Dochody z działalności gospodarczej w Holandii

Pytanie:

"Od kilku lat prowadzę w Polsce działalność gospodarczą. Pracuję sam wykonując usługi remontowo-budowlane. Jestem ryczałtowcem, nie jestem płatnikiem VAT (osiągam niskie dochody). Żeby pracować legalnie za granicą, w połowie 2004 roku założyłem jednoosobową działalność gospodarczą w Holandii. Przeprowadziłem się tam, musiałem się zameldować, otrzymałem numer podatkowy SoFi, wynająłem mieszkanie, a po czasie kupiłem samochód. Wykonywałem tam identyczną działalność jak w Polsce (lecz jako firma holenderska z siedzibą i adresem w Holandii). Płaciłem tam podatek VAT, a także podatek dochodowy. Zamieszkałem tam z myślą o pozostaniu na stałe i ściągnięciu po czasie żony i dzieci. Jednocześnie nie likwidowałem działalności w Polsce, ponieważ przyjeżdżając tu kilka razy w roku wykonywałem także usługi remontowo-budowlane, aby z zarobionych pieniędzy utrzymać tu żonę i dzieci do czasu przeprowadzki do Holandii. Dochody osiągnięte za granicą były wydawane i inwestowane tylko w Holandii. Te dwie działalności w dwóch krajach traktowałem całkowicie niezależnie (w 2004 roku US nie udzielił mi żadnych konkretnych informacji na ten temat).Teraz sytuacja życiowa zmusiła mnie, żeby wrócić do Polski i zamknąć działalność w Holandii. Już od kilku miesięcy dowiaduję się w US na temat mojej sytuacji, ale nie otrzymałem jednoznacznej odpowiedzi i za każdym razem słyszałem inną opinię. Wykonuję taki sam rodzaj działalności w Polsce i Holandii, lecz połączenie dwóch dochodów w PIT-28 (który składam w Polsce jako ryczałtowiec) jest trudne (stwierdził US), ponieważ nie ma tam rubryki o dochodach zagranicznych i zapłaconych tam podatkach. Ostatecznie US zalecił mi napisanie osobiście do Ministerstwa Finansów prośby o interpretację. W jakiej formie muszę teraz wykazać dochody z Holandii i rozliczyć się z Urzędem Skarbowym za zaległe lata 2004-2005 (czy w ogóle muszę)?"

Odpowiedź prawnika: Dochody z działalności gospodarczej w Holandii

Dnia 13 lutego 2002 r. w Warszawie zawarto Konwencję między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Niderlandów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 i 2 Konwencji, zatytułowanym "Zyski przedsiębiorstw", zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa (np. Holandii) podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie (tj. tylko w Holandii), chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność gospodarczą w drugim Umawiającym się Państwie poprzez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, to zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi.

Jak stanowi art. 3 ust. 1 lit. f) Konwencji, w rozumieniu niniejszej konwencji, jeżeli z kontekstu nie wynika inaczej, określenie "przedsiębiorstwo jednego Umawiającego się Państwa" oznacza odpowiednio przedsiębiorstwo prowadzone przez osobę mającą miejsce zamieszkania w jednym Umawiającym się Państwie.

Zatem, jeśli by uznać, że obywatel polski wykonujący działalność gospodarczą w Holandii miał miejsce zamieszkania w Holandii, w takiej sytuacji zyski z przedsiębiorstwa prowadzonego przez niego w Holandii byłyby opodatkowane tylko w tym kraju i nie byłyby opodatkowane w Polsce. Jednocześnie jego działalność gospodarcza prowadzona w Polsce – ponieważ była to odrębna działalność pod względem organizacyjnym (odrębna rejestracja, niemożność wykonywania równocześnie obu działalności) – nie powinna być uznana za zakład działalności w Holandii zgodnie z art. 5 Konwencji.

Zatem kluczowe dla odpowiedzi na pytanie, czy obywatel polski wykonujący działalność gospodarczą w Holandii powinien wykazywać i opodatkowywać dochody tam osiągnięte w Polsce jest odpowiedź na pytanie, czy można powiedzieć, że w okresie, w którym wykonywał działalność w Holandii miał tam również miejsce zamieszkania w rozumieniu Konwencji. Zgodnie z art. 4 Konwencji, określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, miejsce zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze i obejmuje również to Państwo, każdą jego jednostkę terytorialną lub organ lokalny.

Jednakże określenie to nie obejmuje osób, które podlegają opodatkowaniu w tym Państwie, w zakresie dochodu osiąganego tylko ze źródeł w tym Państwie. Najprostszym sposobem udowodnienia, że w czasie wykonywania działalności gospodarczej w Holandii obywatel mający miejsce zamieszkania w Holandii byłoby wykazanie swojej rezydencji podatkowej holenderskiej. Na tę okoliczność podatnik powinien uzyskać od właściwych organów podatkowych holenderskich tzw. certyfikat rezydencji potwierdzający, że w latach wykonywania działalności w Holandii był on traktowany jako rezydent podatkowy Holandii.

Jeżeli stosownie do powyższych postanowień osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to jej status określa się według następujących zasad: osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania; jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to uważa się, że ma ona miejsce zamieszkania w tym Państwie, z którym ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych); jeżeli nie można ustalić, w którym Państwie osoba ma ośrodek interesów życiowych, albo jeżeli nie posiada stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Państw, to uważa się, że ma ona miejsce zamieszkania w tym Państwie, w którym zwykle przebywa.

Jeżeli podatnik ma wątpliwości co do sposobu opodatkowania dochodów osiągniętych za granicą, to zgodnie z art. 14e Ordynacji podatkowej powinien skierować do Ministra Finansów wniosek o wdanie pisemnej interpretacji w jego indywidualnej sprawie. Ponieważ jednak wniosek taki powinien spełniać pewne wymogi formalne, a także istotna jest argumentacja powołana we wniosku, powinien on być przygotowany przez specjalistę, najlepiej przez doradcę podatkowego.


Piotr Geliński

Doradca podatkowy

Doradca podatkowy nr 10841; magister prawa (absolwent Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Gdańskiego).

Od 2002 r. zdobywał doświadczenie jako współpracownik znanych kancelarii prawnych i kancelarii doradztwa podatkowego. Od 2008 r. wykonuje zawód doradcy podatkowego obecnie w formie spółki doradztwa podatkowego;

Specjalizuje się w: udzielaniu porad, opinii i wyjaśnień z zakresu obowiązków podatkowych; analizie obciążeń podatkowych i ich optymalizacji, planowaniu podatkowym; ocenie umów pod względem wynikających z nich obowiązków podatkowych; doradztwie w sporach z organami podatkowymi, podczas kontroli podatkowej i skarbowej oraz w postępowaniach z zakresu zobowiązań podatkowych, w tym także w postępowaniach sądowoadministracyjnych.

Skomentuj artykuł - Twoje zdanie jest ważne

Czy uważasz, że artykuł zawiera wszystkie istotne informacje? Czy jest coś, co powinniśmy uzupełnić? A może masz własne doświadczenia związane z tematem artykułu?


Masz inne pytanie do prawnika?

 

Komentarze

    Nie dodano jeszcze żadnego komentarza. Bądź pierwszy!!

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika