Wnioskodawca zwraca się z zapytaniem, czy w przypadku używania przedmiotowych środków transportu (...)
Wnioskodawca zwraca się z zapytaniem, czy w przypadku używania przedmiotowych środków transportu na podstawie umowy użyczenia, przemieszczanych do Polski z innego państwa członkowskiego, stosuje się przepis dotyczący wydawania zaświadczeń VAT-25.
Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że przedmiotem działalności Spółki jest wynajem samochodów ciężarowych, naczep i przyczep. Pojazdy te, są nowymi środkami transportu - w rozumieniu art. 2 pkt 10 lit. a) ustawy o VAT i są transferowane ze spółki matki - ?PP? Niemcy do Spółki ?PP? Polska oraz używane na terytorium kraju na podstawie umowy użyczenia, zawartej na okres 4 lat. Umowa nie przewiduje przeniesienia praw własności przedmiotowych pojazdów na Spółkę PP Polska, w rozumieniu art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.
Również prawo do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od wartości użyczonych samochodów przysługuje ich właścicielowi, tj. firmie PP Niemcy. W celu zarejestrowania tych środków transportu w Polsce - Urząd Komunikacji wymaga od podatnika zaświadczenia VAT-25, stwierdzającego brak obowiązku uiszczenia podatku z tytułu przywozu nabywanych z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju pojazdów.
Zdaniem podatnika, przepis dotyczący wydawania zaświadczeń ma zastosowanie dla środków transportu nabywanych z innego państwa członkowskiego. Nie stosuje się go w sytuacji, gdy pojazdy te są użytkowane na podstawie umowy użyczenia.
Naczelnik tut. Urzędu Skarbowego podziela stanowisko podatnika zawarte w przedmiotowym wniosku i stwierdza co następuje:
Zgodnie z art. 105 ust. 1 ustawy o VAT, naczelnicy urzędów skarbowych dla celów związanych z rejestracją środków transportu są obowiązani do wydania zaświadczeń potwierdzających:1) uiszczenie przez podatnika podatku ? w przypadkach, o których mowa w art. 103 ust. 3 i 4, lub 2) brak obowiązku uiszczenia podatku z tytułu przywozu nabywanych z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju pojazdów, które mają być dopuszczone do ruchu na terytorium kraju.
W myśl art. 103 ust. 3 ustawy w przypadku, o którym mowa w art. 99 ust. 9 i 10, podatnicy są obowiązani, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczania i wpłacania podatku w terminie 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego na rachunek urzędu skarbowego. Natomiast ust. 4 w/w artykułu stanowi, iż przepis ust. 3 stosuje się również w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia nowych środków transportu lub innych środków transportu, od których podatek jest rozliczany zgodnie z art. 99 ust. 1-3 lub ust. 8, jeżeli środek transportu ma być przez nabywcę zarejestrowany na terytorium kraju lub jeżeli nie podlega rejestracji, a jest użytkowany na terytorium kraju.
Stosownie do w/w przepisów, jednym z koniecznych warunków wydania przez naczelnika urzędu skarbowego zaświadczenia w trybie art. 105 ust. 1 ustawy jest: - wewnątrzwspólnotowe nabycie nowych środków transportu lub innych środków transportu, w przypadku wymienionym w art. 105 ust. 1 pkt 1,- nabycie z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju pojazdu w przypadku wymienionym w art. 105 ust. 1 pkt 2.
Przepis art. 7 ust.1 pkt 2 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione. Z kolei przez umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub inne umowy o podobnym charakterze, o których mowa w ust. 1 pkt 2, rozumie się umowy w wyniku których, zgodnie z przepisami o podatku dochodowym, odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający (...) - (art. 7 ust. 9 ustawy). Zgodnie z brzmieniem art. 9 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.
Biorąc pod uwagę powyższe regulacje należy stwierdzić, że przyjęcie do używania na podstawie umowy użyczenia środków transportu nie stanowi dla Spółki z o. o. ?PP? Polska wewnatrzwspólnotowego nabycia towaru, ponieważ nie następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, a co za tym idzie nie występuje dostawa towaru.
Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia nabycia z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju zawartego w art. 105 ust. 1 pkt 2 ustawy. Należy jednak przyjąć, że jest ono analogiczne do definicji wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, z wyjątkiem spełnienia warunków zawartych w art. 9 ust. 2 ustawy, tj.: - nabywcą towarów jest podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej (...) z zastrzeżeniem art. 10; - dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w art. 15, lub podatnikiem podatku od wartości dodanej. Jeżeli jednak przedmiotem nabycia są nowe środki transportu następuje wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów niezależnie od spełnienia warunków zawartych w art. 9 ust. 2.
W tym stanie rzeczy, w przypadku podatnika nie występują okoliczności, o których mowa w art. 105 ust. 1 pkt 2 ustawy.
Reasumując, w świetle przedstawionych regulacji i wyjaśnień nie jest spełniony żaden z dwóch wymienionych wyżej warunków, tj. warunek wystąpienia transakcji wewnatrzwspólnotowego nabycia towaru lub warunek nabycia z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju, zobowiązujący tut. organ podatkowy do wydawania zaświadczeń VAT-25, w trybie art. 105 ust. 1 ustawy o VAT.
Mając na uwadze powyższy stan prawny i faktyczny orzeczono jak w sentencji.
Naczelnik Urzędu Skarbowego Poznań Nowe ? Miasto informuje, że powyższa interpretacja jest oparta o stan faktyczny przedstawiony we wniosku podatnika oraz stan prawny obowiązujący w dacie wydania niniejszego postanowienia.