Podatnik zwrócił się o wyjaśnienie wątpliwości dotyczących kosztów reprezentacji i reklamy w (...)

1. prospekty reklamowe, w których opisane jest ostateczne przeznaczenie i wykorzystanie sprzedawanego towaru. Prospekty kierowane są do biur projektowych, zakładów produkcyjnych,

2. gadżety reklamowe w postaci koszulek, długopisów, czapek, parasolek itp. Gadżety reklamowe otrzymują klienci Spółki i przekazują je dalej finalnym odbiorcom swoich usług,

3. wzory sprzedawanych towarów, które są próbkami sprzedawanych towarów i przekazywane są w formie ilościowej (sztuki lub metry). Przeznaczenie wzorów: zakłady produkcyjne, biura projektowe,

4. tablice wystawowe przedstawiają zastosowania sprzedawanych towarów w różnych dziedzinach gospodarki. Przeznaczenie tablic: zakłady produkcyjne, biura projektowe,

5. eksponaty o towarach przedstawiają przekrój wybranych towarów lub ich praktyczne zastosowanie (np. systemy ogrzewania podłogowego),

6. artykuły konsumpcyjne związane ze szkoleniami i wizytami klientów w siedzibie jednostki.

Koncepcja bezpłatnego wydawania wyżej wymienionych towarów i produktów jest określona w ofercie skierowanej do klienta i jest ona uzależniona od wysokości obrotów z danym klientem. Im większy obrót, tym większy jest udział Spółki w przekazywaniu bezpłatnych materiałów i towarów.

Zdaniem Wnioskującej, prowadzi to do wniosku, że powyższe przekazania nie są całkowicie bezpłatne, gdyż odbywają się one dopiero po wykonaniu obrotu przez klienta. Udział Podatnika w przekazywaniu towarów i materiałów zawsze jest określony w ofercie dla klienta procentowo do obrotu. Dla uproszczenia tematu przekazywania materiałów i towarów na potrzeby reprezentacji i reklamy Spółka stosuje zasadę, że nie występuje przekazywanie prezentów osobom fizycznym o cenie jednostkowej poniżej 50 PLN. Przekazania wymienione w powyżej wymienionych punktach 1-5, dotyczą wyłącznie osób prawnych i wynoszą więcej niż 50 PLN w roku podatkowym dla jednego klienta (rozumianego jako firma).

W opinii Firmy, działania wymienione w punktach 1-6 traktowane są jako reprezentacja i reklama limitowana i są odliczane do wysokości limitu na reprezentacje i reklamę. Wydatki ponad limit nie stanowią kosztu uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Ustosunkowując się do przedstawionych powyżej kwestii, stwierdza się co następuje:

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity: Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. (?).

Warunkiem uznania wydatków za koszt uzyskania przychodów jest występowanie związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy wydatkiem a przychodem. Obowiązkiem Podatnika, jako odnoszącego ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu, zgodnie z dyspozycją powołanego ust. 1 art. 15 ustawy podatkowej.

Ustawodawca przewidział jednak pewne ograniczenia w zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów wydatków na niepubliczną reklamę i reprezentację. Zgodnie bowiem z art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszt uzyskania przychodów kosztów reprezentacji i reklamy w części przekraczającej 0,25% przychodów, chyba że reklama jest prowadzona w środkach masowego przekazu lub publicznie w inny sposób.

Ponieważ ustawodawca nie zdefiniował pojęcia ?reklama?, należy posłużyć się wykładnią językową. Właściwe określenie jej zakresu ma istotne znaczenie dla ustalania podatkowej kwalifikacji różnych działań podejmowanych przez podatników. Za reklamę uznać należy rozpowszechnienie informacji o danym towarze w celu zwrócenia na niego uwagi i zachęcenia do zakupu (Nowy Słownik Języka Polskiego, PWN, Warszawa, 2003).

Reklamą jest więc działanie mające na celu zachęcanie potencjalnych klientów do zawarcia umowy, nabywania towarów, korzystania z oferowanych usług. Prowadzona być może poprzez rozpowszechnianie informacji o towarach, miejscach nabycia, chwaleniu kogoś i zalecaniu czegoś.

Przesłanką decydującą o zasadach zaliczania poniesionych wydatków na reklamę w poczet kosztów uzyskania przychodów jest sposób jej prowadzenia, czyli ukierunkowanie na jej adresatów.

Reklama nosi znamiona publicznej, gdy jest powszechna, ogólna i nieprywatna. O publicznym charakterze reklamy można mówić wtedy, gdy działanie to występuje w miejscu dostępnym dla wszystkich, oficjalnie, jawnie, jest skierowane do anonimowego odbiorcy.

Z przedstawionego przez Podatnika stanu faktycznego wynika, iż adresatem działań Spółki jest z góry określony krąg odbiorców, tj. kontrahenci Firmy (m.in. biura projektowe, zakłady produkcyjne). Podatnik w sposób nieodpłatny przekazuje prospekty, gadżety, wzory sprzedawanych towarów, tablice wystawowe o towarach, eksponaty o towarach.

Jeżeli powyższe materiały i towary nie zawierają żadnych treści oceniających, wartościujących towar lub Firmę, nakłaniających do zakupu, to wydatki poczynione w tym zakresie przez Wnioskującą nie będą podlegać przepisom art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - będą mogły być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w całości, uwzględniając dyspozycje z wyżej wymienionego art. 15 ust. 1 ustawy podatkowej.

Natomiast w przypadku gdy materiały i towary zawierają elementy zachęcające do zakupu danego produktu, materiału, do korzystania z danej usługi albo elementy wartościujące oferowany towar, wówczas działanie takie traktowane jest jako reklama i jako skierowana do konkretnych odbiorców, podlega ograniczeniom przewidzianym we wspomnianym art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy podatkowej.

Jednocześnie, wydatki na artykuły konsumpcyjne związane ze spotkaniami w Firmie uznać należy za koszty reprezentacji, wobec czego poniesione na nie nakłady finansowe objęte są regulacją z art. 16 ust. 1 pkt 28 i są kosztem uzyskania przychodów w danym roku podatkowym do wysokości 0,25 % całego przychodu za dany rok podatkowy.

Przedmiotowa interpretacja co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskującą i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia