Czy usługi świadczone przez agenta ubezpieczeniowego podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów (...)

Zgodnie z art. 113 ust. 8, w związku z art. 30 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), w przypadku (...) agenta (...), przez wartość sprzedaży określoną w ust. 1 (wartość sprzedaży zwalniająca podatników od podatku) rozumie się 30 - krotność kwoty prowizji lub innych postaci wynagrodzeń za wykonanie usług. Jednakże, w § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 97, poz. 970 ze zm.) dokonano podwyższenia limitu sprzedaży dla podatników otrzymujących prowizję - przekroczenie tego limitu wyłącza ich z możliwości korzystania ze zwolnienia podmiotowego od podatku. W przepisie tym stwierdzono, że zwalnia się od podatku czynności wynikające z umowy agencyjnej (...), w przypadku których podstawę opodatkowania dla agenta, (...), stanowi kwota prowizji lub innych postaci wynagrodzeń za wykonane usługi, pomniejszona o kwotę podatku. Zwolnienie to dotyczy tych podatników, którzy w danym roku podatkowym mogli korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 lub 9 ustawy o VAT i dotyczy wartości sprzedaży w danym roku podatkowym z tytułu wykonywania ww. czynności, nieprzekraczającej kwoty wyrażonej w złotych odpowiadającej równowartości 10 000 euro, obliczonej w sposób określony w przepisach wydanych na podstawie art. 113 ust. 14 ustawy. Zwolnienie to stosuje się pod warunkiem, że wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty wyrażonej w złotych odpowiadającej równowartości 10 000 euro, do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku. Zwolnień tych nie stosuje się do podatników o których mowa w § 9 ust. 4 ww. rozporządzenia tj. do podatników zarejestrowanych na podstawie art. 96 lub art. 157 ustawy jako 'podatnicy VAT czynni'; wykonujących również inne, niż wymienione w ust. 1, czynności opodatkowane; wykonujących czynności, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy; którzy zrezygnowali z prawa do zwolnień podmiotowych lub utracili to prawo w poprzednich latach podatkowych i od tej daty rezygnacji lub utraty tego prawa nie upłynęły 3 lata.

Zgodnie natomiast z art. 43 ust. 1 pkt 1 cyt. wyżej ustawy z dnia 11 marca 2004r. zwalnia się od podatku usługi wymienione w załączniku nr 4 do ustawy. W załączniku nr 4 w poz. 3 do usług zwolnionych zalicza się usługi świadczone przez zakład ubezpieczeń w rozumieniu przepisów o działalności ubezpieczeniowej oraz świadczone w tym zakresie przez podmioty działające w imieniu i na rzecz zakładu ubezpieczeń.

Z treści wniosku wynika, iż spełnia Pan powyższe warunki wynikające z § 9 rozporządzenia z dnia 27 kwietnia 2004r., a świadczone przez Pana usługi ubezpieczeniowe (pod warunkiem poprawności zaklasyfikowania do odpowiedniego symbolu PKWiU, do czego zobowiązany jest Podatnik) należą do usług zwolnionych od podatku od towarów i usług - nie ma Pan zatem obowiązku rejestrowania się do podatku VAT, nawet po osiągnięciu kwoty sprzedaży wyrażonej w złotych odpowiadającej równowartości 10 000 euro określonej w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT. W przypadku poszerzenia działalności o naprawy sprzętu komputerowego może Pan nadal korzystać ze zwolnienia na mocy przepisu art. 113 ust. 1 i 2. Jeżeli jednak wartość sprzedaży z tytułu świadczenia tych usług przekroczy kwotę 10 000 euro, czyli w bieżącym roku jest to kwota 39.200 zł - to zgodnie z art. 113 ust. 5 ustawy zwolnienie straci swą moc w momencie przekroczenia tej kwoty, a opodatkowaniu podlegać będzie nadwyżka sprzedaży ponad tę kwotę. Zatem - na podstawie art. 87 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa podatnicy prowadzący działalność gospodarczą, zwolnieni od podatku od towarów i usług, obowiązani są na żądanie kupującego lub usługobiorcy wystawić rachunek potwierdzający dokonanie sprzedaży lub wykonanie usługi. W świetle powyższego tut. organ potwierdza stanowisko podatnika. Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia, a traci swą ważność z dniem zmiany przepisów prawnych.