Znamiona przestępstwa znęcania

Odpowiedź prawnika: Znamiona przestępstwa znęcania

Dla stwierdzenia, czy opisana sytuacja należy do kategorii zachowań określanych mianem znęcania się, koniecznym jest odwołanie się do nauki i doktryny prawa karnego. Kodeks karny w artykule 207 znęcanie się psychiczne i fizyczne kwalifikuje jako czyn zabroniony (przestępstwo) zagrożone karą, które w wersji kwalifikowanej zagrożone jest nawet do 12 lat więzienia. Przestępstwo znęcania godzi przede wszystkim w rodzinę tj. osoby najbliższe. Niezbędnym jest, aby w takiej sytuacji określić tzw. Przedmiot czynności wykonawczej (jest to pojęcie z zakresu nauki prawa karnego). W tym wypadku przedmiotem czynności wykonawczej jest: 1) osoba najbliższa, 2) inna osoba pozostająca w stałym lub przemijającym stosunku zależności od sprawcy, 3) osoba małoletnia. 4) osoba nieporadna ze względu na jej stan psychiczny lub fizyczny. „Stosunek zależności” może wynikać z sytuacji faktycznej, stwarzającej dla sprawcy sposobność znęcania się przy wykorzystaniu nad pokrzywdzonym przewagi, jaką daje mu łącząca ich więź uczuciowa, materialna lub osobista (np. konieczność pozostawania we wspólnocie mieszkaniowej). Proszę przy tym pamiętać, iż stosunek zależności zachodzi wtedy, gdy pokrzywdzony nie jest zdolny z własnej woli przeciwstawić się znęcaniu, znosząc je ze strachu przed pogorszeniem swojej sytuacji. Przez słowo „znęca się” rozumieć należy różnorodne zachowania sprawcy, np. zadawanie cierpień fizycznych lub psychicznych. Znęcanie się fizyczne polega na zadaniu bólu fizycznego, np. pobicie, zaś znęcanie psychiczne polega na lżeniu, poniżaniu, wyszydzaniu, niszczeniu rzeczy. Dla oceny znęcania się decydujący jest obiektywny punkt widzenia, nie zaś subiektywne odczucie pokrzywdzonego. Na podstawie powyższych rozważań oraz opisanego stanu faktycznego należy więc stwierdzić, iż opisana przez Pana sytuacja raczej nie jest znęcaniem się, o którym mowa w przytoczonym na początku przepisie kodeksu karnego (artykule 207).