Od kiedy można żądać obniżenia alimentów – opinia prawna

W pozwie powinien Pan podać miejsce zamieszkania a nie zameldowania (jeśli oczywiście adres zamieszkania nie pokrywa się z adresem zameldowania) byłej żony, tak aby korespondencja mogła do niej faktycznie trafiać. W związku z tym aby uniknąć ewentualnych komplikacji w toku procesu powinien Pan ustalić adres, pod którym ona aktualnie przebywa. Jeżeli poda Pan adres miejsca zameldowania i była żona korespondencji nie odbierze wówczas wszelkie pisma będą wracać do sądu z adnotacją „nie podjęto w terminie” (chyba, że np: oświadczy Pan listonoszowi, że była żona się wyprowadził). W przypadku gdy zwrot nastąpi z adnotacją „nie podjęto w terminie” wówczas pismo pozostawione zostanie w aktach ze skutkiem doręczenia. W przypadku adnotacji: „adresat wyprowadził się” sąd wezwie Pana do podania aktualnego adresu zamieszkania byłej żony. W przypadku gdy go Pan nie poda sąd zawiesi postępowanie. Jeśli natomiast nie jest Pan w stanie ustalić miejsca pobytu Pańskiej byłej żony wówczas na Pański wniosek sąd może ustanowić kuratora byłby to tzw. kurator dla nieobecnego. Zgodnie z art. 184 § 1 k. r. o. dla ochrony praw osoby, która z powodu nieobecności nie może prowadzić swoich spraw, a nie ma pełnomocnika, ustanawia się kuratora. To samo dotyczy wypadku, gdy pełnomocnik nieobecnego nie może wykonywać swoich czynności albo gdy je wykonywa nienależycie. Tak więc w efekcie może dojść do sytuacji gdy wydane zostanie orzeczenie bez faktycznego udziału Pańskiej byłej żony.

Obowiązek meldunkowy - możliwość wymeldowania

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o ewidencji ludności i dowodach osobistych organ wydaje decyzję w sprawie wymeldowania

 osoby, która opuściła miejsce pobytu stałego lub czasowego trwającego ponad 2 miesiące i nie dopełniła obowiązku wymeldowania się. Wydanie takiej decyzji następuje na wniosek strony lub z urzędu. Ustawa nie definiuje pojęcia strony. Wobec tego należy przyjąć definicję strony zawartą w kodeksie postępowania administracyjnego (k.p.a.). Zgodnie z art. 28 k.p.a. „stroną jest każdy, czyjego interesu prawnego lub obowiązku dotyczy postępowanie albo kto żąda czynności organu ze względu na swój interes prawny lub obowiązek”. Nie ulega wątpliwości, że Pan, który legalnie zajmuje mieszkanie (służbowe), z którego chce Pan wymeldować swoją byłą żonę, jest stroną postępowania w rozumieniu definicji z art. 28 k.p.a. Ma Pan bowiem interes prawny w żądaniu wydania decyzji o wymeldowaniu byłej żony. Ponieważ jak Pan wskazuje była żona nie zamieszkuje w miejscu zameldowania od lutego tego roku, może więc Pan wystąpić z wnioskiem o wydanie decyzji o jej wymeldowaniu. Jednak w razie gdy organ stwierdzi brak interesu prawnego po Pańskiej stronie, obowiązany jest zakończyć postępowanie decyzją o umorzeniu postępowania, chyba, że podjął postępowanie z urzędu.

W tym miejscu warto wskazać na dwa orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w przedmiocie wymeldowania dla zobrazowania okoliczności, które organ administracyjny bierze pod uwagę w postępowaniu administracyjnym a mianowicie: wyrok NSA - Ośrodek Zamiejscowy we Wrocławiu z dnia 13 lutego 2002 r. (sygn. akt II SA/Wr 15/2000) oraz wyrok NSA - Ośrodek Zamiejscowy w Łodzi z dnia 26 lutego 2002 r. (sygn. akt SA/Łd 1462/98). W pierwszym z nich Sąd stwierdził, że opuszczenie miejsca pobytu stałego w rozumieniu przepisów ustawy  z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych (Dz. U. 1984 r. Nr 32 poz. 174) jednoznacznie wiąże się z definitywnym i całkowitym usunięciem z zajmowanego pomieszczenia wszystkich przedmiotów służących do życia codziennego (mebli i innych rzeczy) i skoncentrowaniem swojego centrum życiowego poza miejscem tego pobytu stałego. Opuszczenie więc związane jest z wyprowadzeniem się z lokalu i zabraniem wszystkich rzeczy. W drugim zaś wyroku NSA czytamy: posiadanie w danym lokalu mebli, sprzętu RTV i innych rzeczy osobistych jest tylko jednym z przejawów przebywania w danym miejscu z zamiarem stałego pobytu i nie można mu przypisywać decydującego znaczenia przy dokonywaniu oceny czy jest to pobyt stały w rozumieniu art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych (Tekst jednolity: Dz. U. 2001 r. Nr 87 poz. 960).