Pytanie Podatnika dotyczy różnic kursowych powstałych przy spłacie kredytu dewizowego pozostawionego (...)
Pytanie Podatnika dotyczy różnic kursowych powstałych przy spłacie kredytu dewizowego pozostawionego na koncie walutowym.
Biorąc powyższe pod uwagę zastosowanie znajdują następujące przepisy:
- ? art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity: Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), zgodnie z którym do przychodów nie zalicza się pobranych wpłat lub zarachowanych należności na poczet dostaw towarów i usług, które zastaną wykonane w następnych okresach sprawozdawczych, a także otrzymanych lub zwróconych pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów),
- ? art. 15 ust. 1 ww. ustawy, stosownie do którego, jeżeli koszty wyrażone są w walutach obcych, a między dniem ich zarachowania i dniem zapłaty występują różnice kursowe walut, koszty te odpowiednio podwyższa się lub obniża o różnice wynikające z zastosowania kursu sprzedaży walut z dnia zapłaty ustalonego przez bank, z którego korzystał ponoszący koszt oraz z zastosowania kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia zarachowania kosztów,
- ? art. 16 ust. 1 pkt 10 powołanej ustaw, zgodnie z którym, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów),
- ? art. 16 ust. 1 pkt 11 powołanej ustawy, zgodnie z którym, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów naliczonych, lecz nie zapłaconych albo umorzonych odsetek od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów).
W przedstawionym stanie faktycznym, mając na względzie powołane przepisy prawne, uznać należy, iż zaciągnięte kredyty (pożyczki) nie są przychodem, z którego dochód podlega opodatkowaniu; ich spłata nie jest również kosztem uzyskania przychodów.
Kosztami uzyskania przychodów są natomiast, stosownie do unormowań art. 16 ust. 1 pkt 11 ustawy podatkowej, faktycznie zapłacone odsetki od tych kredytów (pożyczek), w tym ujemne różnice kursowe związane z faktycznie zapłaconymi odsetkami i spłatami rat kapitałowych.
Zasady ustalania różnic kursowych od kredytów i pożyczek zaciągniętych w walutach obcych sformułowane zostały w przepisach art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Stosownie do przywołanej regulacji, jeżeli koszty wyrażone są w walutach obcych, a między dniem ich zarachowania i dniem zapłaty występują różnice kursowe walut, koszty te odpowiednio podwyższa się lub obniża o różnice wynikające z zastosowania kursu sprzedaży walut z dnia zapłaty ustalonego przez bank, z którego korzystał ponoszący koszt oraz z zastosowania kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia zarachowania kosztów.
Reasumując, dla celów podatku dochodowego ani uzyskanie pożyczki (kredytu) w walutach obcych nie jest przychodem, ani jej spłata nie jest kosztem uzyskania przychodów. Kosztami są jednak faktycznie zapłacone odsetki od tych kredytów (pożyczek), w tym także ujemne różnice kursowe związane z faktycznie zapłaconymi odsetkami i spłatami rat kapitałowych. Różnice takie powstają, jeżeli występują różne kursy walut między dniem zaciągnięcia kredytu a dniem jego faktycznej spłaty.