Skutki podatkowe wzajemnego obciążenia się kosztami pobytu pracowników w drugiej firmie (Podatnik (...)

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskująca jest firmą polską z duńskim kapitałem. Jedynym Jej udziałowcem jest duńska spółka ?X? ApS, która równocześnie jest właścicielką siostrzanej spółki ?Y? A/S z siedzibą w Danii.

Wnioskodawca wskazuje, iż produkuje meble wyłącznie na eksport, sprzedaje je bowiem na rynku duńskim. Jednostka podkreśla, iż Jej największym odbiorcą (ponad 90%) jest spółka ?Y? A/S, z siedzibą w Danii. Spółka ta również produkuje meble, ale przede wszystkim zajmuje się ich sprzedażą.

W ramach zdobywania doświadczenia w tapicerowaniu mebli, Wnioskodawca chce delegować swoich pracowników do siedziby spółki ?Y? A/S, do pracy na hali produkcyjnej. Podróże takie miałyby trwać 1-2 tygodnie, koszty pracy pracowników Spółki w Danii byłyby obliczane na podstawie faktycznie przepracowanych godzin i ustalonej z kontrahentem stawki za jedną godzinę pracy.

Jak wskazuje Wnioskodawca, w obecnej sytuacji, koszty delegacji pracowników duńskich ponosi ?Y? A/S, a koszty delegacji pracowników polskich do Danii ponosi firma polska.

Wydatki, które składają się na koszty delegacji pracowniczych za granicę są następujące:

1) wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę, w związku z oddelegowaniem pracowników do siedziby ?Y? A/S:

- koszty przejazdu do Danii (wynajem samochodu osobowego, bilety kolejowe lub lotnicze),

- koszty paliwa do samochodu,

- koszty diet krajowych i zagranicznych,

- koszty wynagrodzeń za pracę w czasie delegacji.

2) wydatki ponoszone przez ?Y? A/S, w związku z oddelegowaniem pracowników do pracy w Polsce:

- koszty przejazdu z Danii do Polski (wynajem samochodu, koszty paliwa, bilety kolejowe lub lotnicze),

- koszty zakwaterowania (hotele),

- koszty diet pracowniczych,

- koszty wynagrodzenia za pracę wykonywaną w Polsce.

Spółka wskazuje, iż wszystkie koszty obliczone byłyby na podstawie faktycznie poniesionych wydatków, bez uwzględniania dodatkowej marży.

Faktura (zarówno wystawiona przez ?Y? A/S, jak i przez Wnioskodawcę), opiewałyby na faktycznie poniesione koszty utrzymania pracowników duńskich w Polsce i polskich w Danii.

Podatnik wskazuje, iż celem delegowania pracowników w podróż służbową jest zdobywanie przez pracowników doświadczenia (nauka tapicerowania mebli produkowanych do tej pory tylko w Danii ? dla pracowników polskich oraz nauka tapicerowania mebli produkowanych do tej pory tylko w Polsce ? dla pracowników duńskich).

W opinii Jednostki, delegacja taka pozostaje w bezpośrednim związku z przychodem osiąganym przez Spółkę, ponieważ zwiększa umiejętności pracowników, którzy wytwarzają produkty stanowiące w obydwu spółkach podstawowe źródło przychodów.

Spółka uznaje ponoszenie kosztów pracy pracowników duńskich w Polsce za bezpośredni koszt uzyskania przychodów, traktując ich pracę jako szkolenie Jej pracowników w doskonaleniu umiejętności tapicerskich.

Jak wskazuje Wnioskodawca, istotą problemu, o interpretację którego On wnioskuje, jest fakt wzajemnego obciążenia się kosztami pobytu pracowników w drugiej firmie (Podatnik płaciłby za pobyt pracowników duńskich w Polsce, a spółka ?Y? A/S płaciłaby za pobyt pracowników polskich w siedzibie duńskiej firmy).

W opinii Podatnika, usługa dostarczenia (oddelegowania) personelu będzie stanowiła przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Równocześnie Wnioskodawca uważa, iż spółka ?Y? A/S może wystawić podobne faktury za pracę Duńczyków w Polsce, w Jego siedzibie. Faktury będą stanowiły u Podatnika koszty uzyskania przychodów.

Ustosunkowując się do przedstawionej powyżej kwestii, stwierdza się co następuje:

W podaniu z dnia 26.03.2007r. Wnioskodawca informuje, iż Wnioskująca jest firmą polską z duńskim kapitałem. Jedynym Jej udziałowcem jest duńska spółka ?X? ApS, która równocześnie jest właścicielką siostrzanej spółki ?Y? A/S z siedzibą w Danii.

W tym stanie rzeczy uznać należy, iż opisane przez Wnioskodawcę transakcje gospodarcze zostaną przeprowadzone pomiędzy firmami, których jedynym właścicielem jest ten sam podmiot.

Wobec powyższego, tutejszy organ podatkowy nadmienia, iż Wnioskujący winien dokonać analizy planowanych operacji gospodarczych z siostrzaną spółką z siedzibą w Danii również w kontekście przepisów regulujących podatkowe zasady rozliczania się podmiotów powiązanych (art. 9a, art. 11 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych - tekst jednolity: Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm. oraz rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 10 października 1997r. w sprawie sposobu i trybu określania dochodów podatników w drodze oszacowania cen w transakcjach dokonywanych przez tych podatników - Dz. U. nr 128, poz. 833 ze zm.).

Wskazać bowiem należy, iż jeżeli w wyniku powiązań zostaną ustalone warunki różniące się od warunków, które ustaliłyby między sobą niezależne podmioty, i w wyniku tego podmiot nie wykazuje dochodów albo wykazuje dochody niższe od tych, jakich należałoby oczekiwać, gdyby wymienione powiązania nie istniały - dochody danego podmiotu oraz należny podatek określa się bez uwzględnienia warunków wynikających z tych powiązań, oczywiście po przeprowadzeniu stosownego postępowania podatkowego.

Nadto, organ podatkowy podkreśla, iż udzielając pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w trybie art. 14a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), nie jest uprawniony do prowadzenia postępowania dowodowego w sprawie objętej wnioskiem, zaś rozpoznając sprawę opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku przez Spółkę.

W związku z tym, w odniesieniu do problemu prezentowanego w niniejszym postanowieniu, podkreślić należy, iż udziela się pisemnej interpretacji prawa podatkowego przy założeniu (tak bowiem podnosi Wnioskująca), iż wzajemne obciążenia kosztami pobytu pracowników w drugiej firmie (Podatnik płaciłby za pobyt pracowników duńskich w Polsce, a spółka ?Y? A/S płaciłaby za pobyt pracowników polskich w siedzibie duńskiej firmy), pozostają w związku z osiąganym przez Nią przychodem.

Stosownie do art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych, przychodami z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 13 i 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Zgodnie natomiast z art. 12 ust. 3 ustawy podatkowej, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

W myśl art. 12 ust. 3a ustawy, za datę powstania przychodu o którym mowa w ust. 3, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c-3e, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

1) wystawienia faktury albo

2) uregulowania należności.

W świetle przytoczonych powyżej przepisów, zdaniem organu podatkowego, uznać należy, iż zapłata Podatnikowi przez spółkę ?Y? A/S, za pobyt pracowników polskich w siedzibie duńskiej firmy, tj. refundacji kosztów delegowania pracowników do Danii, będzie stanowić przychód podatkowy Wnioskodawcy, w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Odnosząc się natomiast do ponoszonych przez Podatnika wydatków za pobyt pracowników duńskich w Polsce, tj. refundacją kosztów oddelegowania pracowników spółki ?Y? A/S, do pracy w Jego siedzibie, wskazać należy, iż stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. (...).

Organ podatkowy zwraca uwagę na fakt, iż ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych w przywołanym przepisie art. 15 ust. 1 nie wymaga wykazania, iż konkretny przychód jest skutkiem poniesienia określonego kosztu. Przy kwalifikacji wydatków do kosztów uzyskania przychodów powinno brać się pod uwagę:

- przeznaczenie wydatku (jego celowość, zasadność dla funkcjonowania podmiotu), oraz

- potencjalną możliwość (analizowaną w dacie poniesienia wydatku na podstawie obiektywnych przesłanek) przyczynienia się danego wydatku do osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Wyrażenie ?w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia? zawarte we wskazanym przepisie art. 15 ust. 1 ustawy podatkowej, oznacza, że nie wszystkie wydatki ponoszone przez podatnika w związku z prowadzonym przedsiębiorstwem, podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, iż poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu, lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów. Zauważyć należy, iż przez sformułowanie ?w celu? należy rozumieć dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy, w szczególności przychodu, a dążenie podatnika ma przymiot ?celowości? jeżeli na podstawie dostępnej wiedzy o związkach przyczynowo ? skutkowych można zasadnie uznać, że poniesiony koszt może przynieść oczekiwane następstwo, np. osiągnięcie przychodu, zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów. Zatem, możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku jako kosztu uzyskania przychodu, uzależniona jest od obiektywnej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności, podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien przewidzieć, iż wydatek ten spodziewanego przychodu nie przysporzy. Obiektywna ocena sytuacji oznacza branie pod uwagę realnych wskaźników ekonomicznych, sytuacji rynkowej, możliwości technicznych i technologicznych.

Kosztem uzyskania przychodów są zatem wszystkie wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów, w tym również w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno koszty pozostające bezpośrednio w związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów, w tym również w celu zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów (zachowania albo zabezpieczenia), przy czym dany wydatek nie może być wymieniony w art. 16 ust. 1 ustawy, w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów.

W przedstawionym stanie faktycznym, Wnioskująca będzie ponosiła wydatki związane ze zwrotem spółce ?Y? A/S kosztów związanych z oddelegowaniem jego duńskich pracowników (płaciłaby Ona za pobyt pracowników duńskich w Polsce), w tym kosztów przejazdu z Danii do Polski, zakwaterowania, diet pracowniczych oraz wynagrodzeń za prace wykonywaną w Polsce.

W tym miejscu wskazać należy, iż wydatki te nie zostały wskazane w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów.

Skoro, jak wskazuje Wnioskodawca cyt.: ?delegacja taka stanowi bezpośredni związek z przychodem osiąganym przez spółkę, ponieważ zwiększa umiejętności pracowników, którzy wytwarzają produkty stanowiące w obydwu spółkach podstawowe źródło przychodów?, to uznać należy, iż opisane powyżej wydatki będą mogły stanowić koszty uzyskania przychodów, jako odpowiadające kryteriom wynikającym z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W opinii organu podatkowego, wskazane przez Wnioskodawcę wydatki, mogą zostać zaliczone do kosztów pośrednio związanych z osiąganiem przychodu, dotyczących całokształtu działalności firmy i uznane za koszty uzyskania przychodu, na podstawie art. 15 ust.1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Jednakże, obowiązkiem Podatnika, jako odnoszącego ewidentną korzyść z możliwości zaliczenia wskazanych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wskazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu, a uzyskaniem przychodu lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów, zgodnie z dyspozycją powołanego przepisu.

Przedmiotowa interpretacja co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.