W związku ze stanem faktycznym przedstawionym we wniosku powstało pytanie co do prawa Spółki do dalszego (...)

Wnioskująca przedstawia co następuje:

W dniu 1.03.2004r. wspólnicy Spółki podjęli uchwałę o podwyższeniu kapitału zakładowego. Udziały w podwyższonym kapitale zostały objęte przez jedynego do momentu podwyższenia kapitału wspólnika Spółki - spółkę jawną X. Wspólnik Spółki pokrył obejmowane udziały wkładem niepieniężnym w postaci zorganizowanej części przedsiębiorstwa, w skład którego wchodziło m.in. prawo do czterech słowno-graficznych znaków towarowych, w tym prawo do znaku towarowego ,,XY?. Znak towarowy ,,XY? został zgłoszony do Urzędu Patentowego RP, celem objęcia go ochroną. Spółka na postawie powyższej uchwały o podwyższeniu kapitału zakładowego wprowadziła do ewidencji wartości niematerialnych i prawnych wniesione do Niej, jako składnik aportu, przedmiotowe prawo do omawianego znaku towarowego. Począwszy od kwietnia 2004r. Spółka dokonywała od przedmiotowego prawa do znaku towarowego odpisów amortyzacyjnych, które zaliczała do kosztów uzyskania przychodów, przyjmując l0-letni okres amortyzacji.

W dniu 10.10.2005r. Spółka podjęła decyzję o ograniczeniu zakresu ochrony dotyczącej omawianego znaku towarowego przy jednoczesnym dalszym wykorzystywaniu przedmiotowego znaku towarowego na potrzeby związane z prowadzoną przez siebie działalnością i w konsekwencji wstrzymała proces rejestracyjny przedmiotowego znaku towarowego w Urzędzie Patentowym RP. W rezultacie tego znak ten nie został objęty ochroną wynikającą z rejestracji omawianego znaku towarowego. Podjęta decyzja o rezygnacji z uzyskania prawa ochronnego nie była wynikiem zmiany rodzaju działalności przez Spółkę, lecz rezultatem przeprowadzonej przez Spółkę analizy, na podstawie której stwierdzono, że znak ,,XY? jest dostatecznie dobrze chroniony w sposób pośredni (przykładowo poprzez posiadanie przez Spółkę praw ochronnych do podobnych znaków towarowych, a także w oparciu o przepisy ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji).

W konsekwencji, Spółka nadal używa omawiany znak towarowy i posiada do niego prawa (inne niż prawo z dokonanego zgłoszenia, obejmujące przykładowo prawo do pierwszeństwa w uzyskaniu prawa ochronnego określone w art. 127 ustawy z dnia 30 czerwca 2000r. prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117 ze zm.; dalej: PWP) jednak nie korzysta z ochrony wynikającej z jego rejestracji.

W związku z powyższym stanem faktycznym powstało pytanie co do prawa Spółki do dalszego dokonywania odpisów amortyzacyjnych od nabytego prawa do znaku towarowego, zaliczanych do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowego od osób prawnych.

Zdaniem Spółki w przedstawionym powyżej stanie faktycznym oraz stanie prawnym obowiązującym do końca roku 2006 możliwe jest przyjęcie następującego sposobu postępowania.

Stosownie do przepisu art. l6b ust. 1 pkt 6 ustawy podatkowej (wg stanu prawnego obowiązującego do 31.12.2006r.), amortyzacji podlegają wartości niematerialne i prawne (z wyjątkiem określonych w art. l6c ustawy), obejmujące m.in. nabyte prawa do wynalazków, patentów, znaków towarowych, wzorów użytkowych i wzorów zdobniczych, które nadają się do gospodarczego wykorzystania w dniu ich przyjęcia do używania oraz ich przewidywany okres używania jest dłuższy niż rok, pod warunkiem że są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą (bądź, alternatywnie, jeśli zostały oddane przez podatnika do używania innemu podmiotowi na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. l7a pkt 1).

Z kolei zgodnie z przepisem art. l6h ust. 1 ustawy, odpisów amortyzacyjnych co do zasady dokonuje się od wartości początkowej wartości niematerialnych i prawnych, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym daną wartość wprowadzono do ewidencji, do końca tego miesiąca, w którym m.in. postawiono je w stan likwidacji. Suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Jak wskazuje Wnioskująca, ustawodawca w stanie prawnym obowiązującym do 31 grudnia 2006r. nie ograniczył wspomnianej grupy wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji (praw do znaków towarowych) wyłącznie do praw określonych w ustawie PWP - co ma miejsce począwszy od 1 stycznia 2007r. Zatem, zdaniem Spółki, w stanie prawnym obowiązującym do 31 grudnia 2006r. amortyzacji podlegały wszelkie nabyte prawa do znaków towarowych (wynikające zarówno z ustawy PWP, jak i innych przepisów - przykładowo ustawa o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji, czy ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych z 4.02.1994r.), a dopiero począwszy od 1 stycznia 2007r. zakres nabywanych praw do znaków towarowych podlegających amortyzacji został ograniczony wyłącznie do praw wynikających z ustawy PWP (są to przykładowo prawo ochronne na znak towarowy - art. 162 PWP; prawo do pierwszeństwa w uzyskaniu prawa ochronnego - art. 127 PWP; prawo do zgłoszenia - art. 162 ust. 6 PWP).

W konsekwencji można uznać, iż z momentem zaprzestania przez Spółkę ubiegania się o uzyskanie prawa ochronnego na znak towarowy, przestało istnieć prawo dotychczas amortyzowane przez Spółkę (prawo ze zgłoszenia), ale jednocześnie nadal istniały i były w posiadaniu Spółki, a także były przez nią nadal wykorzystywane na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej inne prawa do omawianego znaku towarowego, które zostały nabyte przez Spółkę w ramach otrzymanego aportu (zarówno wynikające z ustawy PWP - np. prawo do pierwszeństwa w uzyskaniu prawa ochronnego, jak i innych ustaw - np. prawo do domagania się zaprzestania używania znaku przez inne podmioty w oparciu o przepisy ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji). W takim przypadku, mając na uwadze fakt, iż Spółka nadal posiada i wykorzystuje na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej inne prawa do omawianego znaku towarowego, zasadne jest twierdzenie, iż Spółka jest uprawniona do dalszego dokonywania odpisów amortyzacyjnych, przy czym przedmiotem amortyzacji jest którekolwiek z innych, wspomnianych powyżej praw do omawianego znaku towarowego.

Reasumując, Spółka stoi na stanowisku zgodnie z którym, w przedstawionym stanie faktycznym, jest Ona uprawiona do dalszego dokonywania odpisów amortyzacyjnych od wniesionego do Niej aportem znaku towarowego ,,XY?, które to odpisy stanowią koszty uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Niemniej jednak Spółka wskazuje, iż alternatywnie w odniesieniu do przedstawionego stanu faktycznego można argumentować, że przestała istnieć pierwotnie amortyzowana przez Spółkę wartość niematerialna i prawna (tzn. prawo do znaku towarowego w kształcie wynikającym z formy ochrony istniejącej na dzień otrzymania przez Spółkę przedmiotowego prawa w ramach wniesionego do niej aportu - prawo ze zgłoszenia). W takim przypadku należałoby uznać, że Spółka poniosła stratę odpowiadającą nie pokrytej odpisami amortyzacyjnymi części wartości tego składnika majątku. Odnosząc się do zasad traktowania powstałej w powyższy sposób straty w wartości niematerialnej i prawnej na gruncie przepisów ustawy podatkowej, Spółka zauważa, iż przepis art. 16 ust. 1 pkt 5 ustawy stanowi, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat w środkach trwałych oraz wartościach niematerialnych i prawnych w części pokrytej sumą odpisów amortyzacyjnych, o których mowa wart. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy. Tym samym, na mocy powołanego wyżej przepisu, wyłączona z możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów została wyłącznie ta część strat w wartościach niematerialnych i prawnych / środkach trwałych, która została pokryta kwotą dokonanych odpisów amortyzacyjnych (czyli część, która de facto została już odniesiona w koszty uzyskania przychodów). Natomiast, a contrario, część strat w wartościach niematerialnych i prawnych / środkach trwałych, która nie została pokryta sumą dokonanych odpisów amortyzacyjnych może zostać zaliczona przez podatnika do kosztów uzyskania przychodów. W konsekwencji, w sytuacji Spółki możliwe byłoby potraktowanie nieumorzonej części wartości przedmiotowego prawa do znaku towarowego (prawa ze zgłoszenia) jako kosztu uzyskania przychodów.

Spółka podkreśla, iż prezentowane powyżej stanowisko, dotyczące straty w wartości niematerialnej i prawnej, znajduje potwierdzenie w wydanym w zbliżonym stanie faktycznym postanowieniu Naczelnika Pierwszego Wielkopolskiego Urzędu Skarbowego z dnia 20.02.2006r. sygnatura ZD/406-236/CIT/05 w sprawie interpretacji prawa podatkowego. Jednocześnie, Spółka przytacza fragment owego postanowienia.

Spółka, w złożonym wniosku o wydanie interpretacji prawa podatkowego, poprosiła o potwierdzenie prawidłowości Swojego stanowiska, zgodnie z którym w przedstawionym stanie faktycznym Spółka jest uprawiona do dalszego dokonywania odpisów amortyzacyjnych od wniesionego do Niej aportem znaku towarowego ?XY?, które to odpisy stanowią koszty uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Ustosunkowując się do powyższego stanowiska Spółki, organ podatkowy stwierdza, iż stan faktyczny występujący u Spółki jest zupełnie inny, niż stan faktyczny przedstawiony w postanowieniu, na które się Wnioskująca powołuje w zakresie zastosowania przepisów odnoszących się do strat w środkach trwałych oraz wartościach niematerialnych i prawnych. W tamtym przypadku dochodzi do zastąpienia amortyzowanego systemu informacji zarządczej innym systemem i zaprzestanie wykorzystywania uprzednio amortyzowanego systemu z uwagi na utratę przydatności gospodarczej dla jednostki. Natomiast, w przedmiotowej sprawie Spółka nie zaprzestaje wykorzystywać wartości niematerialnej i prawnej, którą amortyzowała, a jedynie uważa, że zmiana przepisów art. 16b ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych spowodowała, iż amortyzowana wartość niematerialna i prawna zmieniła swoją postać.

W przedmiotowej sprawie Spółka informuje, iż wraz z wniesieniem do Spółki przez Jej jedynego udziałowca aportu w postaci zorganizowanej części przedsiębiorstwa, rozpoczęła Ona od kwietnia 2004r. dokonywanie odpisów amortyzacyjnych od wartości niematerialnej i prawnej, tj. od prawa do znaku towarowego ?XY?. Zgodnie z regulacją art. 16b ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity: Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), w brzmieniu obowiązującym w roku podatkowym, w którym Spółka wprowadziła prawo do znaku towarowego do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania prawa do: wynalazków, patentów, znaków towarowych, wzorów użytkowych, wzorów zdobniczych - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi. Przepis ten aż do 31.12.2006r. nie zmienił brzmienia.

Począwszy od 1.01.2007r. regulacja art. 16b ust. 1 pkt 6 ustawy podatkowej brzmi następująco: amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000r. - Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2003r. Nr 119, poz. 1117, ze zm.) - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

W opinii organu podatkowego, zmiana brzmienia przytoczonego powyżej przepisu nie ma znaczenia dla praw do znaków towarowych nabytych i wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej podatników, których amortyzowanie rozpoczęli przed 1.01.2007r. Zmiana w analizowanej regulacji ma natomiast znaczenie, zdaniem organu podatkowego, z punktu widzenia praw do znaków towarowych nadających się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania, których nabycie i wykorzystywanie na potrzeby działalności gospodarczej podatnika (wprowadzenie do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stosownie do art. 16d ust. 2 ustawy), którego rok podatkowy pokrywa się z rokiem kalendarzowym, nastąpiło po 31.12.2006r. Nie sposób jest uznać, że wprowadzenie zmiany w przepisach podatkowych dotyczących amortyzacji winno rzutować - bez określonego zapisu w ustawie - na odpisy amortyzacyjne od środków trwałych, czy wartości niematerialnych i prawnych, dokonywane zgodnie z przepisami obowiązującymi w momencie zakwalifikowania danego składnika jako podlegającego amortyzacji i kontynuowane w latach podatkowych następujących po zmianie przepisów. Z tego względu, jeżeli amortyzowane od kwietnia 2004r. przez Spółkę prawo do znaku towarowego spełniało w 2004r. przesłanki, wynikające z art. 16b ust. 1 pkt 6 ustawy, świadczące o podleganiu amortyzacji i jeżeli nadal w 2007r. prawo to jest wykorzystywane na potrzeby działalności gospodarczej Jednostki, to zdaniem organu podatkowego, Spółka ma prawo kontynuować rozpoczęte w 2004r. odpisy amortyzacyjne w bieżącym roku podatkowym.

Jednocześnie organ podatkowy pragnie zauważyć, iż regulacje art. 14a-14d ustawy Ordynacja podatkowa nie przewidują prowadzenia postępowania dowodowego w sprawach o interpretację przepisów prawa podatkowego. Ponadto, w trybie przepisów Ordynacji podatkowej, odnoszących się do interpretacji prawa, organ podatkowy nie jest uprawniony do interpretacji przepisów prawa innego niż podatkowe. Tym samym organ podatkowy przyjmuje za Podatnikiem, iż nabyta wraz ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa wartość niematerialna i prawna, mogła być faktycznie w 2004r. uznana za prawo do znaku towarowego ?XY?.

Jednocześnie informuje się, że z uwagi na potwierdzenie przez organ podatkowy stanowiska Spółki w sprawie kontynuacji odpisów amortyzacyjnych, bezprzedmiotowe stało się ustosunkowanie do kwestii zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów strat we wartościach niematerialnych i prawnych.

Przedmiotowa interpretacja co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskującą i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.