Wiedza obu stron umowy o danym roszczeniu osoby trzeciej nie będzie wymagana, w przypadku gdy skarżona umowa była nieodpłatna. O nieodpłatności danej umowy mówimy wówczas, gdy taka czynność prawna przynosi korzyść tylko jednej ze stron. Potocznie mówiąc jedna ze stron otrzymuje określone korzyści za darmo, natomiast druga strona wskutek braku otrzymania czegokolwiek w zamian ewidentnie na takiej transakcji traci. Odstąpienie w takich przypadkach od konieczności posiadania wiedzy o roszczeniu wierzyciela spowodowane jest faktem, iż takie działania - rozdawanie majątku - najbardziej godzą w interesy wierzyciela.
W sytuacji, gdy dłużnik dokonał czynności prawnej w formie umowy i zachodzą przesłanki powyżej wskazane, wierzyciel chcąc skorzystać z omawianego środka ochrony musi wystąpić z powództwem o uznanie zawartej umowy za bezskuteczną w stosunku do niego. Owa bezskuteczność w każdym przypadku wymaga stwierdzenia w orzeczeniu sądowym. Przedmiotowy pozew należy skierować przeciwko wszystkim kontrahentom skarżonej umowy, co jest niezbędnym wymogiem procesowym. Termin, w którym to można wystąpić z pozwem wynosi jeden rok zawarcia tej umowy. Po upływie rocznego terminu wygasa możliwość korzystania przez wierzyciela z omawianego przepisu.
W prowadzonym procesie to na wierzycielu ciąży powinność udowodnienia wszystkich niezbędnych przesłanek, które muszą zachodzić aby sankcja bezskuteczności względnej była zastosowana. Zatem wierzyciel musi udowodnić, iż ma określone roszczenie w stosunku do danej osoby, iż ta osoba zawarła z innym podmiotem umowę oraz że wykonanie postanowień tej umowy uniemożliwia całkowicie bądź też częściowo zaspokojenie wierzyciela. Wydaje się również, iż w przypadku gdy zawarta umowa była odpłatna najtrudniejszym do udowodnienia będzie omówiona wcześniej wiedza obu stron umowy o roszczeniu wierzyciela. Wierzyciel najczęściej będzie zmuszony do uzyskania przyznania się wszystkich kontrahentów do pozytywnej wiedzy o zobowiązaniu, w przeciwnym wypadku koniecznym będzie wykazanie owej wiedzy poprzez inny środek dowodowy co może być niezwykle trudne. Bezwzględnie ciążący na wierzycielu obowiązek dowodowy powoduje, iż nie udowodnienie wszystkich przesłanek zastosowania art. 59 spowoduje oddalenie powództwa i przedmiotowy środek ochrony nie będzie mógł zostać użyty.
Autor: Zbigniew Kołodziejczyk, Prawnik EGB Investments SA
< |
| > |
ocena usługi:
ocena usługi:
ocena usługi:
ocena usługi:
ocena usługi:
ocena usługi:
ocena usługi:
ocena usługi:
ocena usługi:
ocena usługi:
ocena usługi:
ocena usługi:
ocena usługi:
ocena usługi:
ocena usługi:
ocena usługi:
ocena usługi:
Informujemy, iż zgodnie z przepisem art. 25 ust. 1 pkt. 1 lit. b ustawy z dnia 4 lutego 1994 roku o prawie autorskim i prawach pokrewnych (tekst jednolity: Dz. U. 2006 r. Nr 90 poz. 631), dalsze rozpowszechnianie artykułów i porad prawnych publikowanych w niniejszym serwisie jest zabronione.