Cechy zarzÄ…dzenia w procedurze karnej
Pytanie:
"Jestem oskarżycielem posiłkowym w sprawie karnej. Sąd wydał zarządzenie dotyczące dopuszczenia dowodu, z którym się nie zgadzam. Chciałbym dowiedzie się jaka jest różnica pomiędzy zarządzeniem, a postanowieniem? Czy zarządzenie musi spełniać jakieś wymogi formalne (podstawę prawną, etc.)? Czy jeżeli jako strona sprzeciwiam się dopuszczeniu dowodu - zrządzenie wymaga uzasadnienia? Jak ta sytuacja ma się do przepisów art. 99 par.2 k.p.k. i art. 98 par.3 k.p.k?"
Odpowiedź prawnika: Cechy zarządzenia w procedurze karnej
Zgodnie z art. 93 § 1 kpk jeżeli ustawa nie wymaga wydania wyroku, sąd wydaje postanowienie. Z kolei w kwestiach nie wymagających postanowienia prezes sądu, przewodniczący wydziału, przewodniczący składu orzekającego albo upoważniony sędzia wydają zarządzenia. Pomiędzy postanowieniami i zarządzeniami nie ma jasno określonej granicy. Przyjmuje się, że zarządzenia są decyzjami mniej ważnymi - o charakterze porządkowym lub posiłkowym, wydawanymi w kwestiach drobnych.
Zarządzenie powinno zawierać:
-
oznaczenie organu oraz osoby lub osób, wydających postanowienie,
-
datÄ™ wydania postanowienia,
-
wskazanie sprawy oraz kwestii, której postanowienie dotyczy,
-
rozstrzygnięcie z podaniem podstawy prawnej,
-
uzasadnienie, chyba że ustawa zwalnia od tego wymagania.
Zarządzenie należy uzasadnić jeżeli podlega ono zaskarżeniu (art. 99 § 2 kpk).
Dowody co do zasady dopuszczane są w drodze zarządzenia, chyba, że ustawa wymaga wydania postanowienia (tak jest w przypadku dopuszczeniu dowodu z opinii biegłych). Oddalenie wniosku dowodowego zawsze następuje w formie postanowienia. Decyzje w sprawie dopuszczenia lub odmowy dopuszczenia dowodów nie są zaskarżalne. Brak dopuszczenia dowodu przez sąd może być jednak podniesiony w apelacji od wyroku.
Zgodnie z art. 98 § 3 kpk dopuszczenie dowodów (niezależnie od tego czy jest to postanowienie czy zarządzenie) nie wymaga w ogóle uzasadnienia. Zawsze jednak uzasadnienie jest wymagalne w przypadku postanowienia o oddaleniu wniosku dowodowego. Sąd może zatem dopuścić dowód bez względu na to czy druga strona się temu sprzeciwia czy nie. Sąd ma bowiem kierować się zasadą prawdy materialnej i zmierzać do ustalenia prawdziwego przebiegu wydarzeń. W trakcie postępowania strona może jednak wypowiadać się co do przeprowadzonego dowodu, wykazując np. jego niewiarygodność. Rozstrzygając sprawę sąd będzie zobowiązany wziąć pod rozwagę cały zebrany w sprawie materiał dowodowy (w tym również wypowiedzi stron co do dowodów) i ocenić go swobodnie, z uwzględnieniem zasad prawidłowego rozumowania oraz wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego.
Zespół prawników
e-prawnik.pl
Skomentuj artykuł - Twoje zdanie jest ważne
Czy uważasz, że artykuł zawiera wszystkie istotne informacje? Czy jest coś, co powinniśmy uzupełnić? A może masz własne doświadczenia związane z tematem artykułu?