Czy umowa pożyczki zawarta pomiedzy spółką polską ( pożyczkodawca) a jej udziałowcem - podmiotem (...)

Wobec powyższego, Wnioskująca stoi na stanowisku, iż nie musi z tytułu zawarcia ww. umowy pożyczki płacić podatku od czynności cywilnoprawnych.

Spółka zwróciła się o potwierdzenie Swojego stanowiska.

Ustosunkowując się do przedstawionej powyżej kwestii, stwierdza się co następuje;

Zawarcie umowy pożyczki z uwagi na objęcie jej zakresem przedmiotowym ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t.j. Dz.U. z 2005 r. Nr 41, poz. 399 z późn. zm.), co do zasady podlega opodatkowaniu. Stanowi tak treść art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ww. ustawy, zgodnie z którym podatkowi podlegają umowy pożyczki.

Z opisywanego przez Podatnika stanu faktycznego wynika, iż przedmiotem umowy pożyczki w rozpatrywanej sprawie będą pieniądze. Pożyczkodawcą będzie Wnioskująca, natomiast pożyczkobiorcą spółka niemiecka. Zgodnie z przepisem art. 4 pkt 7 ww. ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, obowiązek podatkowy, z zastrzeżeniem art. 5, przy umowie pożyczki ciąży na biorącym pożyczkę, zaś w świetle przepisu art. 5 ust. 1 powyżej cytowanej ustawy podatkowej, obowiązek zapłaty podatku ciąży na podatnikach tego podatku.

Wobec zaistniałego stanu faktycznego i powyższych uregulowań prawnych należy stwierdzić iż Spółka jako pożyczkodawca nie jest podatnikiem podatku od czynności cywilnoprawnych od umowy pożyczki pieniężnej zawartej ze spółką niemiecką jako pożyczkobiorcą.

Stosownie do przepisu art. 1a pkt 7 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, za podatek od towarów i usług rozumie się także podatek od wartości dodanej pobierany na podstawie przepisów obowiązujących w państwach członkowskich.

Zgodnie natomiast z art. 1a pkt 5 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, za państwo członkowskie uważa się m .in. państwo członkowskie Unii Europejskiej. Nie ulega wątpliwości, iż Niemcy są państwem członkowskim Unii Europejskiej.

Natomiast, przepis art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, stanowi, iż nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, jeżeli przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności jest:

a) opodatkowana podatkiem od towarów i usług,

b) zwolniona z podatku od towarów i usług, z wyjątkiem:

- umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach,

- umowy spółki i jej zmiany,

- umowy sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych.

Wobec powyższego, należy stwierdzić, iż Spółka w złożonym wniosku prawidłowo twierdzi, iż na Niej nie spoczywa obowiązek zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych, jednakże dla uzasadnienia swojego stanowiska przywołuje niewłaściwą podstawę prawną. Spółka, bowiem błędnie powołuje się na przywołane powyżej przepisy art. 2 pkt 4 oraz art. 1 a pkt 7 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Jak bowiem wskazano, Wnioskująca nie ma obowiązku zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych z tytułu przedmiotowej pożyczki, z uwagi na regulacje art. 4 pkt 7 i art. 5 ust 1 cytowanej ustawy.