyłącznie art. 12 ust. 1 Ustawy.
Zgodnie z art. 15 ust. 1 Ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem typów kosztów wskazanych w art. 16 ust. 1 Ustawy. Można zatem stwierdzić, że generalną zasadą jest zatem możliwość uwzględniania kosztów jako kosztów uzyskania przychodu, zmniejszających podstawę opodatkowania pod warunkiem kumulatywnego spełnienia dwóch przesłanek:
- 1) koszty te zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów oraz
- 2) koszty te nie zostały wymienione w art. 16 ust. 1 Ustawy.
Jedną z kategorii kosztów wskazanych w art. 16 ust. 1 pkt 28 Ustawy, co do których nie ma możliwości zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów, są wydatki związane z reprezentacją i reklamą w części przekraczającej 0,25% przychodów, chyba że reklama prowadzona jest w środkach masowego przekazu lub publicznie w inny sposób. Przepis art. 16 ust. 1 pkt 28 Ustawy zawiera zdaniem Wnioskodawcy następujące normy prawne:
- 1) w części przekraczającej 0,25 % przychodów nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji i reklamy nieprowadzonej w środkach masowego przekazu lub publicznie w inny sposób,
- 2) uważa się za koszty uzyskania przychodów całości kosztów reprezentacji i reklamy pod warunkiem, że reklama była prowadzona w środkach masowego przekazu lub publicznie w inny sposób.
Podstawową kwestią, której potwierdzenia poszukuje Wnioskodawca w drodze niniejszego zapytania, jest podstawa naliczania limitu 0,25% przychodów do kosztów reprezentacji i reklamy prowadzonej w sposób niepubliczny.
Zdaniem Wnioskodawcy, skoro Ustawa nie zawiera legalnej definicji przychodu wskazując jedynie w art. 12 ust. 1 przykładowe źródła przychodów, to zasadne jest przyjęcie, że limit ustanowiony w art. 16 ust. 1 pkt 28 Ustawy odnosi się do wszystkich kategorii przychodów uzyskanych przez osobę prawną w danym roku podatkowym podlegających opodatkowaniu podatkiem od osób prawnych na podstawie Ustawy.
W konsekwencji, dla potrzeb ustalenia kwoty limitu 0,25% przychodów na wydatki związane z reprezentacją i reklamą, winno się uwzględnić między innymi przychody osiągane przez Wnioskodawcę z tytułu otrzymanych dywidend od spółki zależnej.
Ustosunkowując się do przedstawionej powyżej kwestii, stwierdza się co następuje:
Stosownie do przepisu art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity: Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji i reklamy w części przekraczającej 0,25% przychodów, chyba, że reklama prowadzona jest w środkach masowego przekazu lub publicznie w inny sposób. Z przedmiotowego przepisu wynika a contrario, iż za koszt uzyskania przychodów mogą być uznane wydatki na reprezentację i reklamę niemającą charakteru publicznej tylko do wysokości 0,25% przychodów.
Tutejszy organ podatkowy zauważa, że analizowany przepis, określając wysokość limitu, posługuje się pojęciem ?przychodu? nie precyzując zarazem, o jakiego rodzaju przychody chodzi. Wobec tego należy posłużyć się wykładnią systemową wewnętrzną. Regulacje poświęcone przychodom podatkowym zawierają przepisy art. 12, art. 13 i art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
Jednocześnie zgodnie z przepisem art. 7 ust. 3 pkt 2 oraz pkt 3 ustawy podatkowej, przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się przychodów wymienionych w art. 21 i 22, oraz kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w pkt 1 i 2. Niewątpliwie więc dywidendy ? jako ujęte w regulacji art. 22 ustawy podatkowej ? nie mogą być uwzględnione przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania. Sprzecznym z ustawą byłoby więc ujęcie ich w limicie, o którym stanowi się w przepisie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy ? powyższe wpływałoby wszak pośrednio na wysokość dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania. A powtórnie podkreślić należy, iż przychody z tych tytułów oraz koszty ich uzyskania nie mogą wpływać na podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych.
A zatem przez przychód, o którym mowa w przepisie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy podatkowej, należy rozumieć taki przychód, który podlega opodatkowaniu na zasadach ogólnych. W przypadku bowiem otrzymanych środków z tytułu udziału w zyskach osób prawnych w postaci dywidendy, podatek dochodowy ustala się w wysokości 19% uzyskanego przychodu, stosownie do przepisu art. 22 ust. 1 ustawy podatkowej.
Przedmiotowa interpretacja co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.